Cedric Coucke schreef op donderdag 12 november 2009, 12:09:


....anders kom je eens een keer bij alle paardnatuurlijkers langs - tandartsrondreis, behandeling van mens en paard! :)

Mijn vorige Nederlandse huisarts kon er ook wat van, die heb ik persoonlijk verzocht op te rotten. Mijn vader verkeerde in het laatste stadium van longkanker - de huisarts onderzocht hem en zei met een stalen gezicht: ""Goh, dat jij nog leeft, volgens mijn berekeningen had je twee weken geleden al dood moeten zijn." Mijn moeder begon te huilen en kreeg toen ook nog te horen dat ze zich niet zo moest laten gaan, zij vond toch dat alles in de "Heimat" beter was en dat ze daar maar naar terug moest gaan. Mijn vader kon op dat moment niet meer praten of eten en alleen nog maar liggen. Leuk, doodziek, weerloos en zoiets aan moeten horen......

Mijn moeder heeft mijn vader 6 maanden dag en nacht verzorgd; hij is op 72 jarige leeftijd overleden. Op haar verzoek heb ik er geen werk van gemaakt. We zijn met pijn en moeite van huisarts veranderd.

Monique

Trudy schreef op vrijdag 13 november 2009, 19:22:


Wil je Kim lenen? :)
Ons mini-mormel is absoluut niet bang voor honden en gaat er gelijk op af. Enkele honden bij ons in de buurt wijken gelijk als ze haar zien.

Monique

Kim is momenteel 2,5 jaar oud, nergens bang voor, verkeersmak ook bij vrachtwagens en trekkers met enorme aanhangers die op 2 meter afstand voorbij rijden. Ze trapt en bijt niet, je mag haar overal aanraken, laat gemakkelijk een halster aandoen, geeft goed hoefjes. Ze loopt braaf mee aan een leidtouw, af en toe heeft ze nog wat vreemde uitspattingen, maar dat wordt steeds beter. Ze kent verschillende stemcommando's en handgebaren, ze wijkt ook achteruit en opzij.

Nu hebben we bedacht Kim ooit een keer voor een simpel karretje met vier wielen te zetten, met slechts een volwassen persoon erop. Dat zou een minishetlander toch wel kunnen trekken?

Mijn vriend heeft wel eens op een paard gezeten, maar dat is niet zijn ding. Wandelen vindt hij wel leuk, dat doen we ook regelmatig met beide dames. Mennen zou hem wel interesseren, vandaar het idee met Kim.

Ik zou graag nu al wat kleine dingen met Kim doen, wat kan ik nu al met haar doen om haar voor te bereiden?

Groeten,
Monique

Martina schreef op woensdag 18 november 2009, 11:11:


Bedankt voor jullie suggesties! Ik wil het ook spelenderwijs gaan doen, steeds kleine dingen. Ze is nog ontzettend jong, maar wel erg zelfbewust geworden. Ze loopt wat te klooien de laatste tijd (standaard de slang uit de waterbak graaien en daarmee weg galopperen), is erg geinteresseerd als ik wat met Lily doe. Vandaar dat ik nu al met kleine dingetjes wil beginnen, dan is ze bezig en heeft ze niet meer zoveel tijd en energie om rare dingen te doen.

Ik zal komend weekend eens een uitrusting bijelkaar grabbelen, een dekensingel heb ik, lange lijnen aan haar halster bevestigen, eens zien wat onze Kimmie daar van vindt.

Klaas laat haar wel eens voor zich lopen als we wandelen. Kim is niet bang en loopt dapper voorop met de oortjes naar voren. Als Lily en ik te ver achterop raken (die korte pootjes kunnen toch wel verrekte snel....) blijft ze staan en wacht op ons.

Laatst maakte iemand de opmerking of Klaas haar te heet gewassen had..... nou ja, tis ook een verschil, onze Lily en dan opdondertje Kim...

Groeten,
Monique

Unartica schreef op vrijdag 20 november 2009, 13:27:


Hier was het ook nodig onze twee dames te ontzanden.
Ik heb Lily en Kim physillium in brokjes gegeven, heb ik van de paardendrogist gehaald. Lijnzaad heb ik geprobeerd, maar dat lustten de dames niet, ze maakten er een verschrikkelijke smeerboel van, Lily zat er constant met haar bovenlip in te roeren en te snuiven, het zat op een gegeven moment boven op haar hoofd. Kim vond het vreselijk en gooide de bak tenslotte om. En daarna werkelijk overal glibberige neusafdrukken... bleeeee. Indy vond alles wat glibberig is geweldig, die kon nog een hele tijd de emmer uitlikken. Deze dames vinden er absoluut niets aan.

De brokjes van de paardendrogist zijn wel handig, ze lusten ze ook wel, maar is ontzettend duur, een emmertje kostte Euro 37,50! Volgens de dame aan de telefoon moest ik zeker twee emmers hebben voor een kuur van 7 dagen, zo niet nog meer. Ik heb dus toch een emmertje overgehouden, voor volgende keer ben ik voorzien. Ik zal ook eens op die Duitse site kijken, een goedkoper alternatief is natuurlijk niet verkeerd.

Groeten,
Monique

Ik kwam deze foto's op internet tegen:

http://4.bp.blogspot.com/_20pR4z5b0kA/SnxSddDwoII/AAAAAAAAA3s/M0n_7NcpnTo/s320/mammas+love3

http://4.bp.blogspot.com/_20pR4z5b0kA/SnxSlWQ4PYI/AAAAAAAAA38/5gzACYez6uM/s1600-h/mammas+love

http://1.bp.blogspot.com/_20pR4z5b0kA/SnxShfiZlGI/AAAAAAAAA30/_O_ivRJWXoc/s1600-h/mammas+love2

Vond ze ontzettend lief en wilde ze met jullie delen....

Monique

Unartica schreef op vrijdag 4 december 2009, 11:52:


In maart stond ik voor de vreselijke beslissing mijn lieve schat te laten inslapen. Ze is in mijn bijzijn rustig ingeslapen in de stal waar ze zo graag haar middagslaapjes in hield als ze last had van steekvliegen in het weiland.

Het stond voor me vast dat ik haar die rust zou gunnen, tot aan het laatst toe, die ze altijd in haar stal ondervond, in haar vertrouwde omgeving. Hoe haar daar dan later uit te krijgen, dat zouden we dan wel zien. Indy is later op die dag door een aantal buurmannen voorzichtig uit de stal gehaald en bij de weg gelegd, zorgvuldig ondergedekt.

Ik heb niet gezien hoe ze haar uit de stal gehaald hebben, ik wilde haar in herinnering houden zoals ik haar altijd kende.

Ik wens je veel sterkte.

Monique

Britt Claeys schreef op vrijdag 4 december 2009, 13:56:


Ik heb nu al een tijdje een hooinet in de stal hangen. Gaat prima, de dames staan rustig naast elkaar te knabbelen, het hooi wordt niet nat, vies en waait niet overal naar toe. Eerst had ik toch wat bedenkingen, ivm beweging, ik had al voorstellingen dat ze de hele dag op stal zouden staan totdat het laatste sprietje op is. Echter, beide dames staan een half uur te knabbelen en vervolgens in draf naar het stukje weiland vertrekken dat ze in de winter stuk mogen lopen. Daar spelen ze vaak met elkaar en slapen ze onder een grote eik. Ze komen regelmatig naar voren om te drinken, wat in de bak rond te scharrelen, te spelen en om weer wat te eten. Ik vul het net 's ochtends om 07:00 uur met een halve hooibaal, om drie uur is het hooi nog steeds niet op. Tegen 17:30 vul ik het net weer bij voor de nacht. Zo hebben ze praktisch altijd wat te knabbelen. De mazen vond ik eerst erg klein, Lily is echter zo handig in frutselen dat ze steeds aan hetzelfde plukje trekt tot ze een mondvol heeft. Een hooinet is bij mijn dames de beste oplossing gebleken. Vooral Lily was in het begin erg op eten gefixeerd en kreeg elke hooikist stuk; ze ging er gewoon op staan en haalde ze uitelkaar. Een hooinet laten ze beide met rust, er wordt niet in gebeten of geklauwd.

Zie een na laatste foto:
http://www.mijnalbum.nl/Album=SXXNPFRJ

Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 4 december 2009, 17:59:


Ik heb dan ook een erg bescheiden veestapel, Pien.... :)
Kan me goed voorstellen dat het met meerdere paarden gevaarlijk kan zijn.

Monique

Gisteravond heb ik een begin gemaakt met Kim spelenderwijs te leren voor een karretje te lopen. Ik heb haar meegenomen naar de bak en haar daar een halster omgedaan. De twee lange teugels die ik bij me had, werden uitvoerig door haar besnuffeld en beknabbeld. De teugels aan haar halster bevestigd en Kim voor een groot probleem gezet: TWEE lijnen, welke kant moet ze nu op, ook sta ik plotseling ACHTER haar! Kim probeerde me in het oog te houden en probeerde me te volgen, ik ben een paar keer achter haar heen en weer gelopen tot ze me niet meer volgde en gewoon bleef staan. Geprezen met "jaaaa". Daarna Kim met de teugels overal aangeraakt, bleek dat ze daar helemaal niet van onder de indruk was. Zelfs de teugels op de grond gooien of tegen haar kont gooien had geen effect. Even voorzichtig aan een teugel getrokken: mevrouw keek onmiddelijk opzij, maar deed geen poging om te draaien en naar me toe te lopen. Toen geprobeerd haar aan het verstand te brengen dat ik graag wilde dat ze wat stapjes naar voren deed. Op "vooruit" gaf ze aan te begrijpen wat ik bedoelde, maar ik stond achter haar en ja, dan zomaar van mij weglopen, dat vond ze toch wel erg vreemd, normaal loopt ze altijd naast me of achter me aan. Na een lichte aanraking boven de staart en "vooruit" ging ze een stapje vooruit. Op "jaaaaa" bleef ze verwonderd staan en keek vragend achterom, ze had iets goed gedaan, maar wat in vredesnaam? De komende minuten begreep ze dat ik wilde dat ze op "vooruit" en even een aanraking boven de staart wat stapjes naar voren zou doen. Na in totaal 10 minuten deed ze vlot ongeveer 10 stapjes recht vooruit en bleef keurig op "hoo" staan. Toen een stuk appel gegeven en ermee gestopt; dit vind ik persoonlijk een goed begin. Kim was niet bang, vond het duidelijk prettig dat er wat met haar gedaan werd en probeerde te begrijpen wat de bedoeling was. Draadje tussen stal en bak weggehaald: Kim liep richting Lily (die het schouwspel had bekeken en even aan Kim wilde snuffelen) en beet Lily in het voorbijgaan snel even in de neus en ging er bokkend vandoor. Wat een dondersteen.....

Zondagavond een spektakel........ Lily stond voor de stal bij de waterbak te drinken, Kim stond in de stal hooi te knabbelen. Plotseling een herrie - Kim stond als een gek te stampen in de stal. Wat bleek? Lily had de waterslang uit de waterbak gehaald en voor de stal gelegd: Kim stond precies in de straal en werd zijknat. Uit de stal kon ze niet, daar stond Lily prominet voor. Ik heb maar snel de boel uitgezet. Lily was anders nooit zo dat ze overal aan moest zitten, dat was altijd Kim. Tja, goed voorbeeld doet volgen.....

Vanmorgen kon Lily tot mijn grote schrik niet omhoog komen - ik vreesde gelijk het ergste. Wat bleek - Kim had zich hinderlijk tegen haar aangevlijd en weigerde weg te gaan. We hebben wel een stel aangeschaft.......

Groeten,
Monique

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:


Te impulsief - dat dachten een aantal kennissen ook toen ik stralend vertelde dat ik zo snel al weer een ander paard gekocht had. Mijn buurvrouw was ontzet. Ze had ook op die site gekeken en mij steeds weer attent gemaakt op een paard wat zij zo mooi vond. Ze was ontzet toen ik een foto liet zien: Wat...... NIET die zwarte met die witte bles en die witte voet, die ik zo mooi vind?!

Nee, ik was bij mijn derde keus blijven steken. Zij was derde keus omdat ik graag een ouder paard wilde hebben - om zo weg te kunnen rijden. Het bleek dat het gewoon klikte met mijn derde keus: een zwart wit exemplaar, met witte manen en staart, 4 jaar oud, waarschijnlijk tijdens een rodeo ingereden, een machine waar eerst helemaal niets vanuit ging, doodsbenauwd voor alles wat een mens in handen kan houden. Bijna niet aan te raken, geen voetjes kunnen geven. Rijden daarentegen ging aardig, ze deed goed haar best ondanks het feit dat ze praktisch niets kon, sturen was een ramp. De buurvrouw verklaarde me voor gek, wat een karrepaard, hoe kon ik.

Het gaat er niet om of een paard mooi is, er moet een klik zijn. Ik ben naar die kindermanege gegaan met een houding van: Wie mij aardig vindt en het ziet zitten om met mij mee te gaan, die meldt zich maar. Lily gaf daar gehoor aan, mijn tweede keus wilde niets van mij weten. Ik heb Lily niet gekocht omdat ik haar mooi vond, er was op de een of andere manier iets tussen ons, ik had een heel sterk gevoel dat de rest dan wel goed zou komen. Het zou tijd kosten, maar het zou goed komen. En dat is ook gebeurt. Ik zou Lily voor geen goud meer willen missen.

Monique

Gisteravond stond ik met een schep in de bak te speuren naar half onder gesneeuwde mest, toen ik fijn gerinkel hoorde. Ik kon het eerst niet plaatsen, maar ik meende dat het bij Lily vandaan kwam. Toen ik haar aaide kwam ik erachter dat aan de bijna 10 cm lange haren onder aan haar buik kleine ijspegeltjes hingen.

Een vreemd gezicht!

Monique

Bij ons is een flink pak sneeuw gevallen. Lily en Kim vermaken zich prima!

http://www.mijnalbum.nl/Album=6DLQQXSY

Groeten,
Monique

Anja Seijn schreef op zondag 20 december 2009, 19:47:


Onze Kim trekt fraaie gezichten........ ze vond de fotokamera zo verschrikkelijk interessant. Bij jou ligt ook aardig wat sneeuw! Mooi gezicht!

Monique

van lennep schreef op maandag 21 december 2009, 9:11:


Afgelopen zaterdag heb ik het aan de stok gehad met onze hooileverancier, tevens vrienden van ons. Er waren twee pakken hooi bij waarvan de een van binnen vol met schimmel zat en een was aan de zijkant beschimmeld. Hij veegde de boel met zijn hand schoon en vroeg mij op dreigende toon of er nog steeds schimmel zat. Toen ik "Ja" zei, smeet hij de baal scheldend tegen de muur. Klaas verscheen toen, die was bezig het dekzijl van de aanhanger open te maken en hij was inene veel vriendelijker.

Ik ben aardig pissig geweest, hij beschuldigde mij ervan mijn paarden qua hooi overdreven in de watten te leggen, terwijl ik ze aan de andere kant in de sneeuw laat slapen en weiger krachtvoer te geven. Paarden horen bij regen in een stal, in de winter helemaal. Ook had HUN Tinker tenminste een stamboom, die van mij zou er niet eens als Tinker uitzien met die belachelijke halve snor. Wat dat laatste ermee te maken heeft, geen idee. Het zal me ook een worst wezen of Lilly een stamboom heeft of niet. Hun Tinker stond in een grote schuur, aan een wand allemaal hokjes met enorme slachtkonijnen en een hok met twee slachtvarkens. De warme lucht van dieren/mest/amoniak sloeg je tegemoet. Maar het paard stond op stal zoals het hoorde en werd lekker volgestopt met tuinafval en oude kleffe broden van de bakker.

Ik stond versteld van de agressie, ik ken hem als zachte stille man. Ik ben niet van plan mijn paarden troep te eten te geven, ik eet zelf ook geen beschimmelde troep. Ik heb ter plekke het hooi geselecteerd, tot zijn grote ergenis. Ik ben te bemoeizuchtig, vrouwen horen thuis te zitten en hun klep dicht te houden. Dat hooi wordt van mijn EIGEN verdiende geld betaald, dus ik trek mijn klep open als mij iets niet bevalt.

Binnenkort gaan we kijken of we de tweede enkele deuropening naar de hooistal zo kunnen verbreden dat het twee openslaande deuren worden. Kunnen we er tenminste ook een grote rol hooi in kwijt, die worden in onze omgeving regelmatig aangeboden en zijn we niet meer van dat soort onbenullen afhankelijk.

Bah..... wat kunnen mensen vreemd reageren.

Moest ik even kwijt.

Monique