Karin schreef op zondag 27 augustus 2006, 12:51:


Ik geloof ook dat de strekking van het verhaal is; voorkomen !!
Ze geeft ook aan hoe dit gedaan kan worden, hoe de symtomen te herkennen en dat Laminitus alleen, "holistisch" voorkomen en aangepakt moet worden.
Laat iedereen die boodschap in ernst nemen.

Nils en Olly

Karin schreef op zondag 27 augustus 2006, 12:51:


Ja ik heb het hele verhaal ook nog eens goed gelezen, maar achteraf is het makkelijk om te zeggen, daar is het fout gegaan, je had dat noeten doen, enz.
Neemt niet weg dat het op het moment toen ze eindelijk de toon hoefwand wegnam het paard niet meer toonlandde en veel beter liep.
Zoals ik het zie is het hele ziekteverloop op te delen in drie delen.
bevangen, hoefzweren en maagzweren....allemaal met gevolgen voor de voeten.
Neem nou bv het feit dat het paard zo afviel omdat ie geen stro meer te vreten kreeg omdat daar meer suiker in zat dan in hooi....?
Waarom wil je hem dik krijgen als elke kilo op de voeten drukt?
Waarom stop je met medicijnen voor de voeten dan ook maar met medicijnen tegen de maagzweren?
Zo zijn er 80 vragen.
Ik ben nu al bij tig paarden met bevangenheid betrokken geweest en een gepenetreerd hoefbeen is natuurlijk een bevangenheid in het kwadraat, maar hoe toegewijd ook, die dieren waren altijd van iemand anders.

Ik vergeet van mijn leven niet de bevangen voeten van mijn oud vriendje Carlos die in februari, 2005 stond alsof ie alleen nog maar naar een spuitje verlangde. 43 jaar en dan zo'n ellende!
Gisteren zei een van de cursisten : goh hij ziet er nog helemaal niet zo oud uit?
Ik ben ervan overtuigd dat hij nog leeft door mij, omdat ik "zeker" wist dat ik hem zou kunnen genezen. Van februari tot augustus heeft ie problemen gehad, pijn geleden als hij ergens op stapte. In september was hij weer instaat te draven over een grindpad. Het heeft me bijna tot opgeven gebracht, ik zag maanden geen verbetering.
Had ik vorig jaar maart moeten zeggen, laat maar? Nu hij weer zonder pijn loopt?

Piet

marjolijn schreef op zondag 27 augustus 2006, 13:34:


Precies Marjolijn, je omschrijft het goed. Het is altijd achteraf of je kunt zeggen: het is wel of niet goed gegaan... Tuurlijk, als je zo'n verhaal leest betreft je het op je eigen situatie... WAT moet je doen? En... is er goede hulp voorhanden?
NB'ers en DA's zouden in zo'n geval al heel goed moeten samenwerken...
Ik vrees dat een heleboel DA's op bepaalde punten in dit verhaal zouden afhaken en zeggen: laat maar inslapen...

Man... ik zou echt niet meer slapen! Je weet wat je moet doen als je ervoor staat... dat denk ik wel. Je mag alleen hopen dat je nooit voor die keuze komt te staan...

Wil.

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 13:56:


Precies... Zowel Carlos en jij zijn blij dat hij er nog is... Ook al was hij oud...
En jij hebt gelukkig de kennis in huis om het zelf te kunnen doen...
Maar wat als je afhankelijk bent van anderen? Dat lijkt me zo erg....

Ik moet de hele site van Safergrass nog uitspitten, waar ook de IR-paarden genoemd worden... Volgens mij is het wel duidelijk dat voor paarden met een HB-verleden, zoals ook mijn Chaser, of ze nu IR-klant zijn of niet, gras gewoon de PEST kan zijn!

En weet je... heel toevallig, voordat ik dit verhaal las, zat ik te denken om aan mijn Jules te vragen om 1 weiland (2500 m2) gewoon om te ploegen.... en ervoor te zorgen dat ik ene mega-uitloop heb voor hem, maar zonder gras.... Voor een volledig (voorjaars) verblijf vind ik zo'n rijbak, met weinig uitzicht, eigenlijk te klein.....
Nu weet ik dan helemaal zeker dat ze hier dan aan mijn verstandelijke vermogens gaan twijfelen.... )

Verder denk ik ook na over granen etc. dus ook over Spelt.... Dit bevat ook snelle koolhydraten en dat is ook niet goed...
In hooi zitten suikers... ligt ook een beetje aan het tijdstip van maaien....
Maar bij een hoog fructaangehalte zou je hooi nog kunnen uitspoelen...

Om zijn vit./mineralen op peil te kunnen houden heeft hij aan hooi alleen dus kennelijk niet genoeg.... Dus moet ik een 'drager' hebben voor dit... zal toch weer lucerne worden dan....

Zucht... Nou, er wordt in ieder geval over nagedacht!

Wil.

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 11:24:

Ben ik niet met je eens. Ik vind dit geval een duidelijk geval van proefdier gezien de continue twijfel over de te volgen strategie.


Dit is toch een ander geval? Deze bekapmevrouw is Strasser niet. Strasser is een dierenarts, van wie je mag aannemen dat ze meer kijk heeft op het totale medische beeld dan -met alle respect- een bekapster.


Nee, dat wisten ze juist niet! Ze hebben keer op keer getwijfeld als ie lag te kreperen!


Dat weet je pas als het voorbij is. Ook zij wisten niet hoeveel pijn er nog zou komen.


Wat ik al zei: als je het vantevoren wist! En onder de dope houden zou een totaal ander verhaal zijn, maar is blijkbaar onmogelijk, ik lees nl niets over pijnstilling! De kliniek van Strasser geeft ook alleen de eerste 5 dagen eventueel iets.

Daar ben ik het volledig mee eens. Het stuk opent weer een extra luik op de hoevenmaterie, heel prima.
Maar het bergt ook het gevaar in zich dat men lijden gaat bagatelliseren omdat men de blik fanatiek gericht heeft op de eindoverwinning. Daar zit mijn grootste angst.

Even terzijde. Ik hoorde dat de van Nassaus prat gaan op hun methode van hoefkanker genezen. Het is in vergevorderde gevallen ongelooflijk pijnlijk en kan wel een jaar duren. Zij kicken erop het te winnen van de natuur; ik vind dat dus doorgeslagen beroepsidiotie. Ik vind dat je in zo'n geval het vluchtdier paard diervriendelijker helpt met een finaal spuitje dan met een jaar lang foltering.

Christel Provaas schreef op zondag 27 augustus 2006, 18:00:


Ik ben toch geneigd dit vreselijke ziektegeval iets te relativeren
Ergens in het bericht stond dat er wel degelijk mensen bij waren die bevangenheid opgelost hadden.
Ik heb gelezen dat het eigenlijk om 3 problemen na elkaar ging. De bevangenheid met de zoolperforatie, daarna de hoefzweren en daarna de maagproblemen. In principe allemaal op te lossen zaken. Maar wel een opeenvolging van narigheid.
Ook staat er dat ze toch wel degelijk bute gebruikten als pijnstiller.
Er is een veearts bij geweest. Er zijn natuurlijk fouten gemaakt bij de bekapping en de beoordeling van de maagzweren, maar ook dat is hersteld Toen ze besloot het op te geven, zag het paard er na enige dagen toch weer beter uit.
Christel, ik moet eerlijk zeggen dat ik hoop nooit voor zo'n beslissing geplaatst te worden en als ik dan besluit mijn paard erdoor te slepen, omdat ik een sprankje licht zie, dat ik er dan gespaard voor mag worden fouten te maken

Piet

Hoi,

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:23:

"We also believe that it is unethical for veterinarians and farriers to indicate to owners that had someone instituted a particular therapy at a particular time in the course of the disease that the horse could have had a better outcome."

Ik geloof dat ik het ooit hier al gequote had, maar deze is hier wel van toepassing denk ik...

Fred.
--
www.cabcalor.be - Evidence Based & Natural Hoofcare

Fred schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:41:


Ik bregrijp niet goed wat je met deze quote bedoelt Fred

Christel Provaas schreef op zondag 27 augustus 2006, 18:00:


een mens kan altijd beslissen over het leven van de dieren en ingrijpen wanneer hij dat het beste vindt.
toch heeft ieder dier net zoals de mens een drang naar overleven.
ik heb vroeger ooit als kind een natuurfilm gezien over een hengst die zijn been brak,misschien iemand van jullie ook.
het beest gaf het niet op en ze hebben het in de gaten gehouden.
het kon met zijn mismaakte been toch in leven blijven ook al was hij uit de kudde gejaagd.
ook had hij zelf weer een kudde om zich heen van paarden die zich bij hem hadden aangesloten.
hij had het niet opgegeven terwijl wij misschien voor hem zouden beslissen dat het beter zou zijn om zijn leven te beeindigen.

reddertje schreef op zondag 27 augustus 2006, 22:57:


hallo allemaal,

ik zie dat jullie allemaal hier schrijven dus ik probeer er hier even stiekum tussendoor te tikken.
ik had een nieuw berricht geschreven over de verwaarloosde hoeven van het paard dat ik aan het opknappen ben daar haar baas het achterwege had gelaten wat aan de hoeven te laten doen.
verschillende mensen hadden gemaild en gevraagd of ik het verloop wilde bijhouden met fotomateriaal.
nu heb ik dat gedaan en het gemeld maar niemand kijkt.
ik wil niet opdringerig zijn hoor maar het beest is zo gelukkig met haar bijna gezonde hoeven en loopt nu niet meer kreupel.
wel staat ze nog met haar hele gewicht op de toon want als ze in het zand staat kan ik mijn vinger onder de achterkanten van voor en achterhoeven halen terwijl ze haar voeten niet laat wegzakken.
verder wil ik het hier bij laten en hoop dat jullie kijken ,

reddertje schreef op zondag 27 augustus 2006, 23:27:

Hoi Reddertje,

ik kan de foto's niet vinden?

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 20:23:


Ik ben het helemaal met je eens Piet. Toen Bully doodziek was heb ik hem ook de kans gegeven. Ik wist dat hij het net zo goed niet had kunnen halen. Hij had er veel pijn door. Toch denk ik dat dat het zeker waard is.

Aan een ernstig ziek mens wordt ook alles gedaan om het beter te krijgen. Als er ook maar een beetje hoop is, is dat voor de meeste mensen toch een reden om ervoor te vechten. Waarom zou dit bij een paard anders zijn? Zelfs met veel gebreken kan het leven nog mooi zijn.

Volgens mij is het probleem eerder dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen. Hoe ziek het paard is, als het nog de wil heeft om te leven en ervoor te vechten moet het de kans krijgen, hoe klein deze ook is.

Margot

jose schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:14:


de foto's staan in fotoalbum,de tweede pagina en dan bij reddertje onder de naam vreselijke hoeven.
groetjes

Margot van Lare schreef op maandag 28 augustus 2006, 0:36:

Nee hoor, voor mij is het probleem niet dat het als ongewoon wordt gezien om zoveel voor een ziek dier te doen.
Voor mij is het probleem: Hoe extreem mag je je paard laten lijden omdat je HOOPT dat je een ziekte kan bedwingen? (Ik heb het hier over gevallen zoals op de site, waarbij ook de profs twijfelen.)
Achteraf is het natuurlijk gloria halleluja wanneer het goed is afgelopen, dan mag het in de bladen en dan WAS de aanpak mede dankzij de vele pijnlijke offers dus succesvol. Maar o, die onzekere weg ernaartoe, wat doe je hem aan... MAG dat zomaar?
Ik vind het een enorme gewetensvraag. Hij kan het zelf niet beslissen zoals een ernstig ziek mens. Mag je hem legaal folteren? Omdat jij VERMOEDT dat hij het er levend af gaat brengen? Maar daar moet-ie dan wel wat voor doen? Is dat paardgericht?

En nu hou ik erover op met de dooddoener dat ik hoop dat zoiets nooit maar dan ook NOOIT mijn pad zal kruisen.

reddertje schreef op maandag 28 augustus 2006, 8:04:


Hele mooie vooruitgang!