"Not to anyone personally": Ik begrijp het Parelli-systeem wel, want het is een methode die iedereen kan volgen omdat het zo duidelijk omschreven wordt in de handleidingen. ook de meest onbekende nitwit kan zo leren een paard te 'trainen'.
Persoonlijk heb ik weinig moeite met wat druk opbouwen, als er maar steeds gekeken wordt hoe het paard zich verhoudt.
In geval van een 'dominant' paard zoals Wendy beschrijft denk ik dat je inspanningen op een heel ander vlak behoren te liggen, namelijk eerst tot stand brengen dat er een duidelijke communicatie over en weer is, door zonder te werken contact te gaan maken, te beginnen met eens een tijd observeren, erbij gaan staan, wat aaien, niks te vragen maar er te zijn en interesse op te wekken en mekaars ideeën op een zachte manier een beetje aftasten.

Een paard dat 'dominant' genoemd wordt kan, zoals Es het beschrijft, ook wel eens een heel onzeker paard zijn dat zichzelf een houding probeert aan te meten, of een paard dat niet goed opgevoed is en daardoor , geheel niet-kwaadwillend, zijn eigen ding doet. Heeft ook in mijn ogen niks met dominantie te maken. Met name dat laatste kom ik toch wel erg vaak tegen en voor mij persoonlijk is het niet meer dan een wat onduidelijke communicatie.

Probleem van de Parelli-methode (en dat zie ik steeds vaker om mij heen, sorry) is dat het wordt verbasterd tot een technisch iets, een mechanisch iets, waarbij strict volgens het boekje gewerkt wordt en er geen ruimte whatsowever meer gelaten wordt voor het paard want alles moet automatisch zijn. Er mag geen eigen inbreng meer zijn van het paard en elke andere mening wordt 'afgestraft', of op zijn minste verijdeld.

En da's jammer, want ik denk niet dat Parelli dit ooit zo bedoeld heeft.

Pien