Hoi allemaal,

Ik zit intussen al meer dan twee weken in de ranch van Pat en Linda Parelli, Pagosa Springs, Colorado, USA voor zes weken cursus. Tijd voor het forum heb ik niet echt, maar ik wil jullie wel mee op de hoogte houden, dus ik zal proberen hier regelmatig mijn verslagen te posten. Ik kan al meteen gaan copy-pasten uit de e-mails die ik al naar het thuisfront heb geschreven!

Het is hier in 'Parelliland', Pagosa Springs Colorado vooral heel erg mooi. Bergen, bossen, eekhoorntjes, kolibries, paarden (ook mountain lions en beren en reeen enzomeer, maar die heb ik nog niet gezien) warm en droog. Ons logies is super, ik had het slechtste verwacht van een 'cabin' met twee stapelbedden, maar er is voldende ruimte, de bedden zijn groot, de matrassen heerlijk. Het eten (three square meals a day!) is ook al onverwacht goed, gezond, veel keuze, lekker (southern spicy). Vandaag was de eerste dag les. Goed georganiseerd, superpositieve atmosfeer, en natuurlijk zeer interessant. We kregen al te horen dat het de eerste week niet de bedoeling is dat we veel actief doen met ons paard, het gaat meer om het observeren... De eerste twee weken is het ook niet de bedoeling om te rijden. Als je echt wil mag het wel, maar het is niet aangeraden. Dat is hier wel met meer dingen, ze raden bv. aan om geen emmer water bij je paard in de pen te laten maar een paar keer per dag water te brengen of met je paard naar het water te gaan, zo wordt je namelijk meteen interessant want belangrijk voor het paard. Maar, als je dat niet ziet zitten moet het dus niet. Ook met mijn lease-horse werkt dat trouwens meteen al, nu bij hem (hij heet Zap) is het volgens mij vooral het feit dat ik hem eten breng dat hem interesseert. Plus als lease-paard kent hij natuurlijk al lang de gang van zaken, en hij zal al wel vanaf dag een (sorry vind geen accenten op mijn qwerty klavier hier) gesnapt hebben dat ik zijn mens was voor de komende zes weken. Hij hinnikt al als ik er aan kom. Ik heb Zap toegewezen gekregen, wat raar is want de meeste mensen met leasepaarden mochten niet kiezen, het paard koos hun uit. Dat wil zeggen, allemaal samen in een corral, paarden en mensen, de mensen liepen gewoon wat rond en dan merkten ze wel welk paard er aan hun bleef 'plakken', en dat paard kregen ze dan toegewezen. De leasepaarden zijn leuke beesten, echte parellipaarden, gevoelig en attent en meedenkend, quarterhorses die hier op de property in kudde leven normaal gezien. Minder leuk is dat ze hoefijzers hebben... iets natural balance-achtig.
Vanaf morgen ga ik de halve schep graan die Zap normaal gezien bij zijn eten (geweekte grascubes) krijgt in mijn voertasje steken en zien hoe interessant ik dan word! Het was vandaag zonder voer ook al niet slecht, ik had gisteren en vanmorgen bijna niks anders gedaan dan samen gaan grazen en wou vanmiddag toch wat uitproberen, en alles wat bij Lolita werkte, werkte bij hem ongeveer even goed, online (kort touw, nog niks ambitieus) en liberty (in round pen, zonder gras). Er zijn hier zoveel mogelijkheden, zoveel plaats, zoveel speelgelegenheid... echt fantastisch.
We (ik en de Hollandse meisjes) moeten wel nog wat wennen aan de hoogte, de lucht is hier dun en droog en dan moeten we ook nog eens continu bergop-bergaf lopen.
Ik ben nog niet in Pagosa Springs zelf geraakt (het stadje bedoel ik) maar ik heb nog steeds een stille hoop van daar goede jeans te kunnen kopen... (ondanks dat ik al hoorde dat er niet veel te shoppen is daar behalve fishing gear) en ik hou mezelf nog tegen om een mooie witte cowboyhoed te kopen, zoals hier heel veel mensen dragen tegen de soms brandende zon.


Groetjes,
________________________________________________ Nathalie

Hey thanks Y'all! (ik ben al helemaal besmet )

Verslag na drie dagen les, onderwerp is liberty & horse behaviour. Veel over de verschillende horsenalities natuurlijk, met demo's. Een demo was echt hilarisch, met een left brain extrovert paard, nergens bang van, alles is leuk, die ging op een bepaald moment rollen, te dicht bij de rand van de roundpen, dus bij het omrollen kwam hij met zijn benen in de omheining. De meeste paarden zouden freaken, maar deze niet, die keek gewoon rond naar de mens die er bij was, om te vragen 'ik zit vast, help mij eventjes?', waarop een paar stoere cowboys idd. dat paneel opzij zetten, paard was dus bevrijd maar die vond het intussen wel gezellig daar zo te liggen en liet zich nog even knuffelen ook... ongelooflijk. Om dan daarna recht te komen alsof er niets was gebeurd en verder te kijken wat er nog zo allemaal te doen viel. Ik ben dat soort paarden dus niet gewend! Nu vertelde de eigenaresse wel dat ze hem zelf gefokt had en zelf ingereden, hij had dus ook nooit slechte ervaringen gehad en was super confident. Wie weet wordt Huppeltje ook nog zo...
Confidence is hier trouwens het allerbelangrijkste waar we naar kijken bij het paard (deze week is het nog voornamelijk observatie) en naar werken. Ik haal er eventjes mijn lesnota's bij: wat we willen, in volgorde:
confidence
curiosity
sensitivity
dignity
obedience
exuberance

(Vind ik heel mooi trouwens!)

En de drie regels om Parelli te doen:
De relatie met je paard komt op de eerste plaats (niet de prestatie)
Je moet de vier onderdelen (twee op de grond: on line, liberty, en twee op je paard: freestyle, finesse) alle vier doen
En je moet continu blijven werken om jezelf te verbeteren

We krijgen les van een groep gespecialiseerde instructeurs, 'the faculty' die doen het echt super. 's morgens eerst in groepjes van zestien of zo met een instructeur een uurtje voor vragen en babbelen of mini-demo's (remuda heet dat uurtje), dan wisselt het een beetje, meestal theorieles met de hele groep (we zijn met 71), soms ook met video's.
Vandaag trouwens enorm impressionante video's gezien, van twee Parelli-instructeurs. De eerste was David Lichman, die deed met drie paarden liberty, veel gelijkenis met JF Pignon, echt leuk. En de tweede, Ron Pyne, had zijn paarden zover opgevoed dat hij ze alle vier op het gemak beleefd voor hun voerbak parkeerde, dan op afstand ging staan wachten, de paarden hadden enkel oog voor hem, en pas op zijn signaal vielen ze aan op hun voer... Mijne Cesar kan twintig seconden lang wachten met voer van mijn open hand te nemen tot ik zeg dat het mag, maar dit was nog wel van een andere orde!
Dan demo's, simulaties (dingen uitproberen op elkaar ipv. op het paard) en in de namiddag experimenteren met je eigen paard, we krijgen meestal een opdracht. Vandaag: 'teach your horse something new' en dan kijken en observeren hoe hij zich gedraagt daarbij, wat werkt en wat niet. Ik had al gemerkt dat Zap erg bang is van plastic en matig bang van de (rubber) bal en heb hem geleerd er niet alleen met zijn neus te durven aankomen maar de bal ook met zijn voorbenen vooruit te schoppen. Maar ik weet dat hij nog niet OK is met die bal bij zijn achterhand, dus ik heb nog dingen om aan te werken. Zap is dus doodsbang van het grote plasticzeil... Echt een OH BOY! moment voor mij, want hij was met alle andere dingen, hindernissen zo cool, alles wat ik kon verzinnen deed hij wel eens we mekaar begrepen, ik was dus echt blij een groot probleem te vinden, iets om mijn tanden in te zetten! Eerste keer dat ik dat OH BOY gevoel echt zo ervaar. We kregen vanuit Parelli al lang het advies op die manier tegen problemen aan te kijken, maar nu pas voel ik dat echt.
Ik mis Lolita wel wat... er is hier zoveel dat we samen zouden kunnen ontdekken, het is hier zo groot, we lopen mekaar met 71 paarden en mensen dus helemaal niet in de weg, zoveel ruimte, zoveel leuke uitdagingen, een grote vijver waar de paarden echt in kunnen zwemmen, you name it. En dan nog de trails in de bergen ook natuurlijk.

En het is hier nog steeds erg mooi! Ik probeer foto's te nemen, maar een kolibrie vliegt nogal snel, of dat lukt met mijn cameraatje twijfel ik aan. En mooi weer, te warm soms, maar niet vochtig. 's Nachts is het dan wel weer frisjes, onder de 10 graden C denk ik. Er zijn voor het weekend thunderstorms voorzien...

Die groep van 71, daar zitten mensen bij die enkel deze twee weken doen, degene die de zes weken doen (zoals ik) en ook de 14 mensen die 'university' doen, die zijn hier tien weken, krijgen ook les van Pat Parelli zelf (ik denk niet dat ik hem veel ga zien) en hebben taken rond de ranch ook. Het zijn mensen die level 3 gehaald hebben en nu instructeur willen worden. Als je het parcours hoort van bv. de leden van de faculty is dat heel wat: meestal meerdere keren de zeswekencursus, dan university, eventueel een periode mee met de Parelli-demo-tour, eventueel door Pat uitgenodigd worden om bij hem te komen studeren, nog eens keer tien weken university... niet te onderschatten. En sommigen van hen slagen er toch in ook nog een gezin te hebben (meestal in een andere staat). Ik heb hier al een aantal vrouwen gesproken die niet alleen hun man maar ook hun kinderen tien weken missen. Eentje heeft een zoontje van 18 maand... Onvoorstelbaar hoe gemotiveerd ze zijn.

Groetjes!
________________________________________________ Nathalie

Eventjes kort, want ik kreeg vragen over mijn lease-horse. Zap is een quarter horse, hij heeft dus dikke billen en een klein hoofdje met kleine oortjes. Het is een vos met een witte streep schuin over zijn neus. Hij is vermoedelijk 10 jaar oud of zo en hier op de ranch geboren. Ik kwam vandaag toevallig een foto tegen in een parelli-fotoboek, van Pat, en een veulen die hij imprint, jaar 1999, naam Zap, vader Casper... en ik denk voor zover ik de kleur en de aftekening kan zien dat het wel eens om mijn Zap zou kunnen gaan. Blijkt na navragen idd. te kloppen. Nu, als hij ge-imprint is zou hij OK moeten zijn met plastic, dacht ik. Maar, deze middag experimenteerde ik verder en ontdekte ik dat hij inderdaad OK is om over zijn hele lichaam aangeraakt te worden met mijn plastic-zak-aan-het-eind-van-mijn-stick, het wordt pas griezelig wanneer de zak op de grond ligt! Rare beesten, paarden

Nils Vellinga schreef op zaterdag 26 juli 2008, 0:10:




No worries Nils, zo voel ik me juist weer helemaal thuis hier, van de hak op de tak, met de kippen op stok

Bedankt voor de leuke reacties alleszins, ook de negatief getinte van de grote mannen. Niet dat ik nog niet zelf bedacht heb wat ze schrijven... maar voor mij persoonlijk is het dus wel al dat geld waard en het amerikaanse pseudosektegevoel neem ik er ook wel bij. We kunnen er hier gelukkig ook zelf om lachen
Als het natuurlijk ongewenst is dat ik hier over Parelli vertel en ongewenste promotie maak dan hoor ik het wel.

Interessant is deze blog van een andere student die Zap ook als lease-horse gehad heeft (wel in Florida).
http://www.freewebs.com/isccj/blog.htm?archived=1&page=10
Ik hoef niks meer te vertellen over de lessen want zij geeft al uitgebreid verslag.
Ik heb het nog niet helemaal gelezen dus ik weet niet hoe hij daar was met plastic (Een deens meisje hier die hem vorig jaar had vertelde dat hij toen ook hopeloos bang was met het plasticzeil) of met de trailer. Vandaag was trailerladen, en alle voorbereidende dingen gingen zeer goed, maar de trailer zelf vindt hij griezelig om volledig in te gaan. Hij gaat er wel helemaal in maar je ziet dat hij niet confident is met zijn achterhand er in. Hij is er emotioneel niet in zogezegd. Mentaal wel (dat komt eerst): tis te zeggen hij snapt wat de bedoeling is, emotioneel is hij er nog niet OK mee, dus moet ik ook niet vragen dat hij er fysiek in blijft.
Wat ik wel lees in het begin van die blog is dat ze hem nogal food-oriented vindt... en dat zie ik niet zo sterk! Ik gebruik wel voer bij hem, en hij apprecieert het ook, maar hij is heel beleefd, heel licht (fase 1 is voor de meeste dingen voldoende, en hij kijkt ook telkens naar mij 'doe ik het goed?'), obedient, bonding (alle positieve aspecten van RB Introvert) en ik had al vanaf dag 1 al zijn favoriete kriebelplekjes gevonden, hij kan echt enorm genieten, meer bijna dan Huppel... en nu besef ik dat ik bv. bij Cesar nooit zo'n moeite gedaan heb om zijn lekkere plekjes te vinden... die liggen ook nogal op intieme plaatsen meestal, en vroeger jaren geleden kwam dat niet in mij op dat ik een paard daarmee plezier zou kunnen doen!

O, en er was een suggestie van het meelezende thuisfront om voer in een plastic zak te doen... ik ben al dagen lang niks anders aan het doen, maar denk dat ik er mee ga stoppen... het is zielig om te zien hoe bang hij is, hij durft het mini plastic zakje nauwelijks te naderen, strekt zich helemaal uit om er graan vanaf te halen, schrikt zich dan dood van zijn eigen adem op het plastic, en durft verder niks meer, en de eekhoorntjes eten het graan op. Als ik hem meehelp gaat het beter maar het is geen oplossing. Zijn angst is veel groter dan welk lekker voer ook hem zou kunnen motiveren (en hij is verzot op graan). Ik heb het ook echt proberen clickeren, maar zonder blijvend succes. Ik zou dus beter eens naar mijn horsenality strategie kijken voor een bang paard en SAFETY gebruiken als motivator. Retreat dus... Iets voor dit weekend. Maar ik maak er geen erezaak van, er zijn zoveel andere dingen met hem die heel goed gaan (hij is vandaag op mijn vraag de grote vijver overgezwommen!), en het motto hier is: make your horse feel like a winner! Dus ik wil er niet op blijven hameren. Als er vooruitgang is is het leuk, en anders zijn er zoveel andere dingen waarin hij net iets beter kan zonder te moeten stressen.

Hij is inderdaad een zoon van Casper, het extreem moeilijke paard van Pat Parelli. Pat had al eens ergens gezegd of geschreven dat ze niet meer gingen fokken met hem omdat hij zijn problemen wel doorgaf... Het grapje was dan dat ze een speciaal fokprogramma hebben voor uitdagende paarden, waar studenten veel van kunnen leren.
Zap is dus Right brain Introvert overwegend (gaf een lid van de faculty mij ook gelijk in), hoewel de meeste profielen die ik van hem heb ingevuld bolletjes in alle kwadranten hebben... Typisch. Casper is ook all over the chart.

Dat is denk ik misschien ook waarom ik hem toegewezen kreeg. Ze hadden gemaild om naar onze ervaring te vragen om de leasepaarden te kunnen verdelen en ik had geantwoord dat Lolita overwegend RB Introvert is. En deze video's had ik er bij gestoken (voor wie ze nog niet gezien heeft):

Riding:
http://nl.youtube.com/watch?v=sXBinY_Wd64
http://nl.youtube.com/watch?v=Nz5bYDfDv3I
http://nl.youtube.com/watch?v=fOJBm-7UOzY
http://nl.youtube.com/watch?v=WViCflsbyuk

On the ground:
http://nl.youtube.com/watch?v=zclJeTvs0QI
http://nl.youtube.com/watch?v=XI1Jmh7Yzm4

Trailerloading:
http://nl.youtube.com/watch?v=08FDLBfVO4U
http://nl.youtube.com/watch?v=Q7SMdfBTWZA

Ik heb ook geshopt... at 'Goodmans' een hoed gekocht. Shop till you drop, that's me. Een echte, bleekbeige Stetson! en ook een Aura (by Wrangler) jeansbroek. Ze hadden ook fantastische cowboyboots... die ik ongetwijfeld ook op het werk zou kunnen dragen

Groetjes!
________________________________________________ Nathalie

Weetjes? We zitten hier dus met 71 mensen op cursus, waarvan een minderheid uit Colorado zelf, en een grotere minderheid van 'overseas': Australie, Denemarken, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Nederland, Belgie dus ook, en ik vergeet er vast nog. En verder van all over de USA. Maar ik zie hier geen African Americans, ook niet in Pagosa Springs of Durango trouwens. Wel verschillende Native Americans, ook hier op de ranch.

Nog een weetje: Road Rage in Pagosa Spings? Somebody didn't wave...
Ja zo vriendelijk en klein is het hier dus wel. Niemand hier op de ranch doet iets op slot (hoewel als je wil kan je waardevolle dingen in bewaring geven in de kluis), de laptops en fototoestellen liggen hier voor het oprapen.

Hebben jullie trouwens vragen?

Weten jullie hoe kostbaar water hier is? Elke dag wordt een tankwagen water gebracht om de eigen watertank te vullen. We zijn dus spaarzaam in de douche!

Wat zit hier zoal van wild...

Nu ja, zo wild zijn de chipmunks niet. Er zitten hier ook grotere, echte grondeekhoorntjes. En reeen heb ik al zien passeren, en eenden en ganzen en zwanen. Coyotes heb ik gehoord maar nog niet gezien. Elk (herten) en moose (eland) zitten hier ook. Mountain lions heb ik ook nog niet gezien, vermoedelijk nooit. En beren zitten er, en moeten we voor opletten in de zin dat we geen eten buiten mogen laten slingeren. Ook in de tack rooms niet, en de deur moet altijd dicht. Voer voor de paarden wordt in grote metalen containers bewaard.

In Colorado zijn er veel warmwaterbronnen, en rond deze hier in Pagosa Springs is een heel zwembad gebouwd, met een stuk of vijftien kleinere badjes varierend in temperatuur van 92 tot 110 graden Fahrenheit. We gaan er om de twee dagen ofzo naartoe, heerlijk relaxerend. Ruikt wel een beetje, want zwavelhoudend...

O, en nog een weetje: zoals bij alle paardendingen is het hier tien vrouwen voor een man ongeveer. Bij de faculty drie mannen en vier vrouwen. In de university twee mannen en acht vrouwen.

Vandaag en gisteren hebben we zowaar wat regen gehad. En bliksemschichten in de vallei, redelijk impressionant als die dichterbij beginnen te komen.
De echte lessen in de classroom zijn nu zowat afgelopen, vind ik wel jammer. Maar dat betekent dan weer meer demo's, en dat is ook goed alleen komt m'n notaboek vol stof (in dat boek zitten trouwens foto's geplakt van mijn paarden, tegen mijn heimwee is dat).

Gisteren en vandaag (en morgen) hebben we gekeken naar de samenvatting van de savvy conference (of hoe heette het) in Birmingham van vorig jaar. Verschillende keren mezelf en de vriendinnen in beeld zien passeren in het publiek op de eerste rij. Ondanks dat ik er vorig jaar live bijwas was het toch weer erg mooi om te zien.

Gisteren was het ook Q&A waarbij we allerlei praktische dingen konden vragen die niet direct iets met de horsemanship te maken hadden. Iemand vroeg bv. naar de financiele situatie van het bedrijf Parelli en zo meer. Interessante info (niet Parelli-studenten slaan dit stuk best over Gaap! ):
Er komt (weeral) een nieuw level 1 en 2, een niewe level 3 (eindelijk) en voor het eerst ook een level 4 pakket!
Hoogstwaarschijnlijk komen er met het nieuwe level 3 pakket ook nieuwe criteria en taken om level 3 te halen. We weten nog niet wat die gaan inhouden. Mogelijk in de lijn van de vernieuwde level 2 taken, makkelijker taken maar meer nadruk op hoe gelukkig en happy het paard er uit ziet?
Hoe kom je bij de faculty: bij invitation only, das dus simpel.
Hoe wordt je instructeur: eerst moet je deze zes weken doen (of wat er voor in de plaats gaat komen, want het gaat bijna zeker veranderen). Dat was ook de voornaamse reden waarom ik dit wilde doen toen ik mij vorig jaar inschreef. (Intussen heb ik twijfels of ik nog wel voldoende achter Parelli sta, gezien mijn inwijding in de clickertraining intussen, maar daarover later meer... ) Dan moet je je level drie halen. Ik was oorspronkelijk van plan dit jaar de taken te filmen maar ga er wat meer voorbereiding in moeten steken... we zien wel. Alleszins zeggen ze hier dat je na deze cursus best eerst alles verwerkt en herhaalt, en pas na zes maand ten vroegste terug naar de level 3 tasks gaat kijken.
Als je level drie haalt dan moeten er zogezegd zes maanden zitten tussen het halen en je start aan de University. Zogezegd, is niet zo strikt. University dat is tien weken hier zijn, met boot camp, colt starting, lessen met Pat zelf en regelmatig interviews met de faculty waarop ze je telkens bijsturen of eventueel helpen inzien dat je misschien wel iets anders wil dan instructeur worden en je daarbij dan helpen... John (John Baar, momenteel head of faculty) zei: 'vergeet niet dat je als instructeur vooral met mensen moet werken, minder met de paarden, so if you're not a people person this is not for you'. Ze kijken naar vier dingen: horsemanship (uiteraard), 'peoplemanship', teacher skills en professionalism. Afhankelijk van of je daarvoor op alle vlakken goed bent bevonden kan je je eerste ster krijgen. Dan mag je nog bijna niks. Meehelpen met een echte (drie ster) instructeur, lessen geven zonder er geld voor te vragen. Dan kom je terug voor nog een keer Uni, meestal dan in Florida begreep ik. Als alles geweldig goed blijft gaan krijg je je tweede ster, dan mag je al demo's geven, geld vragen voor lessen en kan je voor jezelf beginnen eigenlijk. Maar je moet terugkomen om die derde ster te halen, zoniet ben je alles weer kwijt. De derde ster maakt je definitief instructeur, maar dan moet je nog jaarlijks een paar weken terug bij de bron komen studeren om mee te zijn met het steeds verbeterende en veranderende curriculum. Oef.
Er zijn hier ook altijd jobs in het bedrijf in marketing of IT of housekeeping of ranch work enzomeer, dat is ook altijd een optie als je dichtbij het bedrijf wil zijn. Of je kan door Pat opgemerkt worden en uitgenodigd om rechtstreeks bij hem te werken met de paarden.
Nog eentje die ik niet wist: wat is je eerste taak na het halen van level 3? Take another horse to level 3!
Er zijn voorlopig geen plannen om een Professionals Program in Europa (of UK) te starten. Is logisch, Pat en Linda willen zelf zien wie hun gaat vertegenwoordigen...

OK, eind van de Parelliroddels, normale mensen kunnen weer meelezen!

Nog iets leuks van vandaag: in de remuda waren er twee kleine demo's, en ik had Zap gevolunteered als ' probleem met trailerladen'. Ik mocht gewoon zelf mijn ding doen en kreeg minimale suggesties van de instructrice (Julia), en nadien kreeg ik een hoop positieve feedback, ook van m'n medestudenten, dat voelde echt wel leuk. En Zap vond het ook leuk, Julia stopte mij namelijk op een goed moment, dat is mijn grootste fout meestal, te lang verderdoen ipv. te stoppen wanneer het super goed gaat. Pat noemt dat het 'one more jump syndrome'.

Groetjes!

Maria Delavega schreef op zaterdag 26 juli 2008, 16:15:


Proficiat, en leuke foto!

Nathalie

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juli 2008, 15:08:


De paarden hier eten vanalles, en een verbazend klein deel daarvan is gras. Allerlei soorten kruiden, ik weet ondertussen al welke soorten Zap het lekkerst vind maar jammer genoeg ken ik de namen niet natuurlijk. En hij eet ook (net als mijn eigen paard) de bloemen van de distels.

Ans Jondral schreef op zaterdag 26 juli 2008, 9:38:


Hoi Ans, ik heb hier geen eigen computer dus kan niet echt foto's uploaden. Ik heb er wel al wat kunnen doormailen na veel vechten met een geleende apple laptop.
Als ik terugkom werk ik er aan!

Peter Donck schreef op zaterdag 26 juli 2008, 9:02:


Ieder z'n eigen ding
Vertel jij dan ook eens wat over je paardenobservaties? Of fillempjeeus!!!
En doe vooral verder met de kritiek.

Groetjes,
Nathalie

jo schreef op zaterdag 26 juli 2008, 12:20:


Hoi Joke,

Ik ben geen nederlander, wel belgje Ik deel de cabin met twee nederlandse vriendinnen en er zijn nu voor de tweede cursus nog twee nederlanders bijgekomen.
Ja, nota nemen vooral. Mijn fototoestel neem ik maar af en toe mee.

Groetjes

Inge Teblick schreef op zaterdag 26 juli 2008, 14:51:


Hoi Inge, bedankt.
Ja natuurlijk heb ik dat zo gedaan. Maar om ook in mijn afwezigheid verder te proberen of hij het zelf zou kunnen oplossen had ik een zakje in de hoek van zijn paddock gelegd, met dat graan op dus. Vandaar dat ik schreef dat het wel beter gaat als ik er bij ben (omdat ik dan een progressief trainingsplan heb). Waar hij eerst al snortte bij het zien van het zakje op vijf meter afstand kon hij het dan met 'jouw' methode naderen en met zijn neus aanraken. Maar als we dan de volgende dag opnieuw het zakje zagen moest dat weer van voor af aan. Ik moet wel zeggen dat ik er nu al een tijd niets meer mee doe, er is zoveel te doen.