Anouk_iris schreef op woensdag 30 december 2009, 14:57:


Hoi Anouk, welkom hier!
Goed dat je iets nieuws wilt proberen. Ieder paard is anders, je moet het eventjes uit proberen. Begin met bitloos grondwerk, zodat het paard kan wennen aan de nieuwe optoming, probeer uit welke optoming prettig werkt.
Mijn ervaring is dat cross link of cook niet zo fijn werkt, omdat de boel verschuift. Ook touwhalster ging bij ons niet zo fijn, mijn merrie raakte erg in de war.
Werk aan verfijning van je techniek, zonder bit moet je harder werken aan je fijne communicatie. Je contact moet diep zijn, zodat je paard en jij nog beter afgestemd raken. Je moet àltijd aan de achterhand werken, daar helpen houding en zit en fijnere communicatie aan mee. Verzameling heeft met de achterkant te makken, aandacht bij de achterhand en veel gymnastiserende oefeningen doen, houd het paard soepel en zo vergroot je zijn balans. Dat zijn de voorwaarden voor verzameling, of je nu met of zonder bit rijdt.
Je haalt een interessant onderwerp aan, ik had laatst een interessant gesprek met een paardentandarts, die stelde dat je zonder bit minder ruggebruik genereert. Dit had te maken met de verbindingen naar het tongbeen.
Ik kom hier later op terug, heb nu geen tijd. Mijn vermoeden is, dat er eigenlijk gewoon te weinig over bekend is.....maar ik ben nog aan het zoeken naar meer info hierover.....
Voel je welkom, en trek je maar niks aan van de soms verhitte schrijfsels. Dit is een nogal ehhh, levendig forum!
groet Clarissa

Equi-Valent schreef op zaterdag 2 januari 2010, 13:37:


Hé, da's mijn tekst
Groene klei heeft mij al heel erg vaak uit de penarie geholpen, ik kan wel zeggen dat ik nu erg veel ervaring heb met groene klei....het is zó simpel, echt waar.
Nooit meer bang voor open wonden!
Als je meer info wilt, kan ik heel wat vertellen, je kunt het bij elke natuurwinkel krijgen, maar ik heb ook nog wel staan.
.
groet Clarissa

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 2 januari 2010, 19:13:



het forumspook knipte niks weg, behalve de quote waar ik op reageer.....

Vera P schreef op zaterdag 2 januari 2010, 17:45:


Misschien een verzorgpaard zoeken?
Geef het tijd, en houd je 'mind' open!

LisaLoveUnicum schreef op vrijdag 1 januari 2010, 18:15:


Nou,dat hoeft niet , hoor. Dierenartsen zitten ook af en toe in hun eigen denkwereld...


Dus nu betaal je twee consulten+voorrijkosten?
Tekort aan slaap lijkt me onzin, sorry. Gebrek aan energie? Jaaaa, dat kan wél.
Tekort aan rust kan ontstaan als een paard continu wordt opgejaagd in de groep, en zetten wij op onze stal zo'n geval weleens een uurtje op stal....om uit te rusten en om bij te eten.
Maar slaaptekort als je paard eigenlijk veel op stal staat? Heeft die dierenarts dáár 7 jaar voor gestudeerd?
Jouw paard zijn weerstand is onderuit gegaan, en daar heeft het verschillende symptomen van. Ik zou in jouw plaats mijn kruidenarts bellen.
Bachremedies zijn in dit geval vééél te subtiel. Jouw paard is ziek.

groet Clarissa

Moniek schreef op donderdag 31 december 2009, 13:25:



Hé graag!
ik open ff een nieuw topic....
Ik had dus een paardentandarts op bezoek. Mijn paard was gaan klepperen met het hoofd en toen heb ik het bit helemaal weggelaten, die stap was voor mij niet meer zo groot. Het klepperen was over. Ik vroeg me natuurlijk af wat er aan de hand was met die mond, en wilde de tandarts afwachten. Maar die zou voorlopig nog niet komen en verder ging het wel aardig. Op een bepaald moment had paard door dat je op een heel gemakkelijke manier onder de crossrope uit kan, gewoon neus recht vooruit, dan stroopt het ding omhoog en heeft baas niks meer in te brengen als zij sterk wordt. Dus kwam ik uit op de marylot bloem, een erg goed ding. Blijft goed zitten, en als je released is er niks dat blijft steken. Ook buiten was het een goed ding, als het nodig was
Toen kwam de tandarts, daar was het weer tijd voor. Was er nu iets te zien waarom ze het bit ineens niet meer verdraagt? Tandarts kon niets vinden en volgens hem was bit geen probleem, en het exemplaar dat ik al had dat paste ook verder goed.
Deze tandarts is veel bezig met bitten, passende bitten en hij heeft ook een bit-uitleenservice, en dat is eigenlijk wel heel handig, aangezien bijna iedereen twee of meer bitten in de kast heeft hangen die dus niet bevielen. Bij hem kun je uitproberen, werkt het niet, stuur je het weer terug.

Ik vertelde dat ik nu bitloos reed en verder niet zo heel perse met bit wilde rijden, wou alleen weten of haar mond in orde was.
Hij vertelde dat hij directe contacten onderhoudt met de mensen van de vereniging bitloos paardrijden, maar dat hij eigenlijk nog niet gezien heeft dat een bitloos gereden paard echt goed ruggebruik vertoonde, een enkeling daargelaten, maar meestal niet. Dat je dat alleen met bit voor elkaar krijgt, vanwege het contact met het tongbeen, dat weer in verbinding staat met de rug. Hoe het precies zit, zou ik dus wel eens willen weten.

Dat je met bitgebruik meer ruggebruik bereikt, was ik elders ook al tegengekomen, maar roept bij mij dus behoefte aan meer info op...het zou toch erg jammer zijn als je je paard maar tot op zekere hoogte kunt scholen en dat het dan daarbij blijft.
Ik vroeg al eerder aan een andere paardentandarts of een bit zonder extreem misbruik, nu schadelijk kan zijn voor de paardenmond. Volgens de tandarts niet...da's toch iemand die in vele monden kijkt.
Aan de andere kant las ik een artikel over het eerste volk in de oudheid dat paard reed, dat was in Kazachstan. Dat konden de archeologen aan de sporen van het bit zien in de kaken van de schedels....weten de archeologen het dan wel?

De laatste paardentandarts was overigens wél erg eerlijk. Want, hóe komt het dan dat je met bit meer ruggebruik bereikt? Nou gewoon, zei hij, omdat het meer pijn doet....

In ieder geval, mijn persoonlijke conclusie, komt bitloos verantwoord rijden dus nóg meer aan op achterhand training en de finesse van zithouding en ruitergevoel, omdat je je niet meer kunt verschuilen achter die stok achter de deur....

Grappig trouwens dat deze tandarts dezelfde plaatjes van bitmisbruik op zijn site heeft staan, als een aantal pro-bitloos site's...

Overigens reageert mijn merrie nu niet meer op het bit, kennelijk is er iets geweest dat nu weer over is...
Hetgeen voor mij weer geen reden is om weer lekker voltijds met bit te gaan rijden..

groetjes Clarissa

Liesje_Olli schreef op zaterdag 2 januari 2010, 21:31:


Volgens mij dus, is bitloos rijden harder werken...! Als je tenminste bezig bent met gymnasticeren. Niet iedereen houd zich daarmee bezig, maar volgens mij heb je die verantwoording als ruiter dus eigenlijk wel..

Arno8 schreef op zaterdag 2 januari 2010, 22:30:


> Is het ook niet een beetje gek, dat een paard zonder een stuk

Dat vraag ik mij dus af, hoe dat zit met dat verhaal over het 'tongbeen' en de verbindingen


Knap van je, anderen hebben er wel last van, omdat die kinderen nog in de groei waren. Vergelijkbaar met rijden op een te jong paard.

die tandarts, die bittenman dus, is tegen gebruik van slof-en andere hulpteugels. Dan kun je niet rijden, dat is foutieve teugelvoering. Bovendien heeft een goed ruiter maar weinig gewicht in handen, de rest snapt het dus niet. Maar daar ging het verhaal niet over.
Je hoeft mij verder helemaal niets uit te leggen over balans en lichaamsbewustzijn van het paard en dat opgeknoopte paarden met ijzeren teugelvuisten slechter af zijn

e m kraak schreef op zondag 3 januari 2010, 12:58:


Ja, ik weet dat ook, maar mijn vraag is dus eigenlijk....waarom die mensen dat tongbeen-verhaal dan vertellen.
Ik begin dit topic naar aanleiding van de vraag van Anouk_iris. Nr:152937
Aan de andere kant weten we namelijk ook de keerzijde: vele paarden slijten te snel door verkeerde trainingstechniek en bitmis/of gebruik, zonder dat ze dat expres doen overigens. Dus, jaren lang verkeerd gereden, nu is er artrose, en nu moet het paard ineens correct gereden worden...maar door het verhaal van die tandarts dacht ik dus ineens: waar halen die mensen dat dan vandaan..

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:



Ik zou willen dat meer mensen zich dingen afvroegen zoals jij nu doet!!
Mooi om te lezen, hoe je verder wilt leren, en tegelijkertijd afvraagt waartoe/waarheen!
Ik ben ooit begonnen met Parelli, maar mijn merrie vond er geen ***** aan.
Ze reageerde gewoon nergens op. Dingen als: ik zwaai met mijn vinger en dan moet jij dus achteruit...en dan kijken als je Duitse schoonmoeder...mijn merrie had daar echt geen boodschap aan. Toen ik hulp vroeg bleek dus eigenlijk dat Parelli uiteindelijk niet zo vriendelijk was...pas na zeer heftig heen en weer klappen met de leadrope waarbij de gesp aan het touwhalster hard tegen de ene kaak naar de andere kaak knalde, deed mijn merrie vertwijfeld een stapje achteruit...om het daarna nooit meer te vergeten. Hier ben ik erg van geschrokken, zo wilde ik helemaal niet met mijn merrie omgaan en achteruit stappen kan ze heus wel, als je het op een logische en aardige manier vraagt. Er zitten best goede en leuk dingen in parelli, maar blijf scherp en pas het aan als paard het niet leuk vindt.
Omdat mijn merrie zo'n portret is heb ik erg moeten zoeken. Inmiddels zijn we twee handen op 1 buik, ik geef richting aan, zij geeft aan of ze het kan, soms geeft ze aan dat ze liever iets anders wil. Door te kijken naar haar, me af te vragen wat ze eigenlijk bedoelt, voelt zij zich ook gehoord, en is daardoor weer vaker bereid iets voor mij te doen.
Kijk, in principe moeten paarden eigenlijk helemaal niks....maar als ze het fijn vinden met je, omdat het goed voelt, dan zijn ze erg bereidwillig, echter paarden hàten spanning, juist paarden zijn enorme fan van het idee 'samen'.
Met krachtig zijn, weten wanneer ze de vloer met je aandweilen (je mag best je grenzen bewaken, is iets anders dan hem verrot slaan) , door hebben wanneer ze iets moeilijk vinden, door in' gesprek' te zijn, gevoel krijgen voor beweging en richting, af en toe een beetje water bij de wijn, kun je erg ver gekomen. Durf programma's los te laten en te vertrouwen op wat je zelf kunt.
Probeer eens een rivier te visualiseren waarin jij en je paard samen lopen als je liberty doet, misschien denk jíj wel :nu is alles los, en dan is het ook zo.
Een natuurlijk leider geeft anderen een goed gevoel, een dwingend leider geeft anderen een rotgevoel.
Misschien kun je er iets mee

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 21:06:

Is in de bieb te krijgen, maar je moet m wel opvragen, vaak komt het van een ander filiaal. Ik kon in Amsterdam beide boeken van de bieb lenen, ze hebben ook boeken van Mark Rashid.

Arabesk schreef op zondag 3 januari 2010, 22:40:



Dus jij denk dat een paard scheef in het lijf loop omdat ie nooit op rechte stukken loopt?
Jij hebt echt geen idee wat rechtrichten is...

Nataschadevreede schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Yvonne Bijleveld en Jesse Stubbe

Anja Seijn schreef op maandag 4 januari 2010, 9:21:


Rechtrichten heeft te maken met uitbalanceren, soepel maken van beide zijden is een onderdeel daarvan, maar het verhaal is vele malen groten.
Hoe het precies komt, daar zullen wel verschillende redenen voor zijn, het heeft te maken met een bepaalde voorkeurszijde. Geen probleem verder, maar wel als er belasting op de rug komt.
Alle viervoeters kunnen scheef zijn, als een hond voor je uit loopt/rent, zie je wel eens dat de schouderpartij niet goed recht voor de heuppartij staat: dát is scheefheid bij viervoeters.
Rechtrichten is recht worden in zichzelf, en heeft niks te maken of een paard rechte stukken loopt, nu lijkt het net alsof je dan vanzelf je paard recht kan richten door buiten te gaan rijden. En dát is niet zo!
Natuurlijk is het niet goed om paarden op kleine ruimtes te houden, net zoals het niet goed is voor kinderen om nooit buiten te spelen.

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 18:41:


Een paard weet dondersgoed dat een mens een mens is en geen paard.
Dat hele focus idee van parelli, dat klopt eigenlijk niet, maar wel in die zin dat paarden dat bij elkaar dan wel doen.
Maar, een mens is geen paard.
Dat die logé niks snapt van merrie's komt omdat ie een stukje van zijn natuur kwijt is waarschijnlijk....maar daarentegen houd je altijd mannen die niks van vrouwen snappen. Gelukkig waren de verwondingen niet al te ernstig, wel heftig als ze zo aan de gang gaan, hè