Nja... momenteel maakt het mij niet zoveel uit of ze nog rijbaar wordt.
Ik weet ook niet zeker of ik er nog op wil gaan zitten, als ze zover is. Kan me voorstellen dat ze dan toch de nodige issues heeft vanuit haar verleden en of ik genoeg mans ben om daar het hoofd aan te bieden... ik weet het niet. Ben 50 en geen held (meer)

Zou het uitsluitend aan mij liggen, dan zou ik het gewoon op zijn beloop laten (maar dan wel aan de hand met haar werken, evt lange teugel) en zien hoe de bal rolt en met het hafje mijn buitenritjes maken,
Mogelijk dat ik dan toch wel weer erop kruip Mogelijk ook niet. Geen idee.
Maar goed... het ligt niet alleen aan mij.
Maar vooralsnog kijk ik het gewoon rustig aan.

joop schreef op dinsdag 4 januari 2011, 13:05:


Niet helemaal. Mijn man heeft ook nog wat in de melk te brokkelen en die krijgt zo stilaan een beetje het brooks-hospital gevoel en dat was niet helemaal de bedoeling.

De bedoeling was samen buitenritten maken, met daarvoor geschikte paarden. Geen paarden die wel veel geld kosten(want ze kosten nu eenmaal altijd geld) en dan nog niet kunnen rijden,.

Nu heeft hij met toontje en amber maar niet teveel gezegd, maar hij vond het vervelend om niet samen erop uit te kunnen. Maar ik denk niet dat hij akkoord gaat met hafje aanhouden voor buitenritjes en Rappa voor de 'luxe'
Aanschaf hafmans kost toch ook een aardige cent en als Rappa vlgs da bruikbaar zou zijn, vindt ie dat wat overbodig (vooropgesteld dat het vermoeden van de da klopt, want hij kon dus ook geen zekerheid geven)

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 januari 2011, 15:57:


Hij is voor een haflinger niet duur. Maar de prijzen van de haflingers liggen hier nu eenmaal iets hoger dan bv een warmbloed. Maar je koopt het niet ff zomaar erbij.

De haflinger is niet de enige optie. Er staan genoeg paarden te koop. Hij staat alleen toevallig hier en bevalt goed. Maar het gaat er niet om of het deze haflinger is of een ander peerd.
Het gaat erom dat je een paard erbij aanschaft, terwijl de ander wellicht ook rijbaar is.

Ik zie het ook zo hoor Joop.
Ik heb Rappa eenmaal gekocht en dus is ze mijn verantwoordelijkheid.

Tuurlijk zijn er andere paarden te koop, maar echtgenoot vind het wat ver gaan om er nog eentje bij te kopen, terwijl Rappa wellicht rijbaar wordt. Als dat definitief niet het geval zou zijn, zou het wat anders zijn.
Voor mij ligt dat net iets anders. Als ik een paardje heb wat ik wel mee naar buiten kan nemen, ligt er voor mij geen druk mbt Rappa.
Zou ook gewoon niet kunnen gaan rijden, maar echtgenoot vind dat ie met bijna 3 jaar wachten wel lang genoeg heeft gewacht.

Voordeel van de haf is idd dat ik tot april kan bekijken of ie wel in orde is en dat ik er zo mee naar buiten rijdt. Desnoods met alleen een halstertje. Ongecompliceerd dus. Dat is ook wel eens lekker.

Maar goed... als het niet gaat, gaat het niet. En paarden houden is best een dure en tijdverslindende hobby. Dus in die zin snap ik mijn man wel.

Maar vooralsnog wil ik mij eigenlijk gewoon nergens druk over maken, met Rappa gymnastiek doen en eventueel buitenritjes maken in de sneeuw met hafmans.
En in april zien we dan wel weer verder.

Het is een beetje verschuiven van de problemen, maar ze zeggen ook wel eens: komt tijd, komt raad.

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 januari 2011, 19:31:


Ja, hij staat idd hier. En ik ben al een paar keer met hem op een buitenrit gemaakt met echtgenoot.

joop schreef op woensdag 5 januari 2011, 11:22:

Is wel in mij opgekomen, ja
Geldt trouwens ook voor de paarden. Hij heeft al de leiding over de dames genomen na een fikse kloppartij met rappa en Silja is helemaal weg van hem. Na Toontje is dit het eerste paard waar ze weer echt vriendje mee is. Ze eten zelfs samen uit 1 net hooi (terwijl er 3 hangen)

Ans, ik hoop dat je het allemaal rond krijgt voor dit paardje. Klinkt als een paard wat die kans verdient. Hoewel eigenlijk heel veel paarden zo'n kans verdienen.
'Hästnet' een soort marktplaats voor paardenadvertenties hier in zweden, staat boordevol met stakkers als deze.
Maar je kunt niet alles redden. Je doet het met degene die op je pad komt.

Ik vind het ook onbegrijpelijk hoor. De paarden die weg moeten, omdat ze misschien niet meer zo goed meekunnen, ouder worden, gebrekje hebben gekregen (niet zelden door de manier van trainen) en de baan moet ruimen voor een jonkie.
Mensen zoals de eigenaars van dit paard... ja, daar heb ik toch wel moeite mee.

Onwetendheid kan voorkomen. Maar zo gemakkelijk je oudje op straat zetten omdat dochterlief een tweejarige wil voor wedstrijden... is onwetendheid dan niet een reden om alles uit te willen zoeken? Om te willen leren?
Als je dan een tweejarige aanschaft met dergelijke plannen, heb ik mijn vraagtekens.
Maar misschien heb ik gewoon te veel ellende gezien.

Wat de paarden betreft die je pad kruisen... ze zeggen wel eens dat het met een reden is.
Al heb ik mij vaak afgevraagd waarom ik hier min of meer een kneusjeshotel heb.
Zal ook wel een reden voor zijn.

Dat ik het toch met Rappa wil proberen, komt misschien omdat ik Amber heb gekend. Amber, ouddraver en wisselbokaal, kapotgereden en daarna nog jaren van eigenaar naar eigenaar verhuisd en met veel pijn verder gereden. Ik weet, diep in mijn hart, dat een paard als Rappa dezelfde weg staat te wachten als ik haar wegdoe. De eigenaresse wil haar niet terug. Ze heeft na mijn mail waarin ik vertelde wat er aan de hand was, angstvallig niets meer laten horen. Want Rappa's probleem is een zg verborgen gebrek en een reden om het paard verplicht terug te nemen, als de koper dat wil.
En ze wil Rappa niet terug. Ze wil dressuurwedstrijden rijden en daartoe is Rappa niet geschikt.
Daarvoor heeft ze een tweejarige, die dit jaar al zadelmak werd gemaakt.

Alle paarden redden kan niet. Maar ach.. als ieder het paardje helpt wat op zijn pad komt, komen we wellicht een heel eind.

Geweldig, zoals je dat verteld. Denk alleen dat je knie het ff minder geweldig hebt.
Goke is me er eentje. Eigenwijs, maar wel cool, lijkt me?

Maar wat ik mij afvraag.... hoe krijg je het klaar om met drie paarden (straks) te werken?
Ik heb er nu ook drie staan, rij nog maar weinig, maar kom veel tijd te kort.
Ben altijd benieuwd hoe anderen dat doen, hoe vaak trainen etc.

marianne laenen schreef op maandag 17 januari 2011, 18:06:


even een geinteresseerd vraagje...
Hoe bewerkstellig je dit met een opgewonden paard.?
Ik vind het vrij moeilijk om bv bij een bang of opgewonden paard die focus te krijgen.

Maria Delavega schreef op dinsdag 18 januari 2011, 9:30:


Ja ik begrijp wel dat je paard door die focus op jou weer rustiger wordt, maar ik vroeg me dus af hoe je het paard zover krijgt dat ie op zo'n moment met zijn hoofd naar je toe staat en kont wegdraaid. Hoe dring je op zo'n moment tot hem door? Dus wat doe je op dat moment om die focus te krijgen?

Ah ok, dus toch wel twee paarden per dag (paar uurtjes per dag, neem ik aan?) En bijrijder. Ja, dat is dan wel handig. Het is toch een hele verantwoordelijkheid he. Ze hebben allemaal de aandacht nodig.
Ik werk hier momenteel ook ff met drie, maar rij (nog) niet naar buiten. Sil is van echtgenoot en hij rijdt er wel in het weekend meer naar buiten en dan rij ik met hafmans mee.
Rappa mag nog niet rijden en alleen naar buiten... tja... dan ben ik weer zo'n schijterd. ben ik helaas toch al, al haat ik het om dat toe te geven. Zou daar eens vanaf moeten. Pakketje dapperheid kopen.

Nja... maar goed... er gaat iig aardig wat tijd in zitten, dat wel.

Neem iig mijn petje voor je af. (en lees graag je verhalen... je brengt het geweldig.)

Van jossy zou ik ook wel les willen hebben. Maar ja... hij woont een beetje uit de richting voor mij. Das dan weer jammer. Of zou ie misschien toevallig zin hebben in vakantie in zweden

Spirithorses schreef op donderdag 20 januari 2011, 22:02:


Ik ben niet Piet, maar werk wel met koudbloedjes die eten als eerste levensbehoefte zien
Ik heb natuurlijk ook niet evenveel ervaring als Piet, maar goed... zal gewoon ff die van mij opschrijven..

Als ik begin met clickeren met een paard wat er verzot is op eten (zoals nu het 5 jarig hafje... jaja, geleend, maar hij moet er toch maar aan geloven... misschien hou ik hem wel, als het kan) begin ik met kalmerende oefeningen. Eerst natuurlijk targetten en stilstaan om clicker te begrijpen. Dan oefeningen als hoofd laag. En vervolgens simpele oefeningen (netjes naast me lopen/achterwaarts/wijken voor druk ed) waarbij ik altijd rust en beleefdheid als voorwaarde neem

Een tip die ik kreeg; Neem bv 3 porties van 10 beloningen. Begin met een oefening in sessie van 10 en kijk dan waar je verbetering kunt aanbrengen. Besteed daar de volgende 10 oefeningen aan en evalueer opnieuw. In zo'n geval van jong, overdreven enthousiast paard, zou ik dus echt focussen op rust en daarop trainen. Oefening in super kleine stukjes delen en dan echt rust erin belonen, Gedrag goed op cue zetten, vind ik persoonlijk ook belangrijk. Ongetwijfeld is het daar niet iedereen mee eens, maar ik zie graag alleen gedrag wat ik vraag en wanneer ik het vraag.

Volgens mij kun je idd ieder paard clickertrainen, maar dat het valt of staat met je eigen handigheid in trainen.
Dat clickertrainen simpel is, iedereen het zomaar kan, ben ik het ook niet mee eens. Ik denk persoonlijk dat het een heel lang leerproces is, waarbij je keer op keer tegen de lamp moet lopen om weer nieuwe oplossingen te verzinnen voor specifieke problemen en dat je het alleen leert door veel te doen met veel verschillende dieren en er behoorlijk wat handigheid in moet krijgen, voldoende theoretische kennis in huis moet hebben (wat click je precies? hoe deel je training in? waardoor kun je onbewust verkeerd gedrag trainen, bv bij kettinggedrag zoals targetten; paard schraapt eerst en target dan; mogelijk leer je op dat moment niet alleen targetten aan maar de combi schrapen/target, dat soort dingen)

Als je forums leest, zie je het dan ook vaak fout gaan omdat er te simpel tegenaan wordt gekeken.

Daarnaast ben ik het wel met je eens Pien, dat je je ogen open moet houden voor andere oplossingen want dat is echt wel eens nodig. Als je bv met je paard op pad bent en paard raakt in paniek of brengt je in een gevaarlijke situatie, dan zul je. m.i. op dat moment moeten kunnen ingrijpen. Je kunt m-i. na niet altijd alles thuis voorbereiden.

Maria Delavega schreef op vrijdag 21 januari 2011, 13:29:


Je eerst echt flink verdiepen in de methode kan helpen. Ik had dat ook. Zo ook met mijn 'leen' haf. Zou er eerder niet over hebben gepeinsd om met een paard, wat niet van mij is, met voerbeloning te werken omdat veel eigenaars daar moeite mee hebben. Nu weet ik dat ik heel duidelijk kan maken wanneer we gaan clickertrainen en wanneer ik gewoon wat in de wei kom rommelen. Vandaag gewoon knuffeldagje/krabbeldagje gedaan en dan weten ze dat er niets te verdienen valt . Zelfs de haf die nog maar net hier is. Gaan ze gewoon lekker genieten van de krabbels. Ben ik in de wei bezig, weten ze ook dat er niets te halen valt. Komen ze gewoon gezellig zijn. Niets geen opdringerig gedrag, weer ook niet van de nieuwkomer, die toch bij de vorig stal menig ruitertje tot waanzin dreef vanwege zijn verschrikkelijke hang naar lekkere hapjes,(en ruiter dus compleet 'vergat')

Moet erbij zeggen dat dat ook het eerste is wat ik train; begin en eind van een sessie en dan beginnen met leren stilstaan (ja piet, dat zie ik idd ook als een oefening op zich en dan ook nog als een heel erg belangrijke oefening) hoofd laag, gewoon naast me staan zonder fouileren, stapje achteruit als ie de beloning krijgt, beloning netjes aannemen (was net een haai ) etc. Heb nu al een paardje wat keurig blijft staan zonder vastgebonden te worden met borstelen, zadelen etc.

Ik werk met mijn beloningsbuideltje. Buideltje om: training beging, buideltje af, training afgelopen.