Margot van Lare schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:36:
>
> Ik ben het helemaal met je eens Piet. Toen Bully doodziek was
> heb ik hem ook de kans gegeven. Ik wist dat hij het net zo goed
> is, als het nog de wil heeft om te leven en ervoor te vechten
> moet het de kans krijgen, hoe klein deze ook is.
>
> Margot
Nee hoor, voor mij is het probleem niet dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen.
Voor mij is het probleem: Hoe extreem mag je je paard laten lijden omdat je HOOPT dat je een ziekte kan bedwingen? (Ik heb het hier over gevallen zoals op de site, waarbij ook de profs twijfelen.)
Achteraf is het natuurlijk gloria halleluja wanneer het goed is afgelopen, dan mag het in de bladen en dan WAS de aanpak mede dankzij de vele pijnlijke offers dus succesvol. Maar o, die onzekere weg ernaartoe, wat doe je hem aan... MAG dat zomaar?
Ik vind het een enorme gewetensvraag. Hij kan het zelf niet beslissen zoals een ernstig ziek mens. Mag je hem legaal folteren? Omdat jij VERMOEDT dat hij het er levend af gaat brengen? Maar daar moet-ie dan wel wat voor doen? Is dat paardgericht?
En nu hou ik erover op met de dooddoener dat ik hoop dat zoiets nooit maar dan ook NOOIT mijn pad zal kruisen.
Warboel
