Jouw paard is naar het zich laat lezen, super onzeker. Onzekere paarden hangen veel meer aan patronen dan paarden met veel zelfvertrouwen. Wanneer je iets verandert aan het bestaande patroon raken ze van slag en kunnen daarin heel ver gaan. Een zelfverzekerd paard haalt genoeg steun uit zichzelf om tegen een mentaal stootje te kunnen.
Onzekerheid kan een karaktertrek zijn, maar ook 'aangeleerd' door trauma. Of een combinatie van beide.

Trap niet in de valkuil van het trauma opblazen en je paard tot zieligerd bombarderen die met de grootst mogelijke omzichtigheid behandeld moet worden. Een getraumatiseerd paard (trouwens ook een onzeker paard, maar eigenlijk sowieso elk paard) vaart wel bij een kordate, duidelijke aanpak. Dat is niet zo handig als je graag wil kalmeren, geruststellen en troosten, maar 'kordaat' is effectief!

Ik kan het weten, want ik heb er zo'n heel traject op zitten met een getraumatiseerde spanjaard. Ving hem op in een bed van liefde en hij werd een onuitstaanbare eikel. Want hij zocht een grens en die bleek heel rekbaar. Dat is funest voor een onzeker paard; je boert uiteindelijk alleen maar achteruit.
Zoek de Kordate Verpleegster in jezelf op en ga aan het werk met dit paard. Bied hem afwisseling, bied hem werk, stel eisen. Maar blijf kordaat, verzand niet in aaierige wazigheid. Duidelijkheid is het toverwoord. De liefde komt vanzelf wel mee.

Ik heb een Andalusiër die op zijn 6e naar NL is gekomen en nu op zijn 18e nog steeds een hekel aan regen, kou, wind en modder heeft. Hij staat op een dag als vandaag de hele dag in de schuilstal. Ik heb een flink stuk van de paddock laten bestraten om een enigszins droge bodem te creëren en daar staat hij ook wel eens als hij niet binnen staat.
Het is in al die jaren niet veranderd.

Zoek contact op FB met Alex Brander. Hij verricht wonderen bij wonden en levert de super wondzalf Mesitran.

Vraag Alex om raad!

Piet schreef op dinsdag 24 december 2013, 18:47:

Nou denk ik zomaar dat je het antropomorfieert. Een psychisch trauma bij een paard kun je niet vergelijken met trauma's die mensen meemaken. Alleen al omdat paarden de emotie medelijden en zelfmedelijden niet kennen. Ze kennen wellicht de associatie, maar niet het herbeleven, het dramatiseren, het navertellen, maw het denkvermogen wat mensen bezitten en wat ervoor zorgt dat het allemaal onverteerbaar en extra heavy is.

Myriam schreef op dinsdag 24 december 2013, 19:18:


Dat bedoel ik met 'associatie'.

Het klinkt alsof de stralen zich aan het vernieuwen zijn. Dat gebeurt om de zoveel tijd.

Groene leem?

Op jouw plaatje staan toevallig twee magere paarden. Misschien oud, misschien op een slecht moment in hun leven gefotografeerd. Google op afbeeldingen en je vindt dat het meerendeel van de Namibische paarden normaal is 'gevuld'.


The Namib Desert Horse is a rare feral horse found in the Namib Desert of Namibia, Africa. It is probably the only feral herd of horses residing in Africa, with a population ranging between 90 and 150. The Namib Desert Horse is athletic in appearance, resembling the European light riding horses from which it probably descends, and usually dark in color. Despite the harsh environment in which they live, the horses are generally in good condition, except during times of extreme drought. The horses have been the subject of several population studies, which have given significant insight into their population dynamics and ability to survive in desert conditions.

Insgelijks! Wij gaan fijn met zijn allen naar het vuurwerk kijken.

Heb je nou enig idee wat hem gemankeerd heeft, Piet?

Hier hetzelfde oorlogsgebied als Els. Men vindt het enig om bommen te laten ontploffen; in een naburig stadje is iemand er zelfs door overleden. vreselijk stom natuurlijk en het leed is niet te overzien.
Gelukkig zijn de paarden en honden schotvast, dus wat extra geknal kunnen ze wel hebben.

Ik zou ogenblikkelijk een andere pijnstiller vragen aan de da, want als ze serieus koliek krijgt van de medicatie ben je verder van huis. En het klinkt inderdaad als serieuze koliek, dus verstandig dat je gestopt bent.
Hoefbevangenheid hoeft niet zo ernstig te zijn, aangezien je er een hoop aan kunt doen, mits je de tijd neemt. Stoppen met gras en krachtvoer, en alleen geweekt hooi geven. Door het weken spoel je de suikers eruit en suikers lijken vaak de boosdoener bij hb, zeker in geval van insuline-resistentie. Verder een pijnstiller zodat ze blijft bewegen, want beweging betekent meer doorbloeding > betere afvalstoffenafvoer > snellere genezing.
Verder schijnt magnesium een goed effect te hebben, meteen mee beginnen dus. Mocht de hb door cushing veroorzaakt zijn, dan heeft magnesium geen zin, maar dat weet je pas als je bloed hebt getest en dan ben je zo weer een pijnlijke week verder. Magnesium kun je oplossen in geweekte bietenpulp of Seniores Priores (Subli), een 'veilig' voer.

Ik zou ogenblikkelijk een andere pijnstiller vragen aan de da, want als ze serieus koliek krijgt van de medicatie ben je verder van huis. En het klinkt inderdaad als serieuze koliek, dus verstandig dat je gestopt bent.
Hoefbevangenheid hoeft niet zo ernstig te zijn, aangezien je er een hoop aan kunt doen, mits je de tijd neemt. Stoppen met gras en krachtvoer, en alleen geweekt hooi geven. Door het weken spoel je de suikers eruit en suikers lijken vaak de boosdoener bij hb, zeker in geval van insuline-resistentie. Verder een pijnstiller zodat ze blijft bewegen, want beweging betekent meer doorbloeding > betere afvalstoffenafvoer > snellere genezing.
Verder schijnt magnesium een goed effect te hebben, meteen mee beginnen dus. Mocht de hb door cushing veroorzaakt zijn, dan heeft magnesium geen zin, maar dat weet je pas als je bloed hebt getest en dan ben je zo weer een pijnlijke week verder. Magnesium kun je oplossen in geweekte bietenpulp of Seniores Priores (Subli), een 'veilig' voer.

Aannames!