Nog een overeenkomst tussen hoefijzers en mensen schoenen is
de ongevoeligheid waardoor een slechte looptechniek bevorderd
wordt. Ik neem tenmiste aan dat dit bij paarden precies zo werkt?
Of heeft iemand daar een ander idee over?

Deze tekst over de looptechniek van maratonlopers
verduidelijkt dit:

www.runningbarefoot.org

I like to run barefoot because that's the way my body likes it. It's easier, it's gentler, it's apparently, even faster than running with shoes on. It's more comfortable. In hot weather, it's a lot cooler than inside shoes.

Since that first barefoot marathon, I have completed dozens of road marathons, hundreds of shorter trail and road races, and even a 50 kilometer ultra-trail-marathon, which reportedly, was more than 33 miles, barefoot! After each race, especially the long events, I often watch in wonder as the finishers painfully peel off their running shoes, the same running shoes which were supposedly protecting them from PAIN!

But, therein lies the fatal flaw, the painful paradox, of all running shoes. They block pain! But not the pain which they cause. Shoes block the pain which we would feel, if our bare feet were allowed to slam into the running surface. Sure, that sounds like a wonderful benefit. But, we are not designed to run without the benefit of feeling pain when we are running badly. Shoes, by blocking pain, allow us to run badly - to continue pounding the pavement, when if we were barefoot, we would have quickly adapted the way we run, to land more gently!

Ken Bob Saxton

Piet schreef op zondag 6 mei 2007, 7:56:



Er zit geen eelt onder zo'n maraton voet, de zool kun je vergelijken met
een dun soepel leren lapje, zoals bij een babyslofje maar dan levend.
Het is ongeveer het zelfde als de hand van een werkman. Het is stevig en
toch vol gevoel. Een vlezige hand heeft zo iemand, de bal van de voet krijgt ook meer dikte, het lijkt wel wat op de straal van een paard (maar dan altijd soepel) en met de zelfde funktie!

De man uit het citaat zegt van zichzelf dat hij een gevoelig
typ is en absoluut niet houd van hard werken. Zijn eerste maraton was op
schoenen, hij was toen 30. Hij was toen zo kapot dat hij het niet weer geprobeerd heeft, tot zijn 40ste nadat hij blootvoets had leren kennen en waarderen. In die maraton was hij blootvoets 30 minuten sneller als op schoenen en fitter na afloop. En 10 jaar ouder hé.

Waarom zou hij pijn in zijn voeten hebben? Heeft een werkman ook pijn in
zijn handen na een dag werken? Schoenvoeten zijn overgevoelig geworden
die kunnen niet zonder pijn een kilometer lopen over asvalt. Die maraton-
voet voelt ook elk steentje en elk takje, maar voelen is nog geen pijn.
Vandaag heb ik een boswandeling gemaakt van 5,5 km blootvoets, over takjes, bladeren, zand, kiezels, asvalt en kluiten harde grond. Vorige week
de zelfde route, nu ging ik aanmerkeijk sneller en gemakkelijker. Het viel
me op dat asvalt zo gemakkelijk plat is zonder takjes en steentjes. 2 maand
geleden voelde asvalt nog aan als schuurpapier. Zo gaat het
gewenningsproces dus steeds verder.

En dat is ook mijn doel, normale sterke voeten hebben die niet pijnlijk
zijn als ze eens een stukje moeten lopen, anders dan over gras.
Ik heb zelfs weer vertrouwen gekregen in hardlopen, blootvoets ditmaal.
Dat had ik afgezworen om dat dit aanvoelde als een te zware en
eenzijdige belasting voor mijn lijf. Nu met een gezondere blootvoets
techniek krijg ik er weer zin in.

Groetjes, Michiel

Eva Saegerman schreef op maandag 7 mei 2007, 16:38:


Egaliseert foam of verdeelt het druk?
Het is maar net wat je met een woord wil uitdrukken.

Wat er in werkeijkheid gebeurd zijn 2 verschillende manier van
druk verdelen, je mag ook zeggen 2 verschillende manieren van egaliseren.
Een teenslipper van neopreen egaliseert de druk van een steentje
zodat het niet zeer doet maar je voelt het wel. Een houten klomp
verdeelt de druk van een steentje zo goed dat je alleen het hoogteverschil voelt omdat de klomp een beetje scheef gaat.
Meer is het niet, de een egaliseert zoals kringen in het water als je er een steen in mikt, de ander verdeelt druk als een plat vlak.
Een plat vlak op een bewegend paardelijf heeft echter ook zijn nadelen.
Gewoon practisch hier naar kijken.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 8 mei 2007, 11:46:


Als je achter je zitbeentjes zit, dan heb je al een stuk minder puntbelasting.
Die druk nog meer egaliseren met een boomloos zadel die de ruggegraad
ook vrij houd., doet een paard echt geen kwaad. Laat het paard het zelf
maar aangeven, dat is ideaal natuurlijk. Vorig jaar heb ik 2 docenten aan de
opleiding van osteopathie en paarden fysiotherapie naar hun visie en ervaring
gevraagd. En ze hebben geen voorkeur voor boomloos of boom zadels, de
praktijkmensen vertrouw ik wat meer dan een theoretisch verhaal over "zacht
verdeelt geen druk" en nu allemaal boomloos eruit en boomzadels aan gaan
schaffen. Ik ben blij dat ik daar niet in mee gegaan ben. Als mijn paard een
boomzadel prettiger vind zitten, ja dan schakel ik over, eerder niet omdat
boomloos ook vele voordelen heeft. Ik heb echt geen zin om met 2, 3, 4
zadels aan te schaffen in een paar jaar, omdat de omstandigheden telkens
wisselen.

Groetjes, Michiel

Nele schreef op vrijdag 11 mei 2007, 2:22:


Wat dacht je van propoliszalf, druppels of propoliscreme Nele?
Dat gebruik ik altijd en overal. Ik denk dat dit nog 10 keer
beter werkt als honing, en makkelijker in gebruik, omdat de
wond dit opneemt en er geen bijen op af komen.

Zie info van www.brookn.nl en www.propolis.nl
Het is mijn huismiddel bij wondjes en muggebulten.
Bij Jur zijn grote wond heb ik toen het makkelijk smeerbare
creme gebruikt. Al heeft de staleigenaar er ook een of ander blauwe
spray opgedaan, blijft een week zitten, weet iemand want dat is?

Groetjes, Michiel

Huertecilla schreef op zaterdag 12 mei 2007, 16:16:


In mijn ogen niet, een paard op stal is net zo natuurlijk
als een beer in het woud. Vergeten wordt vaak dat de mens
met al zijn fratsen, net zo een onderdeel van natuur is, als de
zon en de oceaan. Het begrip "natuur" onderscheid zich van al
het andere, alleen door de verhalen die we op de realiteit plakken.
Natuur en realiteit zijn hetzelfde, hoe we over de dingen denken
maakt álles onnatuurlijk! En dat is geen prettige plek om in te leven
meestal.

Groetjes, Michiel