Wie kan ons helpen?
Ik heb een lieve, oude vriend, Joris. Joris is 27 jaar, er stroomt een gezonde hoeveelheid Arabisch bloed door zijn aderen, wat zijn geweldige karakter en doorzettingsvermogen verklaart. Joris is 27, maar zijn geest is nog jong en lichamelijk nog steeds prima in orde. Hij is de leider van zijn kudde en met buitenritten bepaalt hij wie naast wie mag lopen en corrigeert hij het gedrag van zijn soortgenoten. Goud, dat beest! En achterblijven met een galopje? Echt niet! Joris bepaalt zelf het tempo van de buitenrit, omdat hij natuurlijk al lang met pensioen had gemogen, dan dat ligt vaak nog hoger dan ik van hem zou vragen. Des te triester dat die jongen weer hoefbevangen staat. Meteen de veearts erbij natuurlijk. Het gebruikelijke: veel ruwvoer, metacam en ascal, maar toch: de verdeeldheid over de voeding! Joris is absoluut niet te zwaar, en vooral in de koude periodes van deze winter heb ik hem slobber gevoerd om hem min of meer op gewicht te houden. Denk ook aan zijn gebit, wat al een aantal jaartjes meegaat. Zijn manenkam is nog mooi soepel en ik kon niet voorkomen dat de achterste ribben te zien waren. Na de vorstperiode van twee weken, waarbij de dreven waren veranderd in ijsplaten en we niet konden rijden, is hij bevangen geraakt. Ik kreeg eerst het advies om hem een beetje muesli te voeren, een winterworteltje mocht best, lucerne was prima, niet bewegen en vervolgens een gel ijzertje eronder om de pijn te verzachten.zand in de stal en in de uitloop om de boel tegendruk te geven en te koelen. Een andere veearts, uit dezelfde praktijk, kwam met heel tegenstrijdige adviezen: absoluut geen krachtvoer, winterwortels uit den boze, lopen op harde ondergrond, geen beslag! Hij begon over eventuele insulineresistentie. Je bent ziek van ellende, wil je paardje helpen en dan kom je er niet achter hoe dit het beste te doen! Om gek van te worden.Zo kwam ik terecht op deze site en las over natuurlijk bekappen en de nieuwe theorieén over fructaan in de voeding, magnesiumpreparaten enz. Vandaag komt de hoefsmid, die hem gaat bekappen. Ik hoop dat mijn vriend daarna wat minder pijn heeft. Maar hoe nu met de voeding? Betekent dit dat Joris zijn laatste jaren moet leven op hooi? Wat heeft mijn oude man nodig om zich fit te voelen en uit welke verantwoorde voeding kan hij zijn energie halen?
Het hooi lukt nu nog wel, maar hoe moet dat dan als hij niet meer goed kan kauwen?
Ik heb echt heel dringend advies nodig over wat wel en niet gevoerd kan worden. Ik heb een dieet nodig waar geen "vergif"inzit, maar waar hij toch de nodige energie uit kan halen voor een vitale oude dag. Hij hoeft van mij niet meer te werken, echt niet, maar ik wil voor hem een waardige oude dag! Ik kan mijn maatje nog niet missen....
Wie helpt ons?
groetjes Joris en Monique

Hoi.
Wij hebben een Haflingertje met hetzelfde probleem. Er zijn verschillende mogelijkheden. Ik weet niet of je zo'n dik Westernpad onder je zadel hebt liggen? Wij hebben dat vervangen door een dunnere pad. Dat scheelt al iets in elk geval. Vervolgens heeft mijn dochter zichzelf aangewend om rechts op te stappen. Dan schijnt ze minder te hoeven tobben om het weer recht te krijgen. Mijn nicht rijdt op een Wintec Westernzadel. Het past op elk paard en een ander voordeel is dat het minder zwaar is. Is het "ronde"de bouw van je paardje, of kunnen er misschien een paar kilootjes af? Dat wordt joggen meid!
Dat was een beetje flauw he? Probeer eens een Wintec uit, wellicht ligt dat iets beter! Die pijnlijke singelplekken zijn wel sneu. Kijk even rond of je ergens een vriendelijke singel kunt vinden, ze zijn er in soorten en maten. Probeer anders iets te bedenken om het aangedane gebied een beetje te beschermen door er een laagje tussen te doen of geef het even de kans om te genezen. Zonder zadel kun je heel goed de pleasuretak beoefenen hoor, en je krijgt er een waanzinnig goede zit van! Als jij en je paardje goed in balans zijn, dan zou het zadel ook niet moeten kunnen gaan schuiven, toch?
groetjes Mo