Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 17:04:
> Ans Jondral schreef op vrijdag 6 juli 2007, 16:50:
>
>> Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 16:22:
> met je kuit.
> Wat Eddy beschreef is hoe het helaas vaak gebeurt. Ik
> voelde me daardoor niet aangesproken, was ook niet zijn
> bedoeling denk ik
Ken het euvel....ik moet van Conrad wachten, tot ik een ons weeg.......en het paard ook...
Ik weet niet of dat nu de oplossing is, want nu wordt het staken wel steeds erger.. wat moet ik daar nou mee... Van Conrad moest ik dit gaan doen:
Staakte ze, twee stappen naar voor en meteen terug naar huis sturen en weer van het erf af , en zo steeds verder, en de stukjes terug steeds korten, dat zou de oplossing moeten zijn, en dan kun je steeds verder en wordt het makkelijker. Hij zegt, kennelijk vertrouwt ze het buiten niet zo. Ik weet het niet. Ik ben eerder met haar al het 5 km lange pad afgeweest, zonder problemen, rijdend en ook
bitloos.. ik denk dat het gewoon kuddehang is, en gewoonte. "Je krijgt wat je traint" heeft Frans weleens geschreven.
Wat ik nu doe is, wanneer ze staakt, aanhoudende kuiten, en haar naar een kant op vragen, dat brengt haar van alle 4 de benen af, en komt er weer beweging in. Als ik haar te sterk dwing en met haar ga vechten, gaat ze wipwappen, steigeren en bokken dus. Zolang ik dat niet doe blijft het veilig, en als ze voorwaarts gaat beloon ik weer.
Ik heb wel grenzen, ik wil best wachten tot ze na mijn vraag weer verder stapt. Maar als ze achteruit gaat lopen richting de sloot, krijgt ze dus wel 1 stevige tik, want dat vind ik ronduit gevaarlijk. Ze houdt dan wel op met achteruit lopen, want we liggen anders wel heel snel in de sloot, dan ben ik maar een dierenbeul, hoor!
Wel ga ik nu maar eens aan een dierentolk vragen, waarom ze de laatste tijd toch weer staakt, een daarvoor een tijdlang niet....heel vreemd, ik ben toch zeker hetzelfde gebleven, geen verwarring met bijrijdsters ofzo....
Warboel
