Frido schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:05:


Ik denk dat je eerst goed moet weten wat de oorzaak is. Is het enkel een trauma uit het verleden of heeft ze pijn, is ze overgevoelig in het algemeen, misschien zijn er wat organen in onbalans waardoor ze zich niet goed in haar vel voelt en daardoor niets kan verdragen? Soms moeilijk te achterhalen, en spijtig genoeg niet altijd door een reguliere DA te achterhalen. Bloedproeven kunnen veel opheldering geven maar kunnen niet alles zien. Een goeie accupunturist kan misschien beter zien waar de oorzaak ligt, die werkt meer op zoeken naar onbalans in het geheel.

Benieuwd wat het kan zijn.
Veel succes!
Groetjes

Vreselijk om te horen. Eén van de ergste gevoelens dat een mens kan hebben is machteloosheid, en dat is nu net wat je meemaakt. Spijitg genoeg is dit een harde les voor jou, dat je nu eenmaal niemand kan dwingen te luisteren, al weet je dat die zo verkeerd bezig is. Probeer het van je af te zetten en gewoon te hopen dat er toch iemand daar iets van heeft opgepikt. Ze kan het misschien ook gewoon niet verdragen dat haar paardje zich eigenlijk gewoon beter gedroeg bij jou dan bij haarzelf, en dat ze daarom zo afwijzend reageerde. Wie weet heeft ze toch iets opgepikt en gaat ze stiekem toch vaker even buiten aan de hand in het zonnetje staan.
Wees blij dat je zelf goed met paarden omgaat en dat er gelukkig al meer mensen op de goeie weg zijn ( nog veel te weinig natuurlijk)
Maar ik begrijp je gevoel wel naar dat arme paard, zeker als je hem een weekje onder je hoede had..
Nog veel succes met je eigen paard(en) en wie weet krijgt deze nachtmerrie toch nog een klein beetje een minder eng einde.
Groetjes

Ik heb een tijdje lesgegeven aan iemand waarvan haar paard dat ook had aan 1 achterbeen, maar ik denk niet zo hard als jij beschrijft. Door haar recht te richten, achterhand gelijker te laten belasten is het een pak gebeterd. In het begin was haar hoef aan die kant dan ook scheef afgesleten, wat na de training ook beterde. Misschien kan training en de hoeven op de juiste manier kappen al wat oplossen, al is het in dit geval niet door scheeflopen, maar hopelijk wat te zwakke achterhand? Ik zou het in elk geval misschien toch beter laten onderzoeken om verkeerde balasting te voorkomen.

Groetjes Sibyl

Hoe oud is het paardje? En weet je ook hoe oud hij was als hij ingereden werd? Moet opeens denken aan dat filmpje hier op PN van die 2 jarige tennesse walking horses. Die leken ook wel allemaal "heupdysplasie te hebben"

belinda defraene schreef op zaterdag 12 juli 2008, 20:16:


Heb er geen idee van of er een verband is tussen jong inrijden en dit soort aandoening, maar als het paardje er al aanleg voor heeft kan ik mij voorstellen dat op die leeftijd inrijden helemaal fataal is daarvoor. 2 a 3 jaar een paard inrijden is wel heeel erg jong hoor.. Ben geen veearts maar gezond verstand en een beetje kennis van anatomie lijkt mij genoeg om dit te weten...

Dat is toch echt niet te geloven he, denken mensen nu echt dat dat bij het ras Quarter hoort? Ik kan echt niet geloven dat mensen zo kortzichtig kunnen zijn... Dat onwetende paardeneigenaren dat zich nog laten aanpraten kan ik misschien nog een beetje vatten, maar die trainers die dag in dag uit op die arme peutertjes gaan zitten die kan ik echt wat doen. Tja, die verkopen hun nog net niet volledig kreupele paardje dan aan die onwetende naïve "paardenliefhebbers" zeker? Hebben ze weer mooi geld verdiend natuurlijk! Ik moet duidelijk nog veel leren over het fenomeen mens ...

Aj, ja dat is een andere kwestie natuurlijk. Wat was er dan precies aan de hand met je paardje? Als de DA zo een reactie heeft zegt wel genoeg over de jeugd "gemiddelde" quarter natuurlijk.

Dat klinkt wel erg, zonde he, zo'n stom voorval eigenlijk!
Wat die quarters betreft, ik kan mij voorstellen dat die nu niet echt het oorspronkelijke figuur hebben, toch niet zo extreem. Net zoals die vreselijk groot gefokte dressuurpaarden die op hun 3 jaar nog steeds op een overjaars veulen lijken. Die hebben toch over het algemeen ook sneller last van hun gewrichten en pezen etc. Dat wordt natuurlijk ook nog wat extra in de hand gewerkt door het gebruik van die o zo nodige ijzers en bandages enz. Hoop dat in de toekomst paardenmensen wat verstandiger worden, maar dat zal maar bij hoop blijven zeker? Al ben ik blij dat er hier op het forum al wat wakker kunnen geschud worden...

Wat zij hun brave paardjes noemen zijn in mijn ogen paarden die zich afsluiten voor de buitenwereld, geen interesse meer hebben en daarom slaafs volgen. Volgens mij heb je 2 soorten paarden, diegenen die NIET willen toegeven (dat worden dan de rotbokken die iedereen eraf gooien en bijten en stampen) en diegenen die zich bij de situatie neerleggen. Die sluiten zich af, emotie en levenslust weg enz enz. Eens zo'n paarden van het echte leven mogen proeven kunnen ze best wel even raar uit de hoek komen. Zo kocht een meisje een pony uit de manege en zette die bij ons. Het arme beest ging in de schuilstal hooi eten ipv te grazen, had dus nog gras gezien. Na een paar dagen kwam ze aanvallen en agressief doen wat we genegeerd hebben en dan is ze veel liever geworden. Volgens mij was dat het gevolg van het gevoel paard te mogen zijn.

Elzaliene Proost schreef op maandag 14 juli 2008, 17:14:


Op zich ziet het er heel fijn uit, maar het paard is volgens mijn bescheiden mening behoorlijk links gebogen, wat el gedeeltelijk komt door de voedsel beloning elke keer met de linkerhand te geven. Wat dat staartzwiepen betreft lijkt het paard mij gewoon verveeld en niet genoeg uitgedaagd? Ik heb de indruk dat mijn paarden veel meer plezier hebben in moeilijkere oefeningen waar we dan alsmaar meer in lukken wat hen voldoening geeft. Mijn groot paard dat ik zadelmak heb gemaakt stond als hij hier pas was altijd vol beten en stampen en tegen de tijd dat ik hem meer begon te trainen en meer denk en spierwerk gaf was dat meteen afgelopen, dus misschien is er gewoon te weinig uitdaging?

Even off toppic..
Hallo Katrien, welkom hier, dacht al dat ik die naam herkende!!
Fijn om "oude bekenden" tegen te komen via deze weg!

Groetjes Sibyl

En moest je toch niet meer weten wie ik ben, denk dan even aan Nougat en Babbelut

Ik kan me goed voorstellen dat je daar behoorlijk gefrustreerd door raakt. Heb je niemand die je thuis verder begeleid om je meer zelfvertrouwen te geven? Al is het maar een paar keer om de overgang van de PT naar thuis wat gemakkelijker te maken?

Veel succes nog (morgen zou het iets beter weer zijn na de middag?? )

Groetjes Sibyl

Ik wens jullie veel sterkte!
Doet echt raar als je eerst die mooie foto ziet van dat prachtig springlevend veulen en dan opeens dit nieuws, vreselijk. Hoe sterk ze ook zijn, even kwetsbaar ook. Hoop dat Zahlita er snel overheen is, bij paarden gaat het gelukkig iets sneller dan bij ons. Hou de mooie herinneringen vast, want het was zo'n mooi diertje. Bachbloesems kunnen het zoals al eerder vermeld voor de moeder (en misschien ook voor jullie) een pak draaglijker maken. Een flesje rescue kan al wonderen doen.
Hou jullie goed!!
Groetjes Sibyl

mirel schreef op maandag 21 juli 2008, 20:41:


Deze namiddag stond een van onze paardjes ook te rillen, maar is zeker geen reden voor zorgen. Is inderdaad een mechanisme om hen warm te houden, en als je dan een deken oplegt hebben ze de kans niet om zichzelf warm te maken. Dit gebeurt ook vaak in het begin van de winter, dan rillen ze om een signaal door te sturen zodat het winterhaar meer gaat groeien. Probeer het niet aan mensen te koppelen, ddie hebben niet hetzelfde soort inwendig kacheltje. Lijkt wel hard, en ziet er wel zielig uit, maar is het niet.

Ja inderdaad, heel belangrijk!! Was ik bij het kachelverhaal vergeten vermelden... De darmen in werking houden is een belangrijke warmtebron!!
Bedankt Moniek!!