Nick Altena schreef op donderdag, 27 mei 2004, 18:33:


Ik neem aan dat dit sarcastisch is bedoeld en dat ik niet hoef te bewijzen dat het wegrijden met een gezapig manegepaard iets anders is als het wegrijden met een net ingereden opgewonden arabiertje? En dat het eerste kunnen totaal niets zegt over je vaardigheid om het tweede te kunnen?


Duh. Als er iets is wat je op Jack goed kan demonstreren is het wegrijden van een kudde. Dat doet ie vol overgave (wat je natuurlijk ook mag verwachten van een renbaanpaard, als het tenminste niet de bedoeling is dat ze gezamelijk over de finish gaan). Het is een koud kunstje maar het zegt totaal niets over je rijvaardigheid.


Die heb je in het bos niet zoveel. Op de openbare weg heb je er als ruiter totaal niets aan, praktisch alle ruiters rijden volkomen defensief en geven noodgedwongen aan alles en iedereen voorrang.


"Een ruiterbewijs" vind ik een goede zaak, maar dan wel een echt ruiterbewijs. En niet zo'n ding als we nu hebben waarbij er wordt gecontroleerd of je op de hoogte bent van bepaalde kledingvoorschriften. En waarbij je moet kunnen springen (wat heeft dat met verkeersveiligheid te maken? En waarom hoeft een fietser dan niet te kunnen springen?).


Als het goed is ja... Maar het omgekeerde is waar, de regels zijn zo idioot dat je doorgaans niet eens met je eigen paard het ruiterbewijs kan halen. Heb je een toltend paard? Vergeet het maar. Rij je op een halster? Vergeet het maar.

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:24:


Het is het enige dat KAN helpen. Soms kost het nog best moeite, maar als je zover bent dat dit moeite kost dan kun je alle andere dingen zowiezo allang vergeten. Been there, done that.


Niets aan zijn WIL. Tuurlijk wil hij hard. Maar hij weet dat ik dat machtsmiddel heb. Kijk, het is net als alle andere Parelli games: Je hebt een effectieve fase 4 nodig. ALS je die eenmaal hebt dan heb je hem eigenlijk nooit nodig, omdat je paard weet dat je hem hebt. Je snapt wel wat ik bedoel.


Een van de voorwaarden is dat je hem daar houdt tot hij ontspant. Het wordt tegelijkertijd een ontspanningssignaal. Mijn paarden doen volkomen ongevraagd de "lateral flexion" als ze opgewonden raken! Ze brengen hun hoofd naar mijn knie om weer tot rust te komen! En als ze dat doen dan weet je dat je aardig op weg bent...


Niets staat mij in de weg om dan de one-rein-stop opnieuw te gebruiken. Het is mijn fase-4 en zoals een goed fase-4 betaamt is hij dermate effectief dat het na enkele pogingen wel ophoudt. Hoevaak probeert jouw paard achter elkaar uit of er stroom op de draad staat? De mijne houden na maximaal twee pogingen wel op. Als ze dat niet meer doen is het tijd om het schrikdraadapparaat te controleren om te zien of ie nog wel een adequate fase-4 kan uitdelen.


In zeer hardnekkige gevallen van mensen die notabene les geven en niet weten waarover ze praten bied ik het wel eens aan. Kan een leerzame ervaring zijn, en Jack komt vanzelf altijd weer thuis terug, met of zonder ruiter, maar doorgaans wel op de door hem gekozen snelheid. Het is niet voor het eerst dat ik met mensen te maken heb die denken dat het met "een correcte ophouding" wel moet lukken, en niets is zo verhelderend als een leermoment in real life.

Groeten,
Frans

josien schreef op donderdag, 27 mei 2004, 23:39:


Sory hoor, maar dit is echt onzin! Een paard denkt niet dat ie valt en steeds harder moet om niet te vallen! Hij weet heel precies hoe hij loopt, en stopt uiteindelijk ook als hij thuis is aangekomen. Is ie dan niet meer bang om te vallen?


Lijkt mij een heel gevaarlijk advies. Er zijn veel paarden die er van alles voor over hebben dat de ruiter maar afstapt. Ga zo'n paard vooral leren dat de ruiter afstapt als hij gaat racen! Dan moedig je hem alleen maar aan!
De andere reden dat ik dit een onzinnig advies vind is dat ik me afvraag hoe je wil afstappen op een op hol geslagen paard? Of stopt ie wel? Als hij toch stopt dan is er toch niets aan de hand dus waarom zou je dan nog afstappen?

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 7:02:


Als het om stoppen gaat vind ik een "kunstje" niet verkeerd. Liever dat dan een crash.


Je hebt nu dus zelf al de oplossing gevonden: Zorg dat het hem WEL wat kan schelen! Ga direct na het stoppen met de ors zijwaarts doen of een andere oefening waar hij geen zin in heeft. Maak hem duidelijk dat gewoon stoppen plezierig is en "een ingreep" van jou vervelender consequenties heeft. Gebruik wat creativiteit.
En onthou dat je geduld nodig hebt. Ik heb met Jack sommige dingen (praktisch alleen maar dingen die met stoppen te maken hebben) eindeloos moeten herhalen.


Ik heb het ook een tijd zo gedaan dat hij als beloning op de ors weer even volluit mocht. Dat waren dus eindeloos veel sprintjes van 20 meter, weer stoppen, weer racen, etc. Het grappige is dat hij na een tijdje tijdens die sprintjes helemaal op scherp ging staan "we gaan zometeen zeker weer stoppen en dan weer racen", en begon ook dat stoppen met volle overgave te doen. Ik kreeg er nog net geen slidingstops uit maar het scheelde niet veel. De keer daarop was dit effect weer weg, bovendien werd hij er nogal "heet" van, maar zoals ik al zei, wees creatief en probeer steeds een andere oplossing te vinden en zoek iets dat werkt.

Groeten,
Frans

Huertecilla schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 9:38:


Apart zeg! Feliciteer haar van ons!


Straks wordt het ook nog een tweeling!

Groeten,
Frans

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Gefeliciteerd!


Wij kennen het probleem. Wat ik al een aantal keer heb gedaan bij het ophalen van een paard zonder of bijna gaan trailerervaring (inclusief ons nieuwe hengstje) is min of meer wat ik beschreven heb in het artikel "trailer laden". Alleen loop ik die eerste keer wel voor het paard de trailer in en zet lichte spanning op het leidtouw. Met mijn andere hand (of een helper naast het paard) begin ik dan een touw rond te draaien of lichtjes op de grond te slaan, al gelang de psychische gesteldheid van het paard. Zodra het paard iets naar voren gaat (al is het maar een half pasje) laat je onmiddellijk alle druk van het touw vallen en tegelijkertijd hou je op met het andere touw te zwaaien (als je een helper gebruikt moet die een perfecte timing hebben). Dan wacht je even. Daarna begin je weer geleidelijk lichte druk te zetten met de leadrope, gevolgd door enkele seconden later het ronddraaiende touw. Zo ga je door, en doorgaans staat het paard binnen vijf minuten op de trailer. Zet aan het eind van de trailer iets neer, hooi of zo, ga er niet mee "lokken" maar laat het een "verrassing" aan het einde zijn waardoor het paard, eenmaal binnen, een motivatie heeft om te blijven staan. Doe alles rustig en met veel geduld. Neem je voor dat het twee uur gaat duren, dan valt het bijna altijd mee. Het hoeft geen betoog dat je die eerste keer zowiezo uiterst defensief rijdt en voorkomt dat je abrupte bewegingen moet maken.


Lijkt mij wel!


Ook dat tafereel kennen wij. Met vorige paarden, en nu ook met onze hengst, doen we weer het spelletje met een ronddraaiend touw, waarbij we harder gaan zwiepen als je de ogen van het paard niet meer ziet, gemiddeld gaat zwiepen als je EEN oog ziet, en onmiddellijk ophoudt zodra je er twee tegelijk ziet, je omdraait en van hem weg loopt. Binnen een half uur zal het paard (als je het goed doet) reageren door naar je te kijken en hoogstwaarschijnlijk je richting op te lopen. Blijf van hem af kijken maar steek wel een hand naar achteren, waarschijnlijk gaat ie snuffelen. Uiteraard reageer je niet met "Gotcha!!!" maar laat je hem weer rustig weglopen als ie dat wil. Een paar keer herhalen doet wonderen.
Werkt dit niet, of durft je paard niet helemaal te komen, ga dan op de grond zitten, al dan niet als aanvulling op de voorgaande techniek. Als je het als losstaand experiment wil doen en de tijd hebt: Het beste is nog om een boek te gaan lezen, daarmee voorkom je onbedoelde focus, je zal zien dat je paard dichterbij en dichterbij komt grazen, doen alsof het toevallig is dat ie dichterbij komt, maar komen doet ie! Waarschijnlijk voel je ineens je shirt aan de achterkant bewegen omdat hij er met zijn neus aan zit. Ook dan weer geen "Gotcha!" natuurlijk.

Wat veel mensen zich niet realiseren: Je hoeft niet perse je paard te pakken en/of naar de bak te brengen voor de eerste trainingen. Die eerste keer een boek lezen in de wei kan een uiterst waardevolle training zijn! Er gewoon "zijn" zonder direct iets van je paard te willen zal het paard veel meer vertrouwen geven.

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:26:


Ok, hoe reageert hij als je de one-rein-stop initieert, dus zij hoofd vraagt? Waarschijnlijk niet, want anders had je geen probleem. Als hij zijn nek stijf houdt, hoe reageert hij als je aan de andere kant "driving" probeert? Je kan dat misschien als fase 4 gebruiken. Bij jack werkt dat niet want hij gaat dan juist racen, maar misschien dat het bij de jouwe wel werkt.


Ehm. Vanuit het paard bekeken zou dat een beloning zijn voor het niet willen stoppen. Jij biedt hem namelijk een koekje aan terwijl hij aan het racen is en niet wil stoppen. Dit is weer een van de redenen waarom ik tegen voerbelonen ben, je moet zo goed uitkijken wat je doet!


Ah, gelukkig!

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:35:


Jeetje wat een narigheid zeg! Ik hoop voor je dat het weer snel goed komt!


Tuurlijk! Het enige waar ik problemen mee heb is het automatisme waarmee mensen castreren, ook terwijl er geen enkele reden voor is.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 14:13:


Het probleem van een deken tussen paard en zadel is dat dit het zadel smaller maakt en zorgt voor nog meer beknelling. Dit komt door de V-vorm van de rug.

Als je een Westernzadel gebruikt (zowiezo een groter oppervlak en dus betere drukverdeling) kan je eventueel een pad gebruiken waar je er op de drukplekken een gat inknipt, dan wordt die plek in ieder geval ontlast.

Groeten,
Frans

HannahFroukje schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 14:28:


Nemen we de moeite om de kreet ORS automatisch van een passende link naar de bijbehorende uitleg te laten voorzien, komt het NOG niet over... Even aanklikken dus voor het beste resultaat.


Volgens mij was dit positief bedoeld!

Groeten,
Frans

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 18:26:


Bij een wat angstig paard of neurotische arabier hou je het heel lichtjes, bij een eigenwijze Fjord die niet onder de indruk is kun je wat meer gebruiken. De bedoeling is dat je een lichte irritatie opwekt, en vervolgens het paard laat ontdekken dat een stapje voorwaarts datgene is wat de bron van irritatie doet verdwijnen.

Voor we weer een hele discussie krijgen over "druk" enzo, de vraag was uitdrukkelijk hoe je een nieuw paard de trailer in krijgt als je hem ophaalt, dus zonder dat je de kans hebt eerst een vertrouwensband, uitgebreid grondwerk, etc. tot stand te brengen. Dus m.a.w. hoe krijg ik een willekeurig paard zo snel mogelijk de trailer in met zo weinig mogelijk druk zonder nadelige psychische gevolgen.

Groeten,
Frans

Esther schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 20:51:


Ja, dat is natuurlijk het makkelijkste, maar deze oplossing heb ik niet genoemd omdat Piet al noemde dat hij maar één paard had gekocht en die graag naar huis wil transporteren. Afgezien daarvan heeft niet iedereen de beschikking over een 2-paards trailer of een auto die dat mag trekken.


Het gevaar van deze methode is dat het paard doorkrijgt dat hoe langer het zich niet laat pakken hoe meer worteltjes het krijgt. Een vertrouwensband is volgens mij niet te koop met worteltjes. Bij ietwat dominante paarden zou ik deze methode al helemaal niet gebruiken.

Groeten,
Frans

Hoi,

Op veler verzoek zit er nu een "ding" in de chatbox zodat je later kan terugkijken wat er is gezegd. Ik zal het nog wel een keer verder verfraaien maar op dit moment lijkt het me goed genoeg voor degenen die graag willen kunnen terugkijken.
Onder het chatvenster vind je een nieuwe knop...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 22:53:


O ja, alleen voor "leden" natuurlijk!

Groeten,
Frans

josien schreef op zaterdag, 29 mei 2004, 16:43:


Leg eens uit?


Leg ook eens uit?

Groeten,
Frans