Arabesk schreef op donderdag 21 juni 2007, 10:38:


Dat is niet lomp, dat is sarcastisch en bedoeld om de scherpe randjes ervan af te halen......
Bianca

lotje schreef op zaterdag 23 juni 2007, 20:16:


Mijn paard mag ook in de tuin: heerlijk om te zien hoe ze zelf oplossingen bedenkt: we zijn aan het verbouwen en er staat vanalles: van grote bouwafvalcontainers tot bokjes met panlatten erop welke geverfd moeten worden: Foxy zoekt haar weg er wel tussendoor naar haar favoriete grasstukjes!
De tuin is in zoverre afgesloten, dat ze nergens heen kan, maar ze loopt dus wel kriskras over het oprit, langs de bramenstruik (mmmm) van het ene grasveld naar het andere: en als ze er genoeg van heeft, gaat ze zelf de roundpen in, om daar een tukje in de zon te doen: mooi gezicht!

Gr. Bianca

Esther schreef op dinsdag 26 juni 2007, 11:04:


Hoi esther, misschien kan ik je helpen?
We hebben een groot erf (voormalig schoolplein) waar vanalles loos is: kippen, een hond, poezen, een geit welke lijkt op een schaap (angorageit) die zich echt niet op de kop laat zitten! Een trekker, een vreemde omgeving voor Brett binnen de veiligheid van een erf, waar eventueel mijn paardje gewoon los kan lopen, als zoveelste afleiding (zullen we maar niet allemaal in 1 keer doen...).
Ik zou het wel leuk vinden als ik je hiermee kan helpen!
Bovendien is mijn Welsh buiten belachelijk relaxed, dus mischien heb je daar wat aan voor in de toekomst?

Laat maar horen!

groeten Bianca

Ron Ravenschot schreef op dinsdag 26 juni 2007, 12:51:


Rieten matten op een paar lange balken???
Wel opppassen voor de wind!
Gr Bianca

Ojee, Foxy komt uit Wales als Welsh, da's een end........

Ze is wel gewend om altijd maar als babysit mee te gaan naar buiten met jonge paarden als gewenning: het vreemde is, dat ze in kuddes absoluut niet 'bovenaan' staat, maar onderweg bij vreemde, nieuwe situaties ALTIJD het voortouw neemt, ten allentijde relaxed blijft en zelfs bij een eigen keuzemoment nieuwe situaties opzoekt!

Dus tegen de tijd dat je daar aan toe bent........ mail me!

Gr. Bianca

Spirithorses schreef op donderdag 28 juni 2007, 16:13:


Geen paard met epilepsie, maar een hond met zware epilepsie: verschijnselen komen overeen: eerst de aanval en later ruim tijd nodig om weer bij te komen: alsof hij dronken is: wiebelen, onrustig, niet stil kunnen staan.
Wij hebben heel lang met deze aanvallen doorgesukkeld: TE lang!
Ze volgden elkaar steeds sneller op en de 'bijkomtijd'werd steeds langer.

Op aanraden van de dierenarts zijn we naar Wageningen gegaan: daar zit een specialist in Epilepsie bij (in ieder geval) honden.
Hij heeft ons gigantisch geholpen, door met medicatie de aanvallen weg te nemen.
We hebben weer een gezonde hond, zijn levenlang aan de medicijnen, maar wel weer met een hondwaardig leven!

Je zal niet zoveel aan mijn verhaal hebben, maar misschien kan je hem gewoon eens een e-mail sturen: hij is erg netjes in het beantwoorden hiervan, kan je misschien zelf helpen, of weet anders wel iemand die WEL weet van epilepsie bij paarden!

Succes ermee!
Groeten Bianca.

internist.wagenrenk@planet.nl

Hij heet Dr. P.J.J. Mandigers
en is verbonden aan: VSC De Wagenrenk
www.wagenrenk.com

Heb net een van mijn konijnen onder mijn handen zien sterven aan een koortsstuip (Oorontsteking).
Ergens aan de zijkant van mijn hart zit nu een knijpertje, heeel hard te knijpen.

Jouw gehele hart moet nu plat voelen: als onder een zwerfkei........

Maar als je dan de moed hebt om zijn lijf op zo'n goede manier een goede houding te geven, geeft dat vast weer een beetje lucht in je platgeslagen hart.....

Sterkte,
Bianca

Nils Vellinga schreef op donderdag 5 juli 2007, 21:51:


Ik ken dat enthousiasme: wacht maar af, het wordt alleen maar leuker nu je 'de klik van deze manier' eenmaal hebt gevonden!
Veel speelplezier toegewenst!

Groet'n Bianca

Teblick is een heerlijk boek: eigenlijk 1 grote handleiding van wat je met je paard kan doen

Het belangrijkst van dat boek is, om ALLES, maar dan ook ALLES in hele kleine stapjes in te delen: vooral voor een jong paard is het al snel heel veel wat wij van hem willen!

Ik vind het al dapper, dat je überhaupt in de omgeving die je omschrijft (ver weg, andere manier van denken over paarden) heel bewust deze stappen wilt gaan nemen!

En natuurlijk ga je morgen gewoon weer vol goede moed met hem richting bak, om ervan overtuigd te blijven, dat je goede dingen doet!
Kijk heel goed en kritisch naar de manier van reageren van je paard op dat wat jij van hem vraagt en probeer daarop te anticiperen door meer of minder te vragen!

Ik kan je aanraden om het boek van Teblick te bestellen, maar vind het ook leuk om op deze manier via dit forum vanalles te horen vanuit Panama, zodat wij daarop weer kunnen reageren!

Succes ermee! Groeten Bianca (3 jaar geleden ook als groene ruiter begonnen op een groen- bijna 4-jarig paard op de bitloos manier! Veel fouten gemaakt, maar juist daar weer veel van geleerd!)

Monique Meijer schreef op zondag 22 juli 2007, 14:30:


Ik hoop dat jullie saampjes de komende tijd er TOCH een boel kleine, fijne, onvergeetbare momentjes uit kunnen halen. Ik denk, dat juist in zo'n tijd als dit je diepe liefde voor haar blijkt!
Sterkte, Bianca

Kan iemand mij helpen met info over de combinatie Verbening hoefkraakbeen en Natuurlijk bekappen?

Een vriendin van mij heeft een Tinker (7 jaar) waarbij bovenstaande diagnose is gesteld.
Tot nu toe heeft ze alles geprobeerd om een paardwaardig paard te houden: Hij loopt op dit moment zo'n 3 jaar op ijzers met rubber tussenzooltjes.
Het leek eerst heel goed te gaan, maar nou gaat hij toch weer rap achteruit.

Ze staat op het punt om het op te geven........

Ik zou haar graag wijzen op het natuurlijk bekappen, mits dat enige remedie zou kunnen geven bij deze diagnose.

Er is echter al zoveel gebeurd in dit paardenleven en in dit gezin, dat ik ze niet in een bos wil sturen waar ze straks de bomen niet meer kunnen vinden (hihi ik ben niet zo god in spreekwoorden, maar vond deze wel leuk).

Is er dus iemand die hierover iets zinnigs kan zeggen?????

Groeten Bianca

Bedankt voor jullie antwoorden:
Ik rijd zelf al 3 jaar ijzerloos en ben daar erg tevreden over.
Het liefst zou ik dit iedereen willen aanraden, daar ben ik echter heel voorzichtig mee geworden, omdat het volgens mij een andere manier van denken is over het houden van een paard. Ik zie het ijzerloos ook niet los van het stalloos! Als je als eigenaar over wil stappen op het ijzerloos, moet je eerst al BEREID zijn om jezelf te verdiepen in deze manier van paard houden!

Ik zal in dit geval ook met een heeeel goed verhaal moeten komen over waarom zonder ijzers misschien beter zou zijn!

Bovendien staat het paard in ieder geval nu 's winters altijd op stal.

Misschien zijn er gevallen bekend van een paard met deze diagnose die is geholpen met natuurlijk bekappen?
DAT zou nl een overtuiging kunnen geven!

Groeten Bianca

Dream schreef op woensdag 5 september 2007, 17:23:


Dat is alles wat je nodig hebt: vertrouwen....
Alleen duurt het vaak zo verdomd lang voor je dat opgebouwd hebt samen.....
TIJD is de heilige factor hierin en in die tijd juist wel vanalles samen ondernemen.

Soms moet het ook eens verkeerd gaan: op de kletter door een blaffende hond en dan ontdekken, dat je paard gewoon terug te nemen is tijdens 'de kletter'...... Oftewel dat je na 4 galop-passen gewoon weer in de draf verder kan, dat je dan achterom kan kijken en glimlachend kan bedenken, dat juist ALS er iets verkeerd gaat, je de touwtjes gewoon in handen kan houden!

En als zo'n moment er maar 1x is geweest kan je VOL vertrouwen op naar de volgende spannende situatie.

Dus: laat ook eens gewoon wat gebeuren, zonder voordien zoveel spanning op te bouwen.
Ten slotte is het de natuur van een paard om te vluchten bij enge dingen. Misschien ontdek je wel, net als hij, dat die vlucht van een paard eigenlijk helemaal niet zo lang hoeft te zijn.....
Dat als je het enge achter je hebt en het niet achter je aankomt, je dan gewoon weer verder kan!

Zo ging het bij ons: ik denk, dat we ooit 3 keer 'gekletterd' hebben (nooit langer dan 5 galoppassen), ik elke keer meer vertrouwen kreeg in haar terug te kunnen nemen onder die omstandigheden, ik vervolgens zelf steeds makkelijker en vrijer ging zitten, met als gevolg dat zij sindsdien het juist alleen maar (leuk )spannend vindt om op nieuwe dingen af te stappen.

Groet'n Bianca

charlot van r schreef op donderdag 6 september 2007, 8:37:


Heel grappig: ik had laatst na een snoeibeurt onze 2 paardjes een bult met 2 soorten takken gegeven: wilg en druivescheuten (door elkaar heen).
De 1 (Fries) haalde alle wilgetakken ertussenuit en spuugde een eventuele per ongelukke druif weer uit, terwijl de Welsh juist ging voor de druivetakken.

Leuk om te zien: normaal bekvechten ze om elk hooisprietje, nu elk voorkeur voor een smaak.

Groet'n Bianca

Als je heel logisch nadenkt, zou je dan dus ook moeten afstappen als tijdens het rijden je paard nat wordt van het zweet: Ik rijd western (dikke pads onder het zadel), weet niet hoe dat is met een engels zadel, maar mijn paardje is vaak nat na het rijden onder de pad en de singel: dit zou dan in jouw beredenering ook drukplekken moeten geven....

Foxy heeft 2 weken geleden van de ene op de andere nacht een andere vacht gekregen: haartjes gaan dan meer rechtopstaan lijkt het wel: super zoals de natuur nog eerder dan Piet Paulusma weet, dat het kouder gaat worden!

Bij haar ECHT geen deken op, maar lekker de natuur zijn gang laten gaan!
En of de lijst Back to Basic is?
Ik denk eerder back to logic sense....
Je gezonde verstand gebruiken en dan kom je vaak uit bij meer is minder!

Groeten Bianca