Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 28 april 2004, 8:21:


---Om eerlijk te zijn: Ik vind die opmerking echt absoluut belachelijk!!
Ten eerste kun je hond al niet met een paard vergelijken en ten tweede lopen paarden in de natuur ook niet echt bepaald veel 'in de krul'. Sterker nog, ze lopen juist met hun hoofd wat lager en hals lang, zeker wanneer ze van de ene naar de andere grasvlakte lopen.
Neee, ik zou lekker met losse teugel blijven rijden hoor Ingrid, is toch ook veel prettiger voor je zelf? Vind het maar een domme opmerking van dat vrouwtje...

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 30 april 2004, 0:29:


---Nu moet ik ineens denken aan iets
Ik las verleden keer de Divoza eens door (verveelde me hihihi) en bij veel neusriemen zie je staan: "Scherpe inwerking op neus" en sommige zelfs "Ontneemt het paard lucht"...ik kon er niets aan doen maar dacht toen wel bij mezelf: "Tjonge jonge jonge, waar is dat allemaal voor nodig?"...al die attributen waarvan velen gemaakt zijn om het paard het nóg meer oncomfortabel te maken. De meeste hulpmiddelen zijn naar mijn mening bedoeld om de RUITER een gevoel van controle en veiligheid te geven, maar het paard lijdt eronder wat mij betreft. Maar het viel me gewoon op dat er eigenlijk zoveel onnodige spullen zijn gemaakt voor ruiters (niet voor de paarden)...

Wat betreft het gebruik van het bit ben ik het helemaal met Maaike eens

Groetjes,
Linda

Nick Altena schreef op vrijdag, 30 april 2004, 15:39:


---Mee eens, het is belangrijk dat je paard eerst begrijpt wat je precies bedoelt. Anders kun je ook niet veilig alleen met een stick of je benen rijden. Voorbereiding is alles zeg ik altijd maar

Ik ben het met Frans eens. Het is geen kwestie van natuurlijk of onnatuurlijk, ik vind gewoon dat het te veel risico met zich meebrengt omdat de gevolgen op langere termijn nog niet goed onderzocht zijn. En ja, ook wel omdat het een lichaamsvreemd voorwerp is, wat gewoon naar mijn mening niet thuishoort in een paard, koe, hond, whatever. Zelf zou ik ook geen chip willen, zoiets hoort niet thuis in een lichaam van vlees en bloed...dus ook niet in m'n paard. Maar er zijn mensen die daar anders over denken en die het wel prettiger vinden, kan ik inkomen (mijn vroegere fjord is ook gechipt).
Ik wil liever geen risico nemen nu ik steeds meer bezwaren en risico's zie wat betreft de chip. Dus ik doe het liever met DNA

Groetjes,
Linda

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 08:19:56:


---Hahaha, ja, dat heb ik ook. Gewoon lekker veel wandelen en bezig zijn met elkaar. Nu wordt Tamara dan wel verder ingereden, zodat ik toch op haar kan rijden, maar echt missen doe ik het niet. Dat is het leuke van een jong paard, je kunt er niet op rijden, dus doe je andere dingen waar je dan zoveel plezier in krijgt dat je het rijden niet mist
Als Tamara eenmaal helemaal ingereden is, denk ik dat ik nog niet echt veel zal rijden, vindt het grondwerk veel leuker! :)

Groetjes,
Linda

P.s. Alles goed met Tara?

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:39:


---Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb zelf ook jaren met de Hempling-methode gewerkt en hij werkt wel degelijk met druk. Je paard achterwaarts willen laten gaan met lichaamstaal is ook een vorm van druk naar mijn mening. Dit verschilt niks met het concept van Parelli.


---Elk paard is verschillend. Na jaren met de Hempling-methode gewerkt te hebben (met succes!) sloeg deze methode bij mijn nieuwe paard dus totaal niet aan! Zij raakte in paniek van deze methode, tijd voor iets nieuws dus en Parelli sloeg wel aan. Ik zou dit dus per paard bekijken en niet alles over één kam scheren. Goed naar een paard kijken en kijken hoe je het paard het beste kan bereiken is toch een belangrijk concept in het NH?


---Mijn paard ook, de methode komt uiteindelijk op hetzelfde neer


---Ik denk dat de definitie van druk niet bij iedereen hetzelfde is op dit moment. Onder druk wordt bij Parelli verstaan 'het opzij gaan voor een suggestie', niet eigenlijke druk dus bijvoorbeeld het trekken aan het halster e.d. In feite is dit dus hetzelfde...
Het leiden heeft zeer zeker met lichaamstaal te maken, maar de paarden waarmee Hempling werkt lopen ook niet zomaar mee, daar is eerst ook een soort van 'join-up' aan vooraf gegaan (een vorm van druk dus!, in het geval van Parelli is de Porcupine een handige vorm van het begin van de communicatie). De definities worden hier door elkaar gehaald, jullie hebben het niet over dezelfde vorm van druk volgens mij...


---Het op bepaalde posities gaan staan van Hempling noem ik ook 'druk'. Het reageren op een suggestie. Het enige verschil is dat Parelli rekening houdt met de mensen die nogal impulsief zijn, nog oude gewoonten gewend zijn en de mens dus een hulpmiddel biedt om niet gelijk met verwarrende lichaamstaal aan te komen. Er zijn ook mensen die dit makkelijker kunnen (en het hele boek van Hempling van A-Z leren en goed doorlezen) en dus daadwerkelijk zonder hulpmiddel dit kunnen doen. Werkelijkheid is dat veel mensen nog zo aan hun oude gewoonten vasthouden dat de Hempling-methode te 'vrij' is en deze soort mensen dus oneerlijk met het paard omgaan. Verwarrende lichaamstaal, te opdringerig zijn, te snel geneigd zijn om het paard iets op te dringen, noem maar op. Beide methodes werken prima naar mijn mening, en zonder echte druk (iets waarbij je het paard dus iets opdringt vind ik). Bij Hempling ga je niet lopen trekken aan een halster, bij Parelli ook niet. Als ik eerlijk moet zijn vind ik het Parelli-programma beter uitgedacht, vooral voor de mens die de hele gedachtengang achter NH langzaam leert begrijpen. Maar beide methodes werken dus met druk in de vorm van 'reageren op een suggestie', niet met dwang. Misschien is het handig om eerst te weten wat jullie verstaan onder 'druk', ieders definitie is anders. Volgens mij is dat in dit geval ook zo. En het helpt om je in beide methodes te verdiepen, pas dan kun je oordelen en inzien wat de verschillen/overeenkomsten zijn en met welke dingen je het niet eens bent e.d.

Groetjes,
Linda

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:26:


---Ik ben dan wel geen hoefsmid, maar Tamara heeft dit laatst ook gehad. Je hoeft er eigenlijk niks aan te doen, het slijt vanzelf als het goed is af. Als het echt irritant is voor Isabella kun je er misschien wat afhalen, maar niet meer dan nodig is lijkt mij het beste

Groetjes,
Linda

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 17:15:59:


---Hahaha, dan hoef je ook niet te vragen naar Tamara


---Leuk! Straks streef je Tamara en mij nog voorbij hihihi...kan Tara Tamara nog wat leren


---Dat is leuk voor Taar! Lekker in een groep en lekker naar buiten...
hoe is het nu met haar 'bak'-probleempje? Ze was toch zo onrustig in de bak?


---Hahaha, dat coole zal ook wel komen omdat er Quarter-bloed in zit. Er staat een leuke bonte bij Tamara waar ook Quarter-bloed in zit, super leuk beestje joh! Kun je het bij Tara al zien dat er Quarter in zit? (grotere kont enzo hihihi)...en dat ze zich zo goed gedraagt ligt inderdaad vast ook aan jouw engelen-geduld :)
Tara boft ook met jou hoor als ik het zo hoor...


---Ja, kan ik me voorstellen. Zeker als ze normaal gesproken niet zo rustig is misschien


---Tja, dat ligt eraan hoe snel en hoe je zo'n soort join-up doet. Het maakt vaak echt veel indruk op een jong paard. Ik heb het met Tamara eigenlijk nog niet zo gedaan, ondanks dat we toch met level 2 bezig zijn. Ik heb het geluk dat Tamara gewoon wel naar me toekomt, ik heb de Game één keer gedaan maar het was eigenlijk niet nodig. Tenminste, niet met het doel Tamara mij te laten volgen en naar me toe te laten komen. Dat doet ze dus al... maar was het echt de Catching Game of heb je het anders gedaan? Op zich natuurlijk wel heel goed dat ze rustig was, maar het moet niet zo zijn dat je het gevoel krijgt haar 'te breken' zeg maar...



---Hahaha, wel grappig, ik zie dat bij Tamara ook. Ze probeert niet meer zo vaak mij te domineren/uitproberen, maar de paarden waarmee ze samenstaat dus echt wel. Pasgeleden nog, er was een nieuwe ruin (pony) bijgekomen, ook heel dominant. Madam stormt erop af en negeert dat beest gewoon als hij z'n tanden laat zien


---Nou, hihihi, daar zul je nog wel achter komen. Ze probeert je misschien niet meer elke dag uit, maar wel eens in de zoveel tijd
Maar heel goed hoor dat jij ook steeds hoger in rang komt te staan!


---Tja, het is maar net wat voor paard je wil natuurlijk. Wil je een rustig paard dan is er niks aan de hand. Maar er is ook weer een verschil tussen rustig en 'ik laat alles maar over me heen komen' zeg maar. Tara moet geen zombie worden denk ik...maar is die Catching Game echt nodig? Hoe vaak heb je die gedaan? Ikzelf zou zoiets bijvoorbeeld niet al te vaak doen als het niet echt nodig is zeg maar...

Leuk om te horen dat jullie al met Level 2 bezig zijn trouwens...wanneer kunnen we jullie op de volgende Parelli-demo verwachten? hahaha...

Groetjes,
Linda

De Weerdt Nicole schreef op Thu, 6 May 2004 17:52:13:


Wat mij betreft is uittrekken het beste, kan dit niet dan steek ik het uit. Dus met een schep, heel de wortel mee. Tis inderdaad rot-kruid om te verwijderen...

Groetjes,
Linda

kim geyskens schreef op donderdag, 6 mei 2004, 18:26:


Ikzelf doe ook geen beenbeschermers om bij Tamara, maar ze kunnen wel handig zijn
Zo heb ik Tamara bijvoorbeeld eerst aan de beenbeschermers laten wennen en zodoende haar minder gevoelig gemaakt bij haar benen. Zij trapte namelijk al heel gauw als je een hand om haar been deed. Ik heb toen de beenbeschermers omgedaan (dat ging wonder boven wonder en stapje voor stapje hihihi), een paar uur laten zitten, die dag erna weer en de gevoeligheid was over. Of eigenlijk, de angst dat er iets om haar been sloot was over. Daarna kon ik makkelijk mijn hand om haar been sluiten en voetjes vragen e.d. Het kan dus wel handig zijn soms. Verder vind ik het wel fijn als Tamara bij vervoer beenbeschermers om heeft, dit omdat ze toen ik haar kreeg onder de wondjes zat op haar benen (die mensen hadden haar geen bescherming omgedaan). Blijkbaar kan ze haar evenwicht in de trailer nog niet zo goed vinden en verwond ze zichzelf. Verder vind ik het absoluut ondingen, als ik buiten ga wandelen doe ik ze ook nooit om, ben dat met rijden ook niet van plan. Ze liggen nu in de kast, en zullen daar nog lang blijven liggen tot ik ze weer eens voor het vervoer nodig heb

Groetjes,
Linda

kim geyskens schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:13:


---Hahaha, nou, ik heb het niet meer zo op maneges hoor
Ik ken dat gedrag wel ja...wij hadden vroeger ook zo'n instructeur die dacht dat ie alles was. Op een gegeven moment gaf hij ons (mijn 2 vriendinnen en ik) de opdracht om de zadels e.d. in te vetten (iets wat wij eigenlijk heel leuk vonden). We waren daar dus mee bezig toen er een vrouw naar ons toekwam die zei dat hij ons uit stond te lachen (dat was echt zo, we konden het horen aan de andere kant van de gang). Die vrouw (die wij overigens goed kenden, was ook een apart figuur hoor, maar een ontzettend lief mens) zei toen tegen ons: "Hee, moet je z'n pet eens met zadelvet insmeren, als hij dan straks gaat zweten tijdens het rijden kunnen jullie lachen joh!"...dat hebben wij dus gedaan (vet gesmeerd aan het randje hihihi) en wij lachten dus als laatste! Hij heeft ons daarna nooit meer opgedragen of gevraagd of wij de zadels in wilde vetten overigens
Ook hij was zo iemand die indruk wilde maken met de mooiste zweep, rijbroek en sporen e.d., vind het dus niet gek dat dit op jouw manege ook zo is hoor hahaha!

Groetjes,
Linda

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 7 mei 2004, 2:24:


---Amen!

Groetjes,
Linda

Angelique schreef op Fri, 7 May 2004 09:03:58:


---Hahaha, soms kan ik dat bij Tamara ook wel zien (is ook meer arrogantie hoor)


---Aha, dus Tara heeft jou eigenlijk geleerd om heel geduldig te zijn
Dat heeft ze dus ook al gemeen met Tamara, dat vind ik het mooie van jonge paarden, vooral in het begin leer je ontzettend veel van ze. Later draai je de rollen dan weer iets om, en daarna leer je echt van elkaar.


---Ik moet ineens aan iets denken nu...ik heb al vaak de opmerking gehoord dat mensen de kont van Tamara ook zo mooi vinden hihihi...(jaja, alwéér iets gemeen!) maar dan meer om de bonte tekening uiteraard


---Heb je al nieuwe foto's van Tara? Ik heb de laatste toen gezien op de Yahoo discussie-lijst maar ik denk dat ze inmiddels behoorlijk gegroeid is


---Hahaha, nou, je bent nooit uitgeleerd hoor
Ik heb je mailtje gelezen en het viel me op dat het spelletje wat jullie allereerst deden eigenlijk dus gewoon de Catching Game is. Je schrijft verder:

"Nu kreeg ik de raad om haar niet meer zelf naar me toe te laten komen, om 2 redenen:
1)Ze kan besluiten om gefrustreerd naar me toe te komen met maaiende benen
2)Het is verwarrend omdat ik het met dit spel wel goed vind en met b.v. de Circling Game niet"

Het probleem is dus eigenlijk dat je niet wil dat ze zelf het initiatief neemt, maar dat ze op jouw aanwijzing naar je toe komt...klopt dat?

Als dat zo is, en ik kijk naar punt 2 hierboven, vind ik je eerste spel met Tara eigenlijk niet heel verwarrend. Bij de Catching Game oefen je druk uit achter je paard totdat ze op je reageert zeg maar (je draait dus mee en op het moment dat ze reageert haal je alle druk weg, loopt zelfs naar achteren e.d.). Bij de Circling Game kijk je meer naar de achterhand van je paard als je wil dat ze naar je toe komt en verder blijf je neutraal staan. Catching Game is dus eigenlijk meedraaien of meelopen en Circling Game is rust geven tijdens het lopen. De aanwijzingen zijn dus precies andersom
Maar nu het probleem dan: je wilt dat Tara naar je toe komt op jouw aanwijzing/jouw initiatief (eigenlijk bij elk spel dus). Ikzelf laat Tamara overigens ook wel eens op haar eigen initiatief naar me toe komen, alleen dan is de rustperiode bij mij gewoon iets korter en stuur ik haar wat sneller weg. Wat je zou kunnen doen bij het spel is zodra ze naar je toe komt (op haar initiatief dus), haar even bij je laten komen en dan die rustperiode steeds korter maken. Elke keer als ze op haar eigen initiatief naar je toe komt...
Je kunt dan vanzelfsprekend als ze op jouw initiatief naar je toe komt, die rustperiodes juist langer maken. Wat je ook kunt doen is haar, zodra ze zelf naar binnen komt, gelijk weer wegsturen voor een rondje en dan zelf haar naar binnen vragen. En dan steeds wat meer rondjes voordat jij haar naar binnen vraagt.

Nogmaals, ik ga hier dus van dat probleem uit: Het op jouw initiatief naar binnen komen i.p.v. op Tara's initiatief. Maar als je iets anders bedoelt moet je het zeggen hoor!


---Tamara is zelfs dan ook nog zo dat ze gewoon even ter protest steigert hahaha...zo van: "Hmmmm, daar ben ik niet van gediend!"...


---Hahaha, ja, je kunt je level 1 niet krijgen als je nog niet kunt rijden op je paard (vond ik wel ontzettend balen hoor). Maar of ik die demo eerder rijdt, hmmm, weet ik ook nog niet...voorlopig is Tamara nu 'in training' bij iemand die paarden op een NH-manier inrijd en beleerd. Ze pakt het goed op...maar het Parelli-en staat dus nu eventjes op non-actief. In de tussentijd haal je me wel in hihihi

Groetjes,
Linda

Angelique schreef op Fri, 7 May 2004 11:49:47:


---Wauw! Dus je moet er over een tijd nog met een trapje opklimmen? hihihi
Lijkt me leuk om een keer langs te komen, hoewel ik nu net vakantie heb gehad en straks dus weer druk met school bezig ben
Maar misschien in de zomervakantie?


---Ik denk ook dat het goed is om een jong paard nog die keuze te geven eigenlijk hoor, om op eigen initiatief naar je toe te komen. Het versterkt namelijk toch ook je 'bring back' wel. Maar dat kan dus ook met de oplossing die ik heb aangedragen wel...dan kun je haar gewoon vaak naar je toe laten komen, alleen de rustpauzes zijn ietsjes korter


---Ja, ik vind het verschil groot genoeg, mits je het natuurlijk ook consequent uitvoert
Tamara was trouwens in het begin ook beter in de At Liberty Circling, maar ik vind het toch heel handig als het ook On Line kan hoor hahaha...
Hoe reageert Tara On Line dan als jij naar haar 'flank' kijkt zeg maar? Draait ze dan netjes haar achterhand weg en komt ze richting jou of heeft ze daar moeite mee?


---Hmmm, nee, ze kwam nooit echt 'op me af'. Het was toen ook meer steigeren omdat ze iets niet helemaal begreep of omdat ze geen zin had. Een van die twee...maar ze is nog nooit maaiend op me af gekomen. Wel heeeeel enthousiast en dan moet je nog wel eens uitkijken en alert zijn ja...het moet in ieder geval duidelijk zijn voor je paard wat jouw persoonlijke ruimte dan is
Daar zou ik dus wel rekening mee houden. Verder moet je zelf goed in de gaten houden of Tara gefrustreerd raakt ja of nee en hoeveel je nog van haar kan vragen op zo'n moment. Dat is echt aftasten en grenzen bepalen. Heb ik met Tamara ook gehad, maar één van de belangrijkste dingen is dus dat je je eigen persoonlijke ruimte in zo'n situatie hoe dan ook goed duidelijk hebt (voor jezelf en voor je paard)...


---Als je dit gedrag nog niet bent tegengekomen, zou ik me geen zorgen maken. Ik neem aan dat je zelf Tara's reactie goed kan lezen en in ieder geval weet of ze gefrustreerd lijkt. Maar het kan inderdaad gebeuren, heb het met Tamara ook wel gehad. Niet zo extreem dat ze dus op je af kwam, maar wel in de vorm van 'in je persoonlijke ruimte proberen te kruipen' of 'indruk maken met steigeren' bijvoorbeeld.


---Hahaha, ze was net iets ouder dan 2,5 jaar. Maar voordat jij kwam was ze ook nog geen dame hoor
Dat is met Parelli gekomen eigenlijk. Tamara was in het begin ook zo'n ontzettende rouwdouwer in de vorm van: "Ik zal eens kijken of ik je opzij kan duwen"...die neiging heeft ze nu nog wel met mensen die ze niet kent


---Leuk joh, dat ze het nu wel goed doet! Ze te horen leert ze dan behoorlijk snel
Dan is ze toch al iets verder dan Tamara hoor, die gaat nog steeds niet graag zonder hek zijwaarts (daar is ze te arrogant voor hahaha)...

Groetjes,
Linda

desiree schreef op vrijdag, 7 mei 2004, 15:53:


---Hoi,

Ik ken ook zo'n pony (een merrie), waarvan de vorige eigenaren met hormonen geknoeid hebben. In een wei een verschrikking, maar hartstikke lief als je haar eenmaal hebt gepakt. Wat ik iedereen aan zou raden is om in ieder geval een halstertouw of zo mee te nemen. Liever een touw dan een zweep omdat je met een touw meer jezelf kunt beschermen. Je kunt het ronddraaien en zodoende je eigen ruimte duidelijk maken. Wat ik heb gedaan bij de pony is zodra ze me aanviel, blijven staan (hoe moeilijk ook) en je touw ronddraaien voor je. Op die manier komen ze niet als eerste tegen jou aan maar tegen het touw en daar wijken ze meestal wel van terug. Sommige paarden die aanvallen hebben namelijk geleerd dat ze daarmee het baasje weg kunnen krijgen (het baasje rent weg, of gaat in ieder geval voor het paard opzij...). Het is niet de bedoeling om het paard te raken, maar komt hij naar jou toe of valt hij je aan dan loopt hij zelf tegen het touw aan. Geen woede of iets dergelijks uitstralen, gewoon rustig lopen en je eigen ruimte kalm duidelijk maken. Jammer dat je de achtergrond van het paard niet weet, het zou kunnen dat ook hij met hormonen is behandelt, maar het kan ook zijn dat hij gewoon te veel gepakt wordt om bereden te worden. Wordt er ook grondwerk met hem gedaan? Dit is sowieso een goede manier om zijn vertrouwen en respect te verdienen. Ook kan het goed ter afwisseling dienen zodat je paard met wat meer plezier zich laat benaderen in de wei...

Groetjes,
Linda