Beter is: uitdrukkiNgen

Cindy Helms schreef op zondag 20 februari 2011, 19:48:


Ja, die "ponderkes"... zalig woord... alle herinneringen komen terug naar boven
een "ponderke" Een "ponderke met zacht maar toch wat vochtig zand...

Een "polleke" is ook zo'n schoontje.
Echte kinderwoordjes
En "een teut trekken".
Zo'n mooie taal.

Spijtig genoeg heb ik mijn eigen kinderen altijd verbeterd zodat ze nu mooi algemeen Nederlands praten.
Wanneer ik ze "maske" hoor zeggen, floept er bij mij al direct "meisje" uit. Foei, foei, foei.

Marianne

Hoi Myriam

Ik smijt hier nu eventjes iets tussen...

Vorige week, toen de lente nog in de lucht zat... begon Sela in de paddock het ongelooflijk uit te hangen, bokken, steigeren, 3 capriolen, 20 keer rollen...
Zullen we hen "op 't gemakske" naar de wei brengen zodat ze eens écht goed hun gang kunnen gaan????

Eerst nog eventjes Sela gelongeerd, haha! 'k Wist dat dit niets ging brengen maar we zijn met zijn tweeën
Sela héél braaf en aandachtig.

OK!!!
En we vertrokken, Gerd op Couscous met Sela aan de hand en ik op Indy met Mel.
Tja, er zat wel héél véél energie in onze paardjes, stappen was er niet echt bij

Het werd een heel getrippel, draven mochten ze niet, dat waren we afgesproken.
En toen... kwamen we in het bos en Sela... begon het dan maar eens écht uit te hangen
Steigeren, recht omhoog, bokken, en alle kanten opspringen. Couscous bleef er ook niet kalm onder en begon ook wat rond te hopsen. Indy leek een kangoeroe, ging meer in de hoogte dan vooruit en Mel werd vrolijker en vrolijker en begon ook maar wat te bokken.

Ik vind het heel spijtig dat niemand ons gefilmd heeft

Mel, die normaal onregelmatig loopt op het harde, liet daar nu helemaal niets van zien!
Is zij nu beter of was het gewoon een flinke dosis adrenaline?

We kwamen dan nog een auto met aanhanger tegen, die mens zijn ogen stonden op steeltjes. Hij dacht dat zijn wagen in elkaar geramd ging worden en dook de kant in.

Na een half uur eindelijk op de wei, daar alles heel deftig.
Eerst naar de stal gereden om rustig af te zadelen... bleven ze lief staan om nog alle vier een beloning te krijgen en dan ONTPLOFTEN ze, crosten één keer rond de wei, crosten een tweede keer rond de wei en spurtten dan UIT de wei want die was nog niet dicht!!!

Alle vier in rengalop weg, uit het zicht...
Gerd er op een fiets achter. We wisten dat ze niet écht weg konden.
Gelukkig was de bareel aan het einde van de servitudeweg dicht en zijn ze daar teruggedraaid. Halverwege zijn ze dan wat gaan grazen.
Eerst de weides van de buren afgesloten zodat ze daar niet zouden induiken en dan terug richting onze wei. Gerd met een bamboustok met een plastic zak om hen te "drijven". Ze vertrekken allemaal behalve Sela, die wilde weten of er misschien iets in die zak zat

Ons madammen hebben ervan genoten! Vrolijk dat ze waren! Wat een vreugde...
Terug op onze wei, in de plassen stampen, rollen, helemaal hotteldebottel.

En alhoewel ik héél goed weet dat dit nu alles was wat het niet hoort te zijn, was het toch ook voor ons plezant en is onze comfortzone ook weeral wat groter geworden.
Ik weet niet hoe ik vroeger gereageerd zou hebben?
Nu was het van, ik kijk niet te veel achterom naar het geflip van Sela, ik hou me nu gewoon bezig met mijn twee paardjes en hoe zot die ook zijn, eigenlijk zijn ze toch braaf, ze blijven toch bij mij.

En zo was het ook. We zaten gewoon in een bel met héél veel energie. Ik kon Indy nog steeds met één hand rijden en Mel kwam regelmatig met haar hoofd in mijn schoot voor de gezelligheid.

Morgen trek ik er terug op uit met Indy en Mel, ZONDER Gerd en zijn twee lievekes weliswaar

DOEN Myriam!

Marianne

Marcia schreef op woensdag 23 februari 2011, 12:48:


Ik ben wel niet Cindy, maar blijf je zelf in beweging?
Het is niet alléén dat knopje...

Marianne

Ans Jondral schreef op donderdag 24 februari 2011, 17:43:


Ans, wij hebben één keer een paard met een hoefzweer gehad, Couscous.
DA erbij gehaald, die heeft het open gesneden, paard kon direct terug op de zieke voet lopen en is écht heel snel genezen.
Geen enkel probleem.

Ik vind het zelf ook een vies idee om zo'n zool open te snijden maar ik denk dat je dit ook van paard tot paard moet bekijken. Het ene staat daar braaf met een trekverbandje en het andere zou je weken moeten trainen om er zo braaf te staan. En dat duurt toch echt te lang.
Een paard moet niet ten koste van principes pijn hebben.

Marianne

Arabesk schreef op vrijdag 25 februari 2011, 14:23:


Allereerst zou ik proberen één van die padden te... "kussen"....
Als dat niets wordt, zou ik verder plannen

Marianne

Piet schreef op maandag 28 februari 2011, 12:08:

Koen

Wablieft?
Wat is er mis met het oog van de kenner?
Wat is er mis met een specialist die niets anders doet?

Ik ben héél blij dat Mel alle 5 à 6 weken door Koen bekapt wordt, van haar scheve stand is bijna niets meer te zien. Wij komen zelf niet meer aan haar hoeven. Dank u.
Ook onze andere paarden, die we overigens zelf bekappen, genieten van de opmerkingen die Koen maakt.

Piet, jij bent toch echt een koppige Zeeuw.
Voor de rest ben je een toffe pee

Marianne

joop schreef op maandag 28 februari 2011, 12:19:


Tja, zo is dat...
Ik heb er zelf twee en weet dat het mét kinderen ook niet altijd rozengeur en maneschijn is
Maar toch...
Ik ken maar één écht "oer-"gevoel, hoe stom dat dit ook mag klinken, en dat is een kind krijgen. Toen had ik het gevoel dat ik met alles verbonden was... dat alles klopte... toen was ik echt sterk.
En dat gevoel koester ik nog altijd.

Marianne

Ans Jondral schreef op maandag 28 februari 2011, 17:28:

Op onze paarden blijft de sneeuw ook niet liggen!
Wel hier en daar een ijspegeltje.
Couscous (arabier) blijft alleen warm als ze uit de wind staat.

Marianne

e m kraak schreef op maandag 28 februari 2011, 18:17:


Beste Egon, jij die het nut kent van positief belonen... Waarom pas je dit niet toe op het forum? Probeer het eens...
Met iedereen uitkafferen kom je toch nergens, dat moet je toch al zelf ervaren hebben?

Marianne

Spirithorses schreef op dinsdag 1 maart 2011, 14:38:


Haha! gelukkige verjaardag Pien!

Toen ik dacht er 38 te worden, bleek dat ik er eigenlijk nog maar 37 werd, en toen.... hebben we er nog een tweede kindje bijgemaakt....
Dat was voor mij een "extra" jaar, een écht cadeau )))

Marianne

Woensdag hebben we onze paarden laten inenten tegen influenza/tetanus.
Ik heb eerst nog getwijfeld of ik Mel zou laten inenten en heb het uiteindelijk tot mijn grote spijt toch laten doen.

Mel is nu zo stijf dat ze zelfs niet meer normaal kan eten of drinken. Ze krijgt haar hoofd niet meer bij de grond
Op de plaats van de inspuiting zit een redelijke bult, niet echt verontrustend.

Ik moet haar hooi en het water op stoelen zetten anders lukt het niet. Haar hele lijf is stijf en stram. Ik heb de DA gebeld maar die maakt er niets van, gaat wel over...

Ik vind dit toch wel extreem. Wat kan ik nu doen om haar te helpen? Wandelen waarschijnlijk?

Het ging net zo goed met haar.
Nu staat ze erbij als een zombie.

Marianne

Gelukkig is Mel alweer en beetje beter
OEFFFF....
Ze kan weer van de grond eten, "parkeert" de anderen waar ze volgens haar moeten staan, staat lekker in het zonnetje te soezen en was, heel uitzonderlijk, met Couscous aan't groomen.

Gisteren is de DA nog komen kijken en die vertelde dat het kwam omdat er een nieuwe stam in de vaccinatie zit. (stam van "Ottawa"?)
Op stal Brabo waren er 98 paarden mee ingeënt en daar waren twee gelijkaardige gevallen.

En nu naar buiten

Marianne

Cindy Helms schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:20:

En, zoals je weet Cindy, ik knuffel ze mals haha! Degoutant gewoon )) Alleen voor de liefhebbers.

Marianne

Piet schreef op zondag 12 juni 2011, 18:26:

Ik heb hem ook verschillende keren bezig gezien.
De allereerste keer, de eerste demo van de drie in Damme, vond ik geweldig.
Demo twee en drie... al wat minder.
En de volgende keren, al véél minder.

De laatste keren zag hij er zelf moe uit, tam... zegde zijn lesje braaf op, verdween en liet veel vraagtekens achter.

Niks voor mij.

Marianne