Esther_Yesta schreef op donderdag, 18 november 2004, 21:42:


je hebt helemaal GELIJK :)

Ilona
--
let's keep on moving

Mijn hooooo klinkt meestal het overtuigends in galop


Tja, het gaat er niet zozeer om wat je doet. Als ze naar stem niet voldoende luisterd kost het nog oefening. Dat is met alles wat je kiest. Er is niet 1 methode waar elk paard acuut netjes op stopt.
Ik ga zelf in galop (de snellere galop op een lang pad) lekker wat naar voren zitten, lange teugel enz. Als ik vrij adrupt moet stoppen, dan is het HOOOO, gewicht terug en teugels aanemen. Als ik de tijd heb om te stoppen is het een kwestie van hooo en gewicht terug nemen. Werkt tot nu toe altijd.

Groetjes Karin

Ik doel hier niet op de ORS omdat dat een noodrem is.
Denk zeg het nog even voor het allemaal onduidelijk word

Groetjes Karin

Heel erg bedankt voor jullie reacties..!

De reden dat ik niet met "whao" afrem is dat ik western rij.. En ik heb haar aangeleerd dat whoa ook echt whoa is.. anders raakt ze in de war...
Dit is om de sliding stop aan te leren..

Ik ga morgen gelijk aan de slag met het wijken voor de druk en daar zal ze waarschijnlijk heel snel op reageren, omdat ze erg gevoelig is..

Groetjes,
Esther

Esther_Yesta schreef op donderdag, 18 november 2004, 21:51:


alles hangt van je timing af. Succes! Je zal er veel plezier van hebben trouwens, een paard wat geleerd heeft zo licht als een veertje te reageren. Is echt fijn. Alle paarden die ik in mijn handen krijg voelen lomp aan in vergelijking. Klinkt opschepperig, is niet zo bedoeld. Ieder paard kan het leren.

Ilona
--
let's keep on moving

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, mijn merrie Yesta is van zichzelf al erg gevoelig.. en in vergelijking met de paarden die ik daarvoor heb gereden is dat een heel verschil.

Het leuke aan je site vind ik dat het allemaal zo ontzettend logisch is. Maar net als de vraag die ik net stelde, je moet net even die klik krijgen dat het kwartje valt zegmaar :)

Je kan heel lang met een "probleem" zitten.. een punt waar je niet verder komt, terwijl de oplossing vaak zo ontzettend voor de hand ligt.

Groetjes,
Esther

Nou het onderwerp zegt het al.. Waar zou ik beter mee kunnen gaan rijden? Een bosal of een touwhalster?

Eigenlijk is het principe hetzelfde, alleen bij een bosal is het gedeelte om de neus verhard.

Bij het touwhalster worden de reins toch ook op 1 punt bevestigd?

Groetjes,
Esther

Esther_Yesta schreef op donderdag, 18 november 2004, 22:01:


wel saai maar ik reageer maar weer ff (ben toch met een 200MB bestand aan het werken en mn pc doet er moeilijk over, tijd over dus )

Het maakt in werking niet zoveel uit. Touw wordt met dezelfde knoop vastgemaakt onderaan het halster. Sommigen vinden bosal vriendelijker, anderen touwhalster. Ik rijd met touwhalster omdat dat niets weegt en het paard dus het gevoel heeft niets om zijn hoofd te hebben hangen. Oh moet ik er wel bij zeggen dat wanneer je met dikke touwen rijdt (met zo'n knoop), dat het dan wel zwaar is, misschien is bosal dan beter omdat dat breder is en dus de druk beter verdeelt. Ik rijd met flinterdunne teugels die echt helemaal niets wegen. Heel goedkoop ook nog, zelf gemaakt. Zie foto hiernaast.

Ilona
--
let's keep on moving

Oke ik ga er nog eens goed overna denken, ik denk dat ik toch ook eerder met een touwhalster zou gaan rijden. Is een stuk goedkoper, die bosals zijn aardig duur.

Ik denk dat ik het gewoon ga proberen, en als het niet lukt dan laat ik hier wel een hulpkreet achter :)

Rij je trouwens met twee touwen? of eentje?

Groetjes,
Esther

Esther_Yesta schreef op donderdag, 18 november 2004, 22:14:


Een lang dun touwtje met aan beide kanten een klein clipje. Ik vind het echt perfect. Ideaal als je buiten rijdt, clip los en je hebt een halstertouw (trailer laden, terrasje zitten, even voor je conditie&fun naast je paard lopen etc etc)

en ik vind mijn zwarte combi nog wel mooi staan ook, terwijl het maar een paar euro (en wat tijd) kost

Ilona
--
let's keep on moving

Echt geweldig dat je met 1 touwtje kan rijden, dat durf ik voorlopig nog niet aan.. maar ik ben erg geduldig, dus het is een leuk streven!!

En het lijkt me ook een veel fijner gevoel als je paard geen bit in heeft.. dan is het voor haar net zo leuk als voor mij..

Groetjes,
Esther

Esther_Yesta schreef op donderdag, 18 november 2004, 22:23:


Ja maar er zitten twee clipjes aan, ik bedoel dus wel dat ze allebei vastzitten. Met 1 touw rijden durf ik wel, kan baladeika ook prima maar ik vind twee prettiger, die kun je loslaten zonder dat het valt.

Als je paard de ors kent is er geen reden om niet met 1 touw te kunnen/durven rijden. (moet ze natuurlijk ook wel op lichaamgewicht rechts of links gaan..)

Ilona
--
let's keep on moving

Oja ik snap nu wat je bedoelt, ik ben natuurlijk met het western rijden zoiezo gewend aan twee losse teugels. En eigenlijk gebruik ik die zo min mogelijk, maar Yetsa kan nog wel eens schrikken of heel druk zijn als ze een tijdje niet naar buiten is geweest..
Maar ik ga er zeker aan werken!

Ik ben ook echt heel nieuwsgierig geworden na het lezen over de ors, ik vraag me echt af hoe dat voelt en ik zou het verbaasde koppie van Yesta dolgraag willen zien! :)

Groetjes,
Esther

Hoi Allemaal dit bericht kwam ik tegen, misschien dat iemand er op een degelijke en geruststelldende manier meer info over weet te verzamelen? De symptomen zijn anders dan JKS toch?

Michiel

----------
Dodelijke paardenziekte in Vlaanderen.
Datum: 09-11-2004 Tijd: 19:44 Van: GERONIMO
Bron: www.icelandic-horses.com

In Vlaanderen is een mysterieuze en dodelijke paardenziekte opgedoken - gekend als atypische myopathie, een spierziekte die alleen toeslaat bij paarden die in een weide staan.
De symptomen zijn vreemd. Een kerngezond paard kan binnen 24 uur sterven met één constante : het gaat altijd over paarden die dag en nacht in de weide staan. In het overgrote deel van de gevallen slaat de spieraan-doening toe bij grazende paarden in de late herfst. Al zijn er ook enkele gevallen in de lente bekend. Symptomen van de ziekte zijn als volgt : het paard wordt suf en stijf en zakt na enkele uren al door de benen. Alles wijst in de richting van een acute spieraantasting. Deze ziekte is bijzonder verwoestend voor spiercellen. Dus ook voor die van de ademha-lingsspieren, waardoor de paarden uiteindelijk stikken.
Tot 2003 kwam de ziekte in België enkel in de zuidelijke landhelft voor maar intussen zijn ook gevallen bekend Vlaams-Brabant, het Antwerpse en Limburg.
De diergeneeskundige wereld tast voorlopig in het duister omtrent de oorzaken. Eén ding weet men wel zeker, de paarden voeden zich bijna uitsluitend met wat ze vinden in de weiden. Men denkt dan ook aan een soort plantenschimmel, giftige paddestoelen of een verwoestende grond- bacterie.
De universiteit van Gent meldde vandaag kennis te hebben van 46 gevallen met dodelijke afloop. Zeer opmerkelijk is het feit van er geen enkel geval bekend is bij paarden die 48 uur of langer op stal staan.
Het is zeker niet de bedoeling om paniek te zaaien maar voorzichtigheid is toch geboden. Paarden binnen houden lijkt een goede raad en sowieso een paard dat buiten staat 's morgens en 's avonds even checken.

-----------------------

RE:Dodelijke paardenziekte in Vlaanderen.
Datum: 16-11-2004 Tijd: 15:09 Van: SYBELLE

De koffie is uitgewerkt en ik heb vorige week even met dr. Votion (die doet het onderzoek) gemaild. Heel snel bericht terug gehad! Vond ik zo netjes! Het is toch niet precies het zelfde als grass sickness maar ander soort afbraak. Ze hebben wel gedacht dat het Clostridium toxine er iets mee te maken kan hebben alleen dan niet die van de botulisme. Gr. Sybelle

------------------

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 18 november 2004, 20:09:


Bedankt voor dit uitgebreide antwoord. Een vraag rest nog. Over het aantikken van de achtertenen op de bodem. Mijn paard heeft ongeveer tien jaar op ijzers gelopen en geen last van dit probleem gehad. Sinds een week zijn de ijzers eraf, is hij op natuurlijke wijze bekapt en heeft hij dit probleem wel. Hoe bestaat dit en is er iets aan te doen?
In het eerste jaar dat ik hem reed had hij hier ook wat last van, wat diverse hoefsmeden uitnodigde om de achterijzers steeds verder naar voren te leggen, wat niets hielp. Behalve vierkante tenen ontstonden ook vierkante ijzers. Tot er een hoefsmid kwam die het ijzer juist wat verder naar achteren legde. Dat leverde tien jaar probleemloos rijgenot op. Tot een week geleden dus.