Ans Jondral schreef op maandag 15 januari 2007, 20:58:


Wacht nou niet te lang anders sluipen oude gewoontes er zo weer in.
Kan me voorstellen dat het moeilijk is allemaal.
t Was ook pas je eerste dag, misschien was je wat te gespannen omdat je het nu helemaal alleen moet doen....

Spirithorses schreef op maandag 15 januari 2007, 21:41:


Ans, vertel eens of je dit herkent van dat wat naar links zitten enzo, dan kan ik met je blijven meedenken.
Op het gevaar af dat dit heel moeilijk is via Internet.
Vertel nog eens wat meer over die handenhouding enzo, kan ik me er een beeld bij maken.

Pien

Spirithorses schreef op maandag 15 januari 2007, 21:34:


Zou allemaal best wel kunnen.
Naar beneden kijken, dat doe ik. Genoeg commentaar op gekregen van Ilke. Probeer daar dan ook op te letten.
Voor de rest weet ik het eigenlijk niet zo.
Zal waarschijnlijk wel scheef zitten, want heb net als jij ook een scheef bekken. (En daardoor soms last in m'n rug. Paardrijden is trouwens goed tegen rugpijn, heb ik al gemerkt.)
Als er iemand is, aan wie ik eens kan vragen om te kijken, zal ik dat doen.
Als er überhaupt iemand is aan wie ik het kan vragen. (Zit hier midden in lrv-land, die het blijkbaar niet eens een probleem vinden om manke paarden over hindernissen te jagen. etc... Dus niet echt mensen van wie je advies wilt.) En ik rij op uren dat er niemand op stal rondloopt. (Hou van m'n privacy en veel plek in de piste.)

Er is natuurlijk ook nog wel een verschil tussen beseffen wat je mis doet en het ook effectief niet meer mis doen.

Toen het vanmorgen fout ging, heb ik verschillende keren m'n paard stil of in stap gezet en met mijn ogen dicht proberen te voelen wat er fout ging.
Zonder succes.

Ans

Ans Jondral schreef :

OP met dat hoofd. Zo richt je je energie ook naar voren ipv naar beneden en is je paard vanzelf al voorwaartser.


Heeft Ilke niks gezegd over je scheefheid? Geen tips gegeven daarvoor?

> Er is natuurlijk ook nog wel een verschil tussen beseffen wat

Ja. Maar de oplossing begint bij de erkenning



Ogen dicht is niet altijd een goed idee, ook al ben je geneigd om dat te doen. Ogen dicht beteklent namelijk dat je 'in jezelf' gaat en je een stukje minder verbindt met het paard. Effe rustig stil gaan staan, eens diep zuchten en even pas op de plaats maken willen ook wel helpen.
En niet teveel gelijk perfect denken te moeten doen.
DENKEN te MOETEN. Snap-je-um?

Voelen weet je wel.... dat vrouwmensengedoetje....
Uit dat hoofd en in dat gevoel!!!! Desnoods na een lekkere huilbui.

Pien

Spirithorses schreef op maandag 15 januari 2007, 21:56:


Ja, ik herken het.
Eerste keren dat ik erop zat, leek het alsof ik ongeloofelijk scheef zat.
Nu is dat al minder. Ik merk ook in de bochten, op de linkerhand dan, dat wanneer het fout dreigt te gaan en ik mijzelf nog herstel door meer op m'n linkerstijgbeugel te gaan steunen, dat Tempête zich dan ook heel nog snel herstelt.

Mmm handenhouding. Redelijk hoog, armen geplooid en vanuit de elleboog 1 lijn via de teugel naar de mond. Ik moet ook sturen vanuit mijn elleboog. (doe ik soms ook wel eens mis) Stelling door zijwaartse beweging in elleboog, weg van de schoft niet naar achter of boven. (Ook moeilijk, heb de neiging om mijn handen te laten zakken en naar achter te bewegen ipv naar opzij)

Ik moet op alles letten.
Net of je absoluut niet kan paardrijden en alles nog moet leren.
Ik heb echt 101 gewoontes af te leren.

Echt rot trouwens, dat ze het mij niet inneens 'goed' hebben aangeleerd. Had me een hele hoop moeite bespaard.

Ans Jondral schreef :


En dat mocht? Dat meer druk zetten in de linkerbeugel?
Moest het niet vanuit je bekken komen, bijvoorbeeld door wat meer op je linkerbil te gaan zitten of je linkerknie te laten zakken?



Moet effe wennen aan de hoge teugelvoering die jij beschrijft, als ik trainingsdingen doe houd ik mijn handen zeer laag maar wel ver ruiteen, maar ook wel vanuit de ellebogen opzij gericht.
Inderdaag, altijd VOOR je, dan blijft je lijf recht en ga je niet draaien.

Wat moest je nou doen met die hand over de hals?