Isabel van der Made schreef op maandag 18 december 2006, 1:58:


Ja ik heb het ook wel eens over "mechanische hoefbevangenheid" Dat is echt mijn uitvinding niet.
Niet alleen komt het niet voor in de boekjes van Nederlandse bekappers, maar ook niet in die van anderen. Het is La Pierre die het heeft over een "schaal van bruikbaarheid", als ik dat hiermee een beetje begrijpelijk vertaal.
Er zit een lijn in de groei naar volwassenheid en belastbaarheid van een hoef.
Je kunt bv. een 1 jarige niet met hetzelfde belasten als een volwassen voet. Wat voor het hele paard geldt, geldt evenzeer voor zijn voeten dus.
Hij zegt dat de ontwikkeling van een voet stopt zodra er ijzers onder geslagen worden en de structuur binnenin langzaam achteruit gaat.Terwijl de onbeslagen voet zich verder blijft ontwikkelen, zodat hij op volwassen leeftijd alles en elke ondergrond aan kan.
Dit is een van de redenen dat een paard wat vanaf zijn derde, jonger soms nog, ijzers ondergeslagen krijgt, later problemen kan krijgen bij het weer normaal op blote voeten lopen.
We zijn dan geneigd om aan te nemen dat zo'n paard, zonder een behoorlijke training alles maar moet kunnen. We beseffen niet dat er onder een paard van bijvoorbeeld 12 jaar voeten staan die qua ontwikkeling en belastbaarheid gelijk zijn aan die van een twee/ driejarige, die er in de ijzerjaren kwalitatief dan alleen nog maar op achteruit zijn gegaan.
Het is niet vreemd dat zo'n paard bij overbelasting, allerlei narigheid, zoals "mechanische bevangenheid" kan ontwikkelen. Voorzichtig opbouwende training en voorkoming van pijn door het dragen van schoenen en het daarmee voorkomen van pijnlijke spieren en verkeerd lopen in de overgangsfase is van belang.
Een prachtig voorbeeld zijn de menpaarden van Karin (ment graag)
Vorig jaar september zijn na het einde van het wedstrijdseizoen en het volgen van de cursus, onder alle 9 tegelijk de ijzers vandaan gehaald. Tijdens de training werd elke dag een heel klein beetje meer gevraagd. Het resltaat was dat 6 van de 9 in het voorjaar elke proef aan konden, hoelang en over welk terrein ook. Terwijl de grootste paarden nog niet echt voluit liepen over steenslag.
Met schoenen is dit opgelost en ook die lopen nu zonder problemen geweldig lange wedstrijden over elke ondergrond, zonder dat de voeten nog overbelast worden.

Piet

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 december 2006, 15:49:

" > goede orde ik ga de cursus natuurlijk bekappen volgen bij Jack

De laatste allinea wil ik wel op reageren, de rest mag je mee doen wat je wilt. Ik denk dat maar zeer weinig voormalig cursisten die nu happy zijn met het onderhoud wat ze uitvoeren aan de hoeven van hun eigen paarden, jouw andere opmerkingen, die je nu zorgvuldig buiten beeld houdt, een tweede blik waardig gunnen.

Dat zijn nou exact de gedachten van veel mensen 'sochtends nadat ze binnen gekomen zijn. Ze zeggen dat ook in die vorm tegen mij.
" Ik wil het wel leren, maar ga dat niet zelf doen(!)" Dan hebben ze zelfs het boek al doorgenomen en de toets gemaakt dus. Dus zijn dan al wat verder dan jij nu.
Maar wat dacht je, dat Pien en Jack, Ilona en Frans en mijn collega Hans en ik daar staan te doen voor die klas? Als achterlijken vliegen te vangen?
Denk je niet dat er een lesmethode is ontwikkeld die jou stap voor stap aan het werk zet? En waar jij en al die andere cursisten voor jou , helemaal enthousiast van worden als je ziet hoe eenvoudig en doordacht het principe is?
Vanzelfsprekend is het zo dat hoe handiger je wordt met hetgereedschap hoe vlotter je zal werken en dat dat een kwestie van meer doen is. Maar het betekent niet dat er later ook maar iets , omdat je meer ervaring zou krijgen , zou moeten veranderen aan je manier van werken.
Dat wij brullen tegen mensen , "haal er iemand bij als je ook maar ergens over twijfelt" en "ga uit van redelijk normale hoeven" is om te voorkomen dat mensen aan zeer uitgegroeide of afwijkende hoeven gaan beginnen. Niet dat ze het niet kunnen, want normaal hebben ze op de cursus juist wel aan dat soort hoeven gewerkt en ze netjes bekapt, maar omdat ze daar het juiste gereedschap voor missen, om dat vlot te doen en hebben we ze niet geleerd er veilig mee om te gaan.
Ik heb je aan het begin van deze onverkwikkelijke herrie gevraagd naar aanleiding van jouw verhaal dat je de hoeven liet afslijten over straat, gevraagd of je de definitie van natuurlijk bekappen kende.
Het werd me duidelijk dat je geen notie had, want anders had je in een keer begrepen hoe dicht dit bij onze manier van werken ligt en wat ik bedoelde.
"Natuurlijk Bekappen is het nabootsen van de slijtage wat een paard aan de voeten zou hebben als het altijd over harde onregelmatige bodem zou lopen"
Dat we daar een rasp en mesjes voor gebruiken maakt het niet beter dan dat we met een paard een aantal kilometer over een ruwe straat lopen.
Dat we daarnaast denken dat er met wat kleine ingrepen, die je aan het eind van de dag perfect kunt uitvoeren nog meer hoefmechanisme en daardoor een optimalere doorbloeding mogelijk is, omdat de straat vlak is en daardoor niet alles optimaal slijt, is iets wat we ook jou kunnnen leren.
Ik blijf erbij en herhaal het nog eens. Dit is het perfecte systeem om mensen op de meest eenvoudige manier te leren de voeten van hun paarden goed te bekappen.
Is het daarmee klaar?
Nee, ik studeer de laatste paar jaar, elke dag, op mogelijke verbeteringen om ook mensen die dit voor hun brood willen doen en die dan juist bij probleemhoeven geroepen zullen worden, (want er zijn nog blanco plekken genoeg in Nederland en Belgie) te kunnen assisteren met slimmere oplossingen en een top manier van werken.
Heeft iemand dat nodig die z'n eigen paardje doet en dat van een paar buren? Nee, die kan het perfect zelf.
Ik durf er een redelijke fles wijn op te zetten, dat wanneer je de dag bij Pien hebt meegemaakt, dat je begrijpt wat je deze week allemaal voor flauwekul hebt geschreven en dat je voor het bekappen van je eigen paard je hand niet meer omdraait. (bij wijze van spreken) of het moet uit eigenwijzigheid zijn, maar dan ben je wel de eerste.

Piet

Esther schreef op dinsdag 19 december 2006, 0:07:


Even tussen door, zonder dit gesprek te willen verstoren, want het ons afvragen wat "dominantie" precies is en waar het ontstaat is een zeer interessante discussie.
Ik heb toen ik mijn berichtje over de compleet ingereden merrie van 2,5 jaar oud schreef , uit ergernis om het gegniffel van onze "Keizerin van de Dressuur" ook meteen een berichtje via de site van dat programma gestuurd.
In keurige bewoordingen gevraagd hoe oud ze verwachten dat dit mooie paard zal worden.( of zoiets)
Nog geen antwoord gehad.....
Nu kan het zo zijn dat ze ook nog door honderden penny berichtjes moeten worstelen, maar ik ben toch benieuwd of ik alsnog antwoord krijg.
Lezen ze hier mee en voelen ze nattigheid? Of worden we gewoon genegeerd?
Moeten we niet wat duidelijker laten weten dat er mensen zijn die dit dierenkwelling vinden en waarom dan wel? Als ze niet reageren , dan maar RTL bombarderen?
Zoals we met z'n allen via die Engelse enquete daar iedereen hebben laten weten dat we zelf bekappen? De uitslag uiteindelijk compleet hebben omgedraaid?
Een "kerstgroet" voor een mooie 2,5 jaar jonge quartermerriekleuter, die al zo goed kan spinnen, gericht aan Ankie en Co?

Piet

Geertje schreef op woensdag 20 december 2006, 7:34:


Slaan is gebrek aan woorden. Probeer andere oplossingen te vinden, want je wil toch niet dom lijken? Dit heb ik mijn kinderen altijd voorgehouden als mijn zoon weer eens geknokt had.
Daarom alleen al ben ik het helemaal met je eens Geertje.
Mijn visie is de laatste tijd wat verandert. Negeerde ik vroeger verkeerd gedrag en beloonde ik het goede, nu beloon ik het goede nog steeds maar vraag voor verkeerd gedrag iets anders.
Gedrag wat niet beloond wordt dooft uit. Dus in die zin zal genegeerd gedrag steeds minder voorkomen. Veel gemakkelijker echter , denk maar eens aan een paard wat bijt bijvoorbeeld, kun je als je dit aan ziet komen op dat moment iets anders vragen en dat goed belonen.

Aan de andere schrijfsters, sorry ik had geen tijd meteen te reageren, daarom weet ik de namen even niet meer:
Dat betekent echter wel geconcentreerd met je paard bezig zijn, scherp timen en je afsluiten voor de rest van de wereld.
Je bent bezig een paard voor de rest van zijn leven op te voeden, mag dat dan misschien je aandacht hebben? Concentratie zorgt ervoor dat je ziet aankomen wat je paard gaat doen. Timing is op het juiste moment verkeerd gedrag ombuigen naar iets dat je wel wilt. Als je moet straffen of dingen herstellen ben je te laat en ben jij het die de fout heeft gemaakt. Voor een paard s een hap gras nemen of een ruk aan de bladeren echt geen verkeerd gedrag. Voor hem is dat op dat moment het beste wat hij kan doen. Dus waarom zou hij niet.?
Wees scherp en konsekwent, laat niet de ene keer iets toe en de andere keer niet, maar vraag elke keer weer iets anders en beloon dat als hij het goed doet. Je zult zien hoe snel hij bepaalde dingen die jij niet wil zien, "vergeet"

Er was van iemand een vraag of de Parelli oefeningen aan te leren waren met clikkeren. "Natuurlijk! Veel gemakkelijker dan met Parelli zelf!"
Marianne uit Wuustwezel heeft hier pas nog een heel stuk overgeschreven, wat haar op de Parelli Parelli manier met haar paard Apache niet lukte, omdat ze zich helemaal terugtrok en afsloot heeft ze in een mum van tijd met goed clikkeren voor elkaar gekregen , met als dank een paard wat helemaal verandert is, wat volgzaam is geworden en blij als ze haar ziet. Zoek even naar haar naam en lees haar berichten nog maar eens.

Piet