Cedric Coucke schreef op zondag 26 juli 2009, 9:11:


Niets gebruiken is mijns inzien vaak het beste, maw. grondig afwegen of het wel echt nodig is.

Shampoo gebruik ik al meer dan 20 jaar niet voor mezelf laat staan voor de paarden. Tijdens warm douchen verdwijnt er iets van mijn haarvet, al is dat niet echt nodig. Vroeger had ik vette haren, shampo gebruik leek nodig, toen ik er mee stopte waren de vette haren ook weg. Ik ben toen ook gezonder gaan eten dat kan ook mee gespeelt hebben. Voor velen is shampoo iets waarvan ze denken dat ze er geen keuze in hebben. Een culturele vergissing is het, net zoals zo veel meer dingen.

Zoals het dragen van schoenen in 95 procent van de gevallen meer kwaad doet dan gezond is. En ... leuk om dat eens te delen met jou ... het gebruik van tandpasta. Ik denk dat ik de beste tandpasta gebruik die er denkbaar is, mijn eigen speeksel. Speeksel daar zul je meer van weten, heeft telkens een verschillende samenstelling aangepast aan welk voedsel, probleem of taak er in de mond ligt. Pas als dat niet meer toereikend is, kun je overwegen iets anders in je mond te stoppen. Niet 2 maal per dag tandpasta dus, wel elke dag 2 maal elektrisch poetsen doe ik. Ik merk geen achteruit gang, mijn mond en tanden voelen net zo schoon en mijn tandarts merkt geen verschil met voorheen. Ik denk maar zo, waarom het beter willen weten dan de mondvloeistof die door de evolutie voorbestemt is om onze mond en tanden te reinigen? Ik denk wederom een culturele vergissing. Noem tandpasta, zeep en niemand wil het meer in zijn mond hebben. En dat is veel natuurlijker, gezonder en energie zuiniger op global schaal. Hoe denkt de tandarts daarover, of verliest die daardoor zijn klanten? Die zo'n advies niet kunnen opvolgen, want breken met de gangbare cultuur voelt als een doodsbedreiging voor ons reptielen brein.

Groet, Michiel

Groet, Michiel

Piet schreef op maandag 27 juli 2009, 20:13:


Ja we leven in zo'n vrij land met zoveel tollerantie, afwijkend gedragen grijpt echter dieper in op onze angst voor afwijzing, de angst om verstoten te worden en daaraan te sterven. Dat is nu eenmaal evolutionair vastgelegd in onze oude hersendelen. Toch heeft de natuur het zo mooi geregeld dat 60 % van de mensen voorkeuren heeft voor veranderingen en slecht 40 % van de mensen aanpassen het belangrijkste vinden (ze hebben er zelfs genen voor gevonden die dit gedrag doorgeven). Zo zijn we langzaam uit onze hutjes gekomen en zitten we nu achter de pc.

Sandratien heeft de beslissing gemaakt voor het dragen van dichte schoenen om zo voetschimmel en andere ongein te voorkomen. Als ik dan telkens over blote voeten begin dan is dat ergelijk en wil ze haar mening daarnaast zetten. Voor zover als ik weet gaat haar plan niet zo uitpakken als ze zou willen. Ik heb me er in verdiept omdat ik ook een voetschimmel vanuit mijn schoenen periode al wel 20 jaar heb. En die ik nu met hulp van een pedicure aan het bestrijden ben.

Wat blijkt: De sporen van voetschimmels zijn overal overvloedig aanwezig. Wetenschappers hebben voetschimmels, ik meen wel 20 jaar luchtdicht verpakt en toen bleek dat ze nog net zo levensvatbaar waren als de dag dat ze ingepakt werden! In de wasmachine sterven ze alleen boven de 60 graden, diepvriezen helpt niet. In de azijn kunnen ze ook niet overleven. Kortom dichte schoenen houden ze te weinig buiten, beddelakens en sokken zouden op 90 graden moeten en de badkamer wekelijks met chloor of azijn goed schoonmaken. Maar voor een voetinfectie heb je maar heel weinig schimmelsporen nodig, die leven sowieso al op je huid tenzij je jezelf (niet aan te raden) wast met chloor of azijn. Kortom om schimmel het moeilijk te maken kun je beter zorgen voor een sterke voet, goede doorbloeding, veel licht en droge frisse lucht. Dichte schoenen dragen juicht een schimmel juist toe, want de voet wordt zwakker, de doorbloeding verminderd, de lucht is vochtig en het is er lekker donker. Kortom blote voeten werkt beter en als er al een infectie zit dan kun je de nagels inkwasten met azijn en het aangetaste hoorn regelmatig afslijpen, dit wordt oa. aangeraden door pedicure's.

Groet, Michiel

Eva Saegerman schreef op dinsdag 28 juli 2009, 15:49:


Een droom komt uit, geniet er maar van Eva !
Met Eddy nog vers in het geheugen, denk ik wel Ai als dat maar goed blijft gaan, maar wat maakt het uit, zolang als het mooi is is het mooi
Zo te zien hoef je er zelf niet heel veel aan te doen bofkont.
Het is werkelijk schitterend.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 augustus 2009, 0:59:


Bij kritiek is er altijd een grond van waarheid, tja tis niet altijd gezien.
Behalve een leuk mensen-spel zo, zie ik ook dat de paarden hun eigen natuurlijke spel door blijven spelen. Queenie houd het kleinere paard weg van de vrolijkheid, Queenie zorgt ook dat zij in dialoog blijft met Eva, die wel wat al te vrolijk met haar man bezig is, naar haar idee. Maar allee ze mag meedoen met het clickerspel, dus alles is naar haar wens én onder controle (mijn eva is op mij gericht).

Groet, Michiel

van lennep schreef op donderdag 6 augustus 2009, 6:59:


Klopt dat komt omdat baby's in die aangeleerde lichaamstaal zich al kunnen uitdrukken en verstaan worden, nog voordat ze kunnen praten. Gelijksoortig is er ook verschil tussen baby's/peuters met ouders die wel en niet de signalen van hun kind oppakken.

Zo is er ook een enorm verschil tussen mensen die hun paard wel of niet begrijpen. Lichaamstaal vind ik superieur aan gesproken que's, beide leer ik aan, met als lichtste que de lichaamstaal die spontaan mijn intentie uitdrukt. Er naast lopend, dus gewoon weg stappen, wenden, versnellen, rennen en stoppen, zonder verdere woorden er aan toe te voegen. Vanuit het zadel dan hetzelfde, waarbij mijn lijf zich klaar maakt voor de verschillende acties, die in een split second volgen. Een gesproken que is daarbij vergeleken iets voor dove paarden en dus de volgende stap. Blijkt het paard niet te willen horen, dan komen pas de lichtere lichaams que's aan de beurd. En daarna de creativiteit

Groet, Michiel

Heeft iemand hier de Limburger als krant?
Zou die dan onderstaand artikel, uit de vrijdagkrant voor mij willen inscannen en opsturen? Het gaat over een man die al 40 jaar op blote voeten door het leven gaat.

http://www.limburger.nl/article/20090806/REGIONIEUWS02/521142541

e m kraak schreef op zondag 9 augustus 2009, 15:51:


Ik las een interview in psychologie magazine, met de onderzoekster E. Aron. Over haar nieuwste boek, in vertaling "De kracht van zelfwaardering" dat gaat over depressiviteit. Ze is ook verknocht aan paarden en beschrijft het mechanisme achter depri worden wat gelijk op gaat voor mensen zowel als dieren.

Hoe ontstaat een laag zelfbeeld?
Ze zegt: "Het heeft te maken met een heel basaal mechanisme dat aanwezig is in alle dieren die in groepen leven. Je moet een globale inschatting kunnen maken van je plek in de hiërarchie. Je moet weten wie je uitdaagt. Als je meerdere ervaringen hebt met verlies weet je dat je kansen klein zijn en is het verstandiger om jezelf niet in de strijd te werpen. Depressie is ons natuurlijk antwoord op verslagenheid. Alle dieren hebben het. Het zorgt er voor dat we niet doorgaan met vechten in een situatie die potentieel gevaarlijk voor ons is. Als je een paar rake klappen hebt gekregen, is met je staart tussen de benen weg lopen en in een hoek je wonden likken een stuk verstandiger dan doorgaan met het risico op nog grotere schade. Ik vind dat fascinerend."

Als je nu de omgang met paarden bekijkt dat zie je dat veel dingen gericht zijn op het depri maken van het paard, de eenzame opsluiting is daar een van, de machtsmiddelen van pijn doen met spoor en zweep en bit een andere. Maar ook elk mening verschil met een paard een verlies ervaring laten worden, draagt bij aan de ervaring "een depri paard is een gehoorzaam paard".

De publiek opinie kan dit wellicht ook begrijpen:
Veel paarden training is gebaseerd op het depressief maken van het paard, om zo gehoorzaamheid te verkrijgen en veel methodes dragen daar zichtbaar toe bij!

Groet, Michiel

Liesl schreef op zondag 9 augustus 2009, 21:53:


Hé dank je wel, ik heb het nog niet gelezen.

Groet, Michiel

Piet schreef op maandag 10 augustus 2009, 16:29:


Lekker duidelijk
Strategisch gezien zijn de échte toppers, die perfect kunnen rijden met hun ijzerwerk, de grootste factor voor het in stand houden van al het misbruik van de massa.

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 0:40:


Ophogen van het terrein ergens, een heuvel maken?
Verkopen als oude (biologische?) paardenmest?

Groet, Michiel

Piet schreef op dinsdag 11 augustus 2009, 21:22:


Het is simpel, voel iets scherps tegen je huid, hoe zachtjes ook, en je weet 100% zeker dat het gevaarlijk voor je kan zijn. Daar is geen andere ervaring voor nodig.

Groet, Michiel

angelique hage schreef op woensdag 12 augustus 2009, 23:29:


Beginnen met een week of langer samen zetten met 1 andere pony (of als dat geen rust betekend alleen zetten), in een afgesloten deel van de weide waar hij wel de anderen kan zien en mee neuzen over het draad. Zo went hij rustig aan jouw plek met alles wat daar gebeurd. Zo doet Mark Rashid dat ook altijd. In die week niets anders doen dan de normale dagelijkse dingen, zo komt het paardje tot zichzelf.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 13 augustus 2009, 12:23:


Ja leuk ik kan me goed voorstellen dat die je dit niet zo erg vind. Therapeutisch bekeken heeft het altijd voordelen, om een trauma op te lossen, vaak weet je pas als het weg is, op welke manieren het je paard dwars gezeten heeft en op welke manieren het beter voor hem geworden is. Eerst komt de vraag, is het nog steeds wel een trauma? Kan Ilias het onderscheid maken tussen de intentie tot slaan en onschuldige vriendelijker intenties? Gespannen zijn bij vriendelijke intenties is de maat. Paradox zou je hem niet kunnen ct door uit de buurt te blijven van zwepen te belonen Zodanig dat hij gaat verlangen een zweep te zien en daar voor te wijken, dan heb je het gedrag behouden en het trauma opgelost

Groet, Michiel

Jasmijn Wauters schreef op donderdag 13 augustus 2009, 12:53:


Hoi Jasmijn

Je schrijft leuk vind ik, één inzicht wil ik er nu aan toevoegen. "Alles en iedereen heeft zijn eigen invloed, de grootste paarden mishandelaar kan ongewild en onbewust heel veel bijdragen aan een beter leven voor paarden. Hij laat immers heel duidelijk zien hoe het niet moet. Binnen de dressuur wereld wil iedereen graag die eenheid met je paard waar je van spreekt, liefst zonder hun tradities op te geven. Sommige mensen zijn bruggen bouwers, anderen zijn diegene die fel veroordelen dat wat niet deugt, weer anderen oefenen in stilte, alles goed op zijn eigen manier, vind ik dan toch. Weet je Mark Rashid zijn leraar heeft nooit geweten dat zijn enige leerling, zijn traditie door gegeven heeft, ook dat overkomt soms de beste.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 13 augustus 2009, 13:31:


Blokkades zijn niet zo vreemd, worden altijd wel gevonden door een osteopaat, blijft goed ze op te lossen natuurlijk. Electro behandeling reageerde hij mij bij ook goed op. Al weet ik niet of het soortgelijk was.

Een maagzweer zou goed kunnen, zo te lezen hier, veel paarden hebben het:
http://www.dierenklinieklemmer.nl/page37/page218/maagzweer.html
Om het te voorkomen een maandje rust, en als bijrijd paard meegaan met Indy is ook rust voor hem! Wellicht als hij straks weer ritten maakt van 2 uur op langer dat een graaspauze goed zou zijn om het maagzuur te binden. Het mager zijn zal minder kunnen worden met deze diagnose!
Beterschap en Succes met hem!

Groet, Michiel