Jaydot schreef op zaterdag 14 januari 2006, 14:26:
Op Bokt ietsje meer info gevonden. Blijft troep dat JJK.
Om de boerderij waar Victor mijn verzorgpaard loopt
groeit JJK explosief (voorheen niks). Boer gewaarschuwd
maar doet er helemaal niets aan. 2km. verderop een oude
vuilsnisberg +/- 30mtr hoog nu vrijgegeven voor rekreatie
(mooi om overheen te rijden op paard) staat helemaal vol
met die zooi (JKK). Pas laat in het najaar gemaaid te laat
dus. Waait dus nu de hele gemeente door en dat is goed
te zien in de tuinen en in de berm zie je het overal.
Omliggende gemeenten doen mee aan bestrijding behalve
de onze (Ooststellingwerf).
Citaat Bokt:
Plant wellicht oorzaak dood 17 paarden
door John van Miltenburg
Zaterdag 14 januari 2006 - In twee jaar tijd zijn zeventien paarden van de bekende Brabantse trekpaardenfokker Sjaak van Olmen geveld. Volgens de eigenaar van de fokkerij in Netersel en zijn dierenarts duiden alle ziekteverschijnselen op de giftige plant Jakobskruiskruid. Het onomstotelijke bewijs valt echter niet te leveren.
Jakobskruiskruid
Netersel - Afgelopen jaar vonden zeven trekpaarden van Sjaak van Olmen de dood. En begin deze maand stierf nog een jaarling die uit zijn stal afkomstig was. Vermoedelijk geveld door ’de gele sluipmoordenaar’ Jakobskruiskruid die oprukt in Zuid-Nederland.
Alle dieren hebben in het begrazingsgebied Dintelse Gorzen gelopen nabij het Haringvliet, dat wordt beheerd door Natuurmonumenten. Bovendien kregen zij hooi uit een natuurgebied in de omgeving van Den Bosch waar veel Jakobskruiskruid staat.
Gele slijmvliezen
De paarden hadden de typische ziekteverschijnselen als gevolg van Jakobskruiskruidvergiftiging van de lever: ze vermagerden sterk, kregen oedeemvorming, gele slijmvliezen en vertoonden tekenen van verlamming. Soms hadden ze ook diarree en vaak waren ze sloom. Sommige merries verwierpen hun veulen.
Dierenarts Jantina Bruurs uit het Belgische Arendonk heeft de zieke dieren behandeld. „Ik kan het niet hard maken maar feit is wel dat de dieren in een natuurgebied hebben gelopen waar Jakobskruiskruid aanwezig was. “
Volgens Hanneke de Brouwer uit Moergestel van de werkgroep die in Brabant het offensief tegen de giftige plant coördineert is het wetenschappelijk nog niet mogelijk door middel van sectie op overleden paarden onomstotelijk aan te tonen dat Jakobskruiskruid de dodelijke ziekte veroorzaakt. Daar wordt bij de faculteit diergeneeskunde van de Utrechtse universiteit wel aan gewerkt. „Onze actie slaat wel aan en zorgt voor een versnelling in ontwikkelingen. Maar een goede test is nog niet beschikbaar.“
Verhaal
De fokker uit Netersel, die een goede naam heeft in de trekpaardenfokkerij, voelt zich geruïneerd.
Ten einde raad heeft hij aan de bel getrokken bij de landelijke werkgroep die de opmars van Jakobskruiskruid een halt wil toeroepen. Zijn onheilsverhaal staat inmiddels op de internetsite
http://www.kruiskruidinfo.nl om anderen te waarschuwen.
De trekpaarden van Sjaak van Olmen (hij heeft er veertig) lopen al jaren in natuurgebieden. De eerste jaren had hij geen last en uit de natuurgebieden kwam prachtig hooi, vertelt Van Olmen. „De paarden deden het er goed in een goede wei. Maar de laatste jaren ben ik achteruit geboerd. Ik heb in twee jaar zeventien paarden verspeeld. Ik kan nu met een eerlijk gezicht geen paard meer verkopen.“
De feiten:
Jakobskruiskruid rukt op in natuurgebieden, weilanden en bermen. De gifstoffen in de plant, Pyrrolizidine Alkaloïden genoemd, kunnen leverkwalen veroorzaken bij paarden, runderen en geiten.
Kenmerkend voor de vergiftiging door Jacobskruiskruid is dat het dodelijke ziekteverschijnsel zich langzaam ontwikkelt. De dieren eten de plant meestal in gedroogde vorm in hooi, maar verorberen soms ook groene planten.
In een groot aantal landen, zoals in Engeland, Nieuw-Zeeland en Australië, gaat de overheid de plant actief te lijf. Een landelijke actiegroep wil dat ook de Nederlandse regering de ongebreidelde verspreiding een halt toeroept.
Warboel
