Arina Bezemer schreef op zaterdag 23 mei 2009, 8:55:
> Michiel schreef op vrijdag 22 mei 2009, 23:50:
>
>> Mijn Luna van net 4 weet donders goed wat ze wil en tegen haar
> negeer ik.
> Als ik zo je verhaal lees ben je goed opweg.
>
> groetjes Arina
Ik bedoel dit absoluut niet negatief of vervelend, maar is hier geen sprake van "verkeerd" leiderschap. Bedoel, paard bepaalt een beetje wat er gebeurd en als het er geen zin in heeft, dan doen we het anders of misschien wel helemaal niet ... als we het paard maar "pleasen".
Je ziet het ook bij kinderen. Resultaat is, in mijn ogen, strontvervelende kinderen die het gezinsleven domineren en buiten de deur niet te handhaven zijn. Alles in het kader "als hij maar niet gaat huilen etc.".
Zouden die paarden dit niet voelen cq lezen?
49% van de stemmen zijn voor het paard; 51% van de stemmen zijn voor de mens. Hier lijkt het andersom. Je hoeft een paard toch geen geweld aan te doen om de rolverdeling duidelijk te maken? Volgens mij is het allemaal terug te vinden in communicatie. Paard moet zijn plaats weten en als leider, moet jij je plaats nemen. Opvoeden betekent, naar mijn mening, "duidelijk en eerlijk", grenzen aangeven en consequenties verbinden aan het overschrijden van deze grenzen. Je hoeft niet hard te zijn of het licht uit de ogen te slaan, maar er ligt nog zo'n groot gebied hier tussen ... Ik kan er niets aan doen, maar moet wel denken aan het gezegde "zachte heelmeesters maken stinkende wonden".