Els Kleverlaan schreef op maandag 16 januari 2006, 10:57:
> Zelfs voor mij (nog totaal onervaren met klikkeren e.d.) een
> duidelijk verhaal. Froukje beet en schopte dus al voor wij haar
Inge geeft dan ook beginnersles en ik zwaai in de verte met lantaarntjes, he Inge?
> kochten, kwam ik later achter, dus wat de onderliggende oorzaak
> is, is niet meer te achterhalen. We hebben haar mede kunnen
> kopen, doordat ze toen al niet zo gemakkelijk was, anders was
> ze niet te koop gekomen. Ze paste heel goed in het span naast
> onze, voor een fjord, nogal voorwaartse en ruimgaande ruin,
> daarom hebben we haar problemen maar voor lief genomen. Ik was
> dus ook bang dat we door onze reactie haar gedrag alleen maar
> bevestigden. Daarom probeer ik het zoveel mogelijk te negeren,
> maar ook dat helpt dus niet.
Of het sec jullie reactie is die bevestigt valt zelfs nog maar te bezien. Het kan wel zelfbevestigend gedrag zijn geworden om 1 of andere reden, of nog anders. Het is technisch allemaal niet zo simpel en rechtlijnig... ik heb daar ongezien geen flauw idee over. Het enige dat vaststaat is dat de actie (impuls) op 1 of andere wijze beloond wordt.
Als het niet mogelijk is tot een oorsprong van het ongewenste gedrag te komen, is het wellicht wel mogelijk het heden te filmen. Zet eens een camera op een statief (gewoon doorfilmen, wat er ook al dan niet gebeurt...). Met een beetje geluk komt het probleem goed in beeld en kun je díe stukjes online zetten. Wordt er eigenlijk alleen naar jou, of naar "jullie", of naar iedereen, of naar van alles en nog wat gebeten? Wat gebeurt er nou wanneer en hoe PRECIES?
Ik vertelde je al dat hier "negeren" niet kan, stomweg omdat je je eigen reflex-respons op gebeten worden dan eerst moet leren negeren (ongeveer even makkelijk als een leugendetector beduvelen).
Daarop volgt: als iets niet kán, heeft het geen zin (contraproductief) het "zoveel mogelijk" wel/niet te benaderen (en daardoor een nog krachtiger want onregelmatig beloonde bevestiging te creëren).
> Dat houding aanleren zijn we nog niet aan toe. Moeten eerst
> maar bij het begin beginnen, het boek van voor af proberen door
> te werken. Mij benieuwen of dat gaat lukken met een al zo oud
Ik zou werkelijk niet weten waarom niet. Op iedere leeftijd verkrijg je een "zo goed als nieuw" paard vanaf het moment dat je structureel met OC begint en, vooral, je eigen inefficiente gedrag meer onder contrôle krijgt. Zelden staan mensen erbij stil dat het succes van "klikkeren" grotendeels bepaalt wordt doordat in de eerste plaats de "trainer" leert beter te trainen (betere impulsvolgorde, betere timing, consequent zijn, etc.).
"Klikkeren", en "
Parelli" deels ook wel, zijn gewoon zeer vereenvoudigde routines van OC, meer op praktijkwerkvloer gericht dan op analyse. Als je bijv. wilt weten waaróm een "beloningsvenster" (=latentie) maar 3 sec. duurt is het zeer nuttig de online Skinner-cursus te doen.
Mij (maar dat is uiteraard persoonlijk) interesseert de analyse juist meer. Wat ik succesvol kan rechercheren, kan ik vervolgens ook bewust proberen te behandelen. Ik heb natuurlijk ook nog altijd veel en grote vragen... bijv. waar het nou toch precies aan ligt dat ik (altijd al) wel "goed" met hengsten kan omgaan, waarom ze bij mij (ook terwijl ik eigenlijk het grootste deel van de tijd "niets" doe) allemaal lief, zacht en aardig én volgzaam worden... terwijl ik maar blijf lezen over de frustraties en ellende van anderen. Je bent nooit uitgeleerd.
> paard. Over een paar maandjes hebben we een eigen bak en dus
Geen enkele reden om het
zelf studeren maanden uit te stellen. Overigens "train" ik zelden in zandbakken, maar gewoon overal en nergens, hoe het toevallig in de praktijksituatie uit komt.
Groeten, Egon
Warboel
