Wil schreef op zaterdag 4 augustus 2007, 23:33:


Ik vond het alleen maar heel dom,Wil!
Het was me eigenlijk te laag bij de grond om er serieus op in te gaan.
Maar voor het begrip voor andere mensen wil ik jou opsomming nog wel even aanvullen.

We hebben ons zelf verplicht, om voldoende aandacht aan alle cursisten te kunnen geven, per instructeur niet meer dan 5 cursisten onder onze hoede te nemen.
Tien cursisten betekent dus dat de cursus door 2 mensen gegeven wordt. Ik doe alle voorbereidingen en inderdaad, de boel achteraf weer opruimen. Mijn collega helpt dus eigenllijk alleen met het lesgeven.
Da's dus niet voor de helft, maar hij komt zeker niet voor niks.

We zijn gastheer, dus al die mensen moeten lekker eten en drinken. 's Morgens koffie, thee, homemade soep lekkere broodjes, later drankjes uit de koelkast.
Het totaalbedrag is een vergoeding voor 2 boeken, een dvd en een cursusdag.
Pfffff Ik stop, anders bllijft er helemaal niks meer over Want dan gaat de belasting ook nog eens kijken wat ze van dat bedrag willen hebben.
Een heel moeilijke afweging is voor mij ook geweest het feit dat ik eens in de veertien dagen een hele zaterdag niks met m'n eigen paarden kan doen.
Gelukkig krijg ik er veel voor terug aan het eind van de dag. Opgetogen mensen, die ineens niet meer dom gehouden kunnen worden. Waar een flinke kiem is gelegd voor verandering van de omgang met hun paard. Waar ik later enthousiaste mails van krijg

De opmerking van deze bekapper is deels kinnesinne, kwaadaardige afgunst en deels dommigheid. Het is een dagomzet zien, zonder ook maar een notie te hebben van welke kosten eraf gaan.
Ik wilde het hier maar bij laten.

Piet

e m kraak schreef op zaterdag 7 juli 2007, 17:05:


We zijn vrijdag met een hele delegatie terug geweest naar het paard.
Eva, Jolien, Cedric, Dhr. en Mevrouw Lingbeek en ik.
Nee, Egon, ze loopt gelukkig nog goed. Hoewel ik zelden zulke hoeven gezien heb. Ik denk dat er zeker 10cm hoefwand aan de tenen zit, met scheuren tot bijna in de kroonrand.
We waren daar rond elf uur en zijn opnieuw begonnen met het speedclikkeren. Ik moet eerlijk zeggen dat het lastiger was dan de eerste keer. Eva had tussendoor met haar gewerkt en de merrie had haar vanuit het niets, zonder aankondiging bijna een flitsende, net gemiste schop verkocht. Dat idee zet zich vast in je hoofd en geeft spanning in je lijf. Maar uiteindelijk waren de voorvoeten weer op te tillen en na wat bewegen en erop kloppen was ze zover dat Simon met zijn tang aan de gang kon gaan. Ik vasthouden en hij knippen.
Omdat de dag vorderde en Simon weer om 3 uur terug moest en allebei de achtervoeten nog gedaan moesten, hebben we in overleg besloten haar licht te verdoven. Mijn verwachting dat ze te sloom zou zijn om te willen eten en mee te werken kwam niet uit. Dat ging echter allemaal nog prima.
Helaas zijn we aan het werkelijk bekappen van de achtervoeten niet meer toegekomen,
Het lukte wel om haar voet opgetild te krijgen, maar het dier was te onzeker om haar te durven bekappen. Je hebt ook maar een leven he.
In aanmerking nemende dat ze de laatste keer bekapt is in de kliniek in Gent en dat ze daar 2 voeten hebben kunnen doen omdat ze daarna ontwaakte uit haar platgespoten toestand, vind ik toch dat we een eind gekomen zijn.

We denken dat de basis is van alle ellende het verkeerd ( lees daarbij wat je wilt en het is waar) reageren op haar moeite haar evenwicht te vinden op 3 benen en haar daaruit voortvloeiende onzekerheid en angst.
Nu hebben we met begrip daarvoor in 2 uur allebei haar voorvoeten, weliswaar grof, bekapt. Zonder geweld en geschreeuw en met de merrie de kans te geven om zich te hervinden en te kalmeren als de druk voor haar te groot werd.
Als de eigenaar bereid is om er iets aan te doen, met haar door te trainen dan gaan we volgende week nog een keer terug om het karwei af te maken. Doet hij er niks mee dan staat ze over een paar maanden in het slachthuis.
Een prachtige grote zware tinkermerrie, met ramshoofd en indrukwekkende snor, die uitstekend te berijden is, die alleen geen voetjes durft geven omdat grove menselijke stommigheid, haar zo bang gemaakt heeft.

Piet

marianne laenen schreef op zondag 5 augustus 2007, 10:29:


De travaille, of hoefstal, was voor het "van de wereld spuiten" al een gepasseerd station Marianne. Als ze daarin stond konden ze niet eens meer bij de benen komen om er een touw omheen te slaan.
In Gent willen ze haar ook niet meer doen.
Afijn, geen enkele smid wil haar nog bekappen, zelf niet onder volledige verdoving, als ik het zo hoor.
Ik ben inderdaad bang dat de eigenaar voor de "gemakkelijkste weg" zal kiezen en haar voor de slacht zal verkopen.
Hoewel ik er van overtuigd ben dat het probleem binnen een redelijke termijn op te lossen is.
Maar net zo ben ik ervan overtuigd dat hij mij geen halve dag in de week gaat betalen, want zoveel tijd zal ik kwijt zijn om daar een uurtje aan te werken, om hem het een en ander te leren.
Ik heb hem geadviseerd een bekapcursus te volgen, zodat hij het zelf zou kunnen en om samen met Eva te leren hoe hij het vertrouwen kan winnen van dat paard. Want daar begint het natuurlijk.
Maar hij loopt niet over van enthousiasme, vindt mij een beetje een te direct op het doel afgaande "Ollander". Ik vermoed dat hij ja zegt en nee denkt.
Dus het is allemaal een lastig iets.
Zodra hij opmerkingen van derden krijgt, van de dierenbescherming bijvoorbeeld, over de toestand van die achtervoeten, zal hij haar laten slachten, ik voel het aan mijn water.
Dan is het probleem met weer zo'n geimporteerde merrie van 6 jaar opgelost toch?

Arabesk schreef op zondag 5 augustus 2007, 12:07:


Arabsk, met respect en bewondering voor het geduld wat je op Bokt laat zien, de oorlogen die je al gevoerd hebt maar zelfs jij trapt in de val.
Er zijn geen gecertificeerde professionele NBers. de enige gecertificeerde NatuurlijkBekappers zijn de mensen die de cursus op zo'n manier hebben gevolgd, met ze daar een certificaat voor ontvingen.
Er zijn dus ook geen DHZ-NBers, geen zelf prutsers, geen zelf NatuurlijkBekappers.
De enige mensen die NatuurlijkBekappen zijn mensen die met grote regelmaat slijtage nabootsen aan de hoeven van hun paard. Het zijn dus niet mensen die eens in de 6, 8, of 12 weken een bekapper laten komen. Die paarden worden gewoon bekapt , misschien wel hetzelfde als we hier doen, maar daarmee houdt dan ook elke overeenkomst op.
Als het aan de Hansjes en Fredjes en de echtgenotes, vriendinnen, verloofdes van hoefsmeden lag , kregen ze hier graag net zoveel invloed als op Bokt om het NatuurlijkBekappen om zeep te helpen, door toch vooral naar voren te laten komen dat zij de natuurlijkBekappers zijn.
Hier werden ook al steeds meer pogingen gedaan om het NatuurlijkBekappen een synomiem te laten worden voor een professionele bekapper die eens in de , weet ik hoeveel tijd, eens langskomt en die als doekje voor het bloeden zijn klanten een rasp, (liefst een botte in de hand duwt, met de opmerking: hou jij het tussendoor bij, dan kom ik wel voor groot onderhoud.
Ook de term 'zelfbekapper' was hier bijna gemeengoed geworden.

De hele Vereniging Natuurlijk Bekappers is een contradictio in terminis.
Het is onmogelijk je een NatuurlijkBekapper te noemen en dan een klantenkring te hebben waar je eens in de 2 a 3 maanden komt.
Je bent dan een professioneel bekapper, die niet anders kan dan in zijn werk een flauwe afspiegeling laten zien van het NatuurlijkBekappen zoals het hier ontstaan is.
Ik ben dan ook een groot voorstander om de NatuurlijkBekappers die om de een of andere reden hulp nodig hebben , naar de lijst van "bekappers die niet met ijzerwaren werken" op deze site te verwijzen, ipv. de lijst van prof.NatuurlijkBekappers, zoals we hem nu noemen.

Piet.
Die het jammer vindt dat hij niet meer weet waar hij een onderschrift kan maken ,omdat ie
"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)" zo'n mooie vindt.

e m kraak schreef op zondag 5 augustus 2007, 14:05:


Ben blij dat je dat weer vindt Voor de gemiddelde garde uit! Moooii!