Arno8 schreef op dinsdag 12 december 2006, 23:40:


Misschien geen schande, maar ik vind het wel raar.

Opal heeft het m.i. de meest treurige hoefjes die je je voor kan stellen, en wij houden ons staande, blootsvoets. OK, in de winter, met al die nattigheid, is het heel veel werk, en ik kan me voorstellen dat mensen dat er niet voor over hebben. En dat is geen schande.

Maar dat na 4 jaar een paard niet soepel door de wei kan lopen op zijn blote voeten, dan is er toch wel iets geks aan de hand. En ik begrijp dat als je dan toch maar ijzers er onder laat slaan, en het paard geen pijn meer heeft, je denkt, ok, dat moet dan maar. Ik zou me er alleen niet bij neer willen leggen, en verder zoeken naar een oplossing.

Maar geen mens, en geen paard, is hetzelfde.

Isabel

Isabel van der Made schreef op dinsdag 12 december 2006, 23:58:

I>> nog steeds dood. En als NB niet werkt, komt het vaak doordat de

Een van de prachtige dingen van dit forum is dat je wel weet dat je een nieuw onderwerp begint, maar nooit hoe lang het er ook over gaat :)

Ik kom er toch nog even op terug.
"Hebben jullie gezien op Hoofcare.nl dat NB door de slijk gehaald word"

Het is mooi om te zien dat met het verstrijken van de tijd de negatieve vermelding van NB op die site contaproduktief voor de Gebroeders Meester hoefsmeden begint te werken
Oorzaak is natuurlijk dat er al die tijd geen schokkend nieuws gemeld kan worden en dat het bij 1 zielig vrouwtje ( waarvan hier alle bewijzen online staan dat ze toch echt zelf de voeten van haar paard aan het verhompiekurken was.) is gebleven.
Als ik die mannekes was en ik wilde totale oorlog met die idioten die de voeten van hun paarden verpesten en een smid niks meer laten verdienen, had ik al tientallen nieuwe schokkende gevallen- desnoods- verzonnen.

Ik leg hierbij dus vast als een soort van fixed point, dat er op woensdag 13 december 2006 sinds de dag dat het paard Ivanhoe jammerlijk mis behandeld werd door Esther zijn eigenaar, ondanks de enorme uitbreiding van het aantal zelfbekappers, geen nieuwe gevallen van gelijke strekking zijn bijgekomen.. Althans niet ter ore zijn gekomen van de gebroeders, anders hadden ze wel op hoofcare gestaan .

Piet

Piet schreef op woensdag 13 december 2006, 8:49:


Hallo, Piet,
Op de website van Ivanhoe komen trouwens ook geen hoera-updates meer hoe geweldig het nu gaat. Laatste was van januari 2006.
Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 13 december 2006, 9:13:


Misschien is de twijfel weer toegeslagen HAHAHA

Piet schreef op woensdag 13 december 2006, 8:49:


Kijk, ik wist (weet) niks van natuurlijk bekappen of laatstaan "beslaan" van paarden maar doordat ik in stukken van de wereld, waardat beslaan zelfs geen optie is, veel tijd op een paarderug heb doorgebracht . Stond ik er zelfs niet bij stil . De ponies in Australie fungeerden prima op hun blote voeten en hadden benen als staaldraad.
De arabieren/berbers in Marroko idem dito net zoals de spanjaarden die op wel erg extreme grond leven hadden gezonde harde hoeven waar mijn bekapper nu het behoorlijk moeilijk mee heeft . En dan kom je naar de "beschaafde wereld" en zie je meer en meer miserie met paarden die kreupel staan vanwege , beslag , slechte bekapping enz...Deze paarden staan in verhouding véél meer stil en staan op veel zachtere natte grond dan hun buitenlevende soorgenoten . Maar er zijn volgens mij toch ook nog andere aspecten die meespelen waardoor je sommige paarden (rassen) moet onderscheiden van andere . In de landen waardat het paard nog als werkpaard wordt gebruikt zal een paard met moeilijke of zwakke hoeven niet erg oud worden en zeker niet voor de kweek gebruikt worden . Hier in het luxueuze westen speelt dat geen rol bij het fokken van paarden er wordt beoordeelt naar uiterlijk en bouw (en dan nog) maar geen enkel criteria naar hoeven toe ! Zolang dat ze er op kunnen staan en in een zachte zandbak kunnen lopen is het o.k . Geen enkel criteria of test naar de hardheid of gezondheid van de hoeven . Zo heb ik hier een tinker cross staan die gewoon gummie had als hoef en ongeacht de harde grond waar dat hij op loopt, nooit de hardheid van hoef van onze mannen zal krijgen en dus ook niet het aantal km's zal aankunnen . Zo kan ik me best voorstellen dat er paarden zijn met zodanige hoefproblemen dat er zich een keuze opdringt . Ofwel je paard over langere tijd mank laten staan ofwel tijdelijk verlichting brengen door een beslag of hoefschoen of whatever aan te brengen . Het nadeel van hoefproblemen is dat ze meestal van langdurige aard zijn en dat volledig herstel een dubbeltje op zijn kant is . Het probleem zit em echter niet in de hoef maar in de huisvesting en fok methodes.

Piet schreef op dinsdag 12 december 2006, 23:53:


Ik ben het volledig met je eens Arno, maar ik zeg er wel bij dat de mensen die heel erg twijfelen hun verhaal niet hier op het forum durven zetten, uit angst door een aantal anderen te worden afgemaakt.
Ik krijg deze verhalen in mijn mailbox.
Er zijn wel degelijk paarden die hééél lang nodig hebben om te herstellen (langer dan een of twee jaar) en waarvan de eigenaar het bijna niet meer kan opbrengen zijn paard dagelijks pijn te zien hebben. Ook hier te lezen tussen de regels door.

De ijslander Boy waarover mijn vriendin Yvonne schrijft ken ik van zéér dichtbij, zijn ijzers zijn er op dezelfde dag afgehaald als die van mijn eigen BD. We zijn samen het proces aangegaan en ik heb de 5 (!) jaar lange lijdensweg meegemaakt, zowel van Yvonne als van haar paard dat geen dag zonder pijn gelopen heeft.
Als ik hem nu in de weide langs het hek mee zie draven op zijn ijzers als ik met mijn paarden langskom dan denk ik : Yvon: Je hebt de juiste beslissing genomen! Ik kan hier meer dan 100 % achter staan!
Het maakt nu niet meer uit of het de 12 jaar ijzers waren die zijn voeten verminkt/verpest hebben, dat kunnen we toch nooit meer terugdraaien.

Dit paard was zo vreselijk depressief van de pijn aan het worden, hij sloot zich steeds meer op in zijn eigen wereld en nu sprankelt ie weer.
Dan maar minder gevoel in zijn voeten, maar wat minder hoefmechanisme, maar het paard heeft weer levenskwaliteit en hoeft niet langer te staan suffen op zijn weitje.

Wat nu telt is dat mensen goede en vooral ook objectieve voorlichting krijgen opdat ze hun nieuwe, jonge paard nooit op ijzers zullen zetten en dus ook een hoop problemen kunnen voorkómen. Dat ze het zelfvertrouwen en de kennis opdoen om problemen te voorkómen. En dat ze weten dat ze niet gefaald hebben als ze erkennen dat hun paard bij die ene procent hoort waarbij het natuurlijk bekappen niet gelukt is.

Ook dat mag hier wel eens gezegd worden en notabene door iemand die zelf de cursus Natuurlijk Bekappen geeft.

Pien