Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:01:


Anders ik wel. Lijkt me sterk dat dieren in de vrije natuur kiezen voor vergiftiging. Zou het mogelijk zijn dat onze paarden toch heel ver van de natuur staan en dus niet geleerd hebben wat wel en wat niet giftig is. Ik mag aannemen dat jonge dieren dat leren door in een kudde te leven of is het allemaal instinct, want dan zouden onze huidige paarden de selectie ook moeten kunnen maken. Ben benieuwd naar een eventueel antwoord!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:15:


Hoo eventjes ... volgens mij wordt er een bepaald aantrekkelijk geur- of smaakstofje aan gif toegevoegd, dus de dieren worden misleid.
Eikeltjes lijken mij nu niet echt gemanipuleerd, dus zou een natuurlijke reactie logisch zijn. Zoals ze ook bepaalde planten laten staan, toch?

Anja Seijn schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:19:


Ni echt ,paarden vreten soms eikels alsof het wortels zijn ! Laat het nu net DIE genen zijn die allergisch reageren !Kostenplaatje ? Dood paard of een operatie van 3 a 4000 € .Ga jij het risico nemen ?

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:31:


Nee ik zou het risico ook niet nemen. Maar heb jij enig idee hoe het komt dat juist de paarden die er allergisch voor zijn juist de eikels vreten of het wortels zijn? Ik geloof ook wel dat gedomesticeerd naar alle waarschijnlijkheid de boosdoener is ... onze paarden staan nu simpelweg verder van de natuur dan hun wilde soortgenoten.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:01:


Voorzichtig met wat je schrijft, er zijn misschien wel mensen die denken dat je paarden daarom op moet sluiten
Ik denk dat de meeste paarden weldegelijk weten wat vergif is en wat gevaarlijk is. De meeste medicamenten zijn OOK vergif.
Als je maar "genoeg" ivermectine in je paard spuit (omdat ie het zo lekker vind bv) krijg je het dier ook ziek


Een paard in onze wei is wel even wat anders, als een paard/pony in zijn "natuurlijke" habitad
Er word beduidend minder gegeten van Jacobs Kuiskruid als van eikenbomen en eikels. Waarom??
Alcohol is ook niet echt gezond, maar 1 glas rode wijn per dag is minder schadelijk als 20 sigaretten roken.

Voor de rest, gebruik je verstand. Een hoefbevangen gevoelig paard moet je niet 24/7 op een vette wei zetten. Een "schrokop" niet de kans geven te schrokken.
Nils en Olly

Anja Seijn schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:47:


Yep ,hoe dat komt ,heeft iedereen het raden naar, maar het feit is wel dat AL onze paarden zover gedomesticeerd zijn dat de natuurlijke instincten (door moeder en kuddegenoten bevestigd en versterkt) zodanig afwezig zijn dat een paard in onze contreien leterlijk in staat is om ALLES te vreten wat er nog maar enigzins eetbaar uitziet . Zonder daarom een acuut of chronisch tekort te hebben aan gelijk wat !

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 27 februari 2009, 0:13:


Ik denk niet dat het met het al dan niet gedomesticeerd zijn te maken heeft. Per slot van rekening zijn de huidige wilde paarden meestal weer afstammelingen van gedomesticeerde paarden.

Wat het dan wel is? Ik denk een of meerdere van deze factoren:

1) Een paard in de natuur is voortdurend in beweging. Hij zal hier en daar wat knabbelen, maar nooit lang op 1 plek blijven staan vreten. Als hij al wat tegenkomt wat minder goed voor hem is, dan krijgt hij daar op die manier niet zoveel van binnen. Groeit daar het verkeerde spul werkelijk overal om hem heen, dan is hij simpelweg verdwaald en in een verkeerd gebied terechtgekomen dat niet voor paarden is bedoeld. Hij verandert dan zelf in voer voor de dieren die daar leven. De natuur kent geen mededogen. Sorry...

2) Paarden zijn geen bosdieren. Ik geloof niet dat er ergens een plek in de natuur is waar wilde paarden leven waar tegelijkertijd ook bomen staan. In de natuur zullen ze nergens eikenbomen of dennebomen tegenkomen. Ook geen wilgen trouwens.

3) Wij mensen verpesten de smaak van onze paarden. Onze veulens moesten duidelijk niets hebben van wortels en appelen; ze spuugden ze uit. Van onze volwassen paarden is er geen een die een boterham lust, behalve de paarden die een overvloedig krachtvoerverleden hebben. Wij mensen leren de paarden dat ze alles maar op kunnen eten. Uiteindelijk krijg je met allerlei zoete spullen en muesli's e.d. de paarden zo gek om hun waarschuwende stemmetje dat dit geen goed voer voor ze is te negeren, en voortaan alles maar op te vreten wat ze tegenkomen.

4) Er wordt naar mijn mening te romantisch gedacht over het natuurlijk selectievermogen van het paard, alsof hij instinctief precies weet wat giftig is en wat goed voor hem is. Alsof hij een ingebouwd naslagwerk in zijn brein heeft waar informatie over alle mogelijke planten in zou staan. Over de meeste dieren wordt dit ten onrechte gedacht. Eten ze eens een raar plantje dan "zoeken ze kruiden", maar in werkelijkheid eten ze gewoon op wat ze toevallig vinden. En is dit toevallig giftig dan krijgen ze problemen. Ook in de natuur komt hoefbevangenheid voor, bij paarden die de verkeerde dingen hebben gegeten. Bij de meeste dieren is de harde werkelijkheid dat zijn biotoop gewoon bepaalt wat hij eet, komt hij in de verkeerde biotoop terecht dan zal hij het verkeerde gaan eten, en simpelweg buikpijn krijgen met daarna een 2e kans, of gewoonweg overlijden. Shetlanders horen op de shetland-eilanden: zet ze in Nederland op een sappige weide en ze krijgen problemen. Komt niet door de domesticatie maar omdat Nederland simpelweg het verkeerde biotoop voor ze is. Zet paarden in een eikenbos, en ze krijgen problemen, omdat de natuur de paarden niet heeft bedoeld als bewoner van een eikenbos. Verkeerde biotoop: sorry!

5) Paarden mogen van de natuur best doodgaan als ze het verkeerde eten. Veel dieren zijn uitgerust om het eten van verkeerde dingen te overleven: Ze kunnen overgeven, en leren razendsnel van misselijkheid, buikpijn of andere ongemakken. Een rat die iets eet zal het de volgende keer niet meer eten, als hij het overleeft, want als hij buikpijn krijgt of misselijk wordt dan zal hij alles wat hij kort tevoren heeft gegeten een heel lange tijd niet meer lusten. Bij mensen is dit ook zo: we worden misselijk, geven over (weg met die rotzooi!), en hebben een tijd lang "geen trek" in datgene wat we voor het misselijk worden hebben gegeten.
Maar paarden zijn voor de natuur duidelijk wegwerp-artikelen. Paarden kunnen niet overgeven, en leren ook nauwelijks van pijn of misselijkheid (als paarden uberhaupt al misselijk kunnen worden van verkeerd eten). Als ze iets verkeerds eten en misselijk zouden worden dan kunnen ze niet overgeven en het verkeerde voedsel dumpen. Ze leren ook niet van hun eetfouten: Als ze zich hoefbevangen vreten dan zullen ze bij de volgende gelegeheid net zo vrolijk weer hetzelfde spul eten als waar ze hoefbevangen van werden. Sorry: de aaseters moeten ook wat te eten krijgen...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

eddy

Ja ik weet het en als het aan mij gaat ze naar de poedertoren maar ze is niet van mij hè. Ik kan haar ook niet terug kopen aangezien ik geen rijk persoon ben met veel extra geld. Ik heb nu ook spijt dat ik haar heb verkocht want weggeven is miss toch veiliger in zo´n geval.
Binnenkort moet ik nog een goed plek zoeken voor een mooi paard van 12 jaar, die wordt dus ook echt gegeven met de nodige contracten. Dus ook iemand die zich geroepen voeld.? Is echt een super lief dier.

groetjes

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:15:


Ik vind dat toch weer anders. Vergif door mensen speciaal gemaakt om dieren om zeep te helpen is natuurlijk op smaak gebracht zodat het wel effectief opgegeten wordt? Gif dat vies smaakt zal niet erg veel nut hebben.

Planten komen in de natuur voor, al of niet giftig. Waarom kennen paarden het onderscheid niet?

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 27 februari 2009, 8:12:


oeps
eerst alles lezen vooraleer te schrijven...

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 26 februari 2009, 23:01:


Ik niet.
Hoe het werkt is nog niet geheel duidelijk en zijn de meningen over verdeeld maar vast staat dat het herkennen van bijvoorbeeld "giftige planten" een leerproces is.
Vandaar dus dat een dier dat uit de bekende omgeving wordt gehaald, een OVP-konik bijvoorbeeld verplaatst naar Zuid-Spanje, de kans vrij groot is dat de konik daar dood gaat. Omdat de Mediterrane flora een geheel andere is.
Hetzelfde mechanisme werkt bij paarden die bijvoorbeeld generaties lang niets anders kennen dan een opberghokkie en een kunstwei... wat moeten die nu nog van flora weten?
Bij mensen is het eender; een bosjesman kan vrij gemakkelijk computeringenieur worden, een computeringenieur geen bosjesman. Menigten mensen zijn totaal afhankelijk van de openingstijden van de supermarkt, weten zichzelf totaal niet meer te redden als het om jagen/verzamelen gaat.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 27 februari 2009, 0:13:


Nee dus, het heeft niets met instinct te maken, maar juist doordat het aan een leerproces onderhevig is kan dat gemakkelijk uit context raken.

heidy smid schreef op vrijdag 27 februari 2009, 8:02:


Ik ben zelf op zoek naar een braaf maar ook stevig genoeg paard voor de beginners dus als het OK klinkt in jouw oren, neem gerust contact met me op. We hebben al heel veel reakties gehad maar de juiste nog niet gevonden....

Groet, Pien

e m kraak schreef op vrijdag 27 februari 2009, 8:28:


Even ter aanvulling nu ik de rest van de reacties ook gelezen heb

Bij leerproces moet je hier denken aan bijvoorbeeld coprofagie bij veulens en niet aan iets als clickeren

marianne laenen schreef op donderdag 26 februari 2009, 21:14:


Idd zo had ik het nog niet bekeken!Het is beide belastend voor het milleu,als ik dan tussen 2 kwaden moet kiezen ,toch liever datgene waar geen kinder of dieren bloed aan kleeft!By the way in emmen zit een kunstofrecyclingfabriek.
lilo