Spirithorses schreef op maandag 2 oktober 2006, 14:21:


Houd ik je aan hoor!!!!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 2 oktober 2006, 15:40:


Dan valt het hier nog wel mee eigenlijk!
Onze vechtpartijtjes hebben nooit langer dan een minuut of tien geduurd!
Het is alleen dat ze bewust gaat rondlopen spoken bij een auto die aankomt rijden. (Laatst een auto met mams achter het stuur en vier kinderen achterin)
Bright dacht, "Als ik nu ga lopen spoken kan ik terug!" En die klapte zowat met haar voorhoeven op de motorkap van die auto.
Mams ziet natuurlijk ook wel dat het paardenbeest geen bit in heeft en dat wordt zeer rap rondverteld in de buurt hoor!
Ik ben toch al die zot uit de stad die zo achterlijk met haar paard om gaat. (er wordt argwanend naar haar ijzerloze hoeven gekeken)
Maar ik vind de tip van Ina en Piet heel waardevol. Dubbel rijden. Teugels aan bit en teugels aan halster. Komt er een auto waar ze wil gaan keten dan pak ik gewoon over. Gaat dat op den duur goed dan kan ik het altijd nog eens zonder proberen. En anders blijven we gewoon met bit rijden.

Groetjes,
Sandra

trea hoex schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:06:


Das ook een hele goede tip. Wie weet gaat het allemaal nog lukken ook!

Groetjes,
Sandra

jacqueline postmes schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:10:


We hebben ons het schompus gewandeld! Dat vindt ze dus ook veel leuker. Daarom wil ze mij niet meer op haar rug meeslepen denk ik. Het is veel gezellig gewoon naast elkaar.

Groetjes,
Sandra

trea hoex schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:15:


Kijk dit vind ik nu dus echt een super opmerking van je. Dat gevoel heb ik namelijk ook. We rijden vrij harmonieus. Hele losse doorhangende teugel. Oortjes vrolijk naar voren. Een lekker doorzitdrafje dat zij ook prettig vindt. Maar zodra we weer paardvriendelijk gaan doen (bitloos) ontbrand de strijd en is het niet leuk meer. Voor haar en voor mij.

Groetjes,
Sandra

epona schreef op maandag 2 oktober 2006, 16:41:




Dank, dank, dank.

Michiel schreef op maandag 2 oktober 2006, 23:49:


Eén keer een tractor achter me aan gehad. Hij vond waarschijnlijk dat ik geen recht had om daar te rijden. Ik zat hem in ieder geval in de weg kennelijk. Iedere keer trok hij met een vreselijk loeiende motor achter me op. Bright en ik in paniek, Bright in de volle tindersokken. Zodra ik haar weer in de hand had en weer rustig kwam die tractor weer. "Whoei," en daar gingen we weer. Uiteindelijk dat paard en ik volledig in paniek. Ik wist haar een inham van een oprit in te sturen en er razendsnel af te springen. Die tractor trok knoerthard op en schoot loeiend voorbij terwijl ze zowat over het hek heenklom. Die man had zijn punt duidelijk gemaakt. Ik wil niet opgehouden worden door mensen op paarden. Bij trekkers spring ik eraf. En dat maakt de angst bij Brijght alleen maar groter. Ik bevestig haar dat trekkers hele enge dingen zijn. Maar ik blijf er niet opzitten. Als zo een trekker er vlak achter of naast zit en Bright maakt in paniek een sprong en ik val eraf, rol ik zo onder de trekkerbanden. En dat vertel ik niet na. Er is hier pas een mevrouw door een trekker overreden. Haar hond sprong ervoor en die mevrouw wilde hem snel wegtrekken. Maar de remweg van een trekker is lang ook al rijdt hij langzaam. Hij schoof met die enorme banden zo over die vrouw heen. De hond kon wegspringen. Maar de vrouw is wel dood.

Groetjes,
Sandra