Nils Vellinga schreef op zondag 27 augustus 2006, 0:20:


Wat een negatief uitgangspunt!? Alsof je nooit een minder leidende positie kunt innemen bij een paard. De bedoeling is toch dat je je paard niet voor eeuwig aan het handje hoeft vast te houden, maar dat je haar voorbereidt op het leven in de mensenwereld? Daar kun je op oefenen hoor.

Daarom bouw je dus ook eerst het vertrouwen op. Als Donanta schrikt zoekt ze steun bij mij. Ze zal dus eerder stil gaan staan en naar mij trekken, omdat ik haar die steun bij onze voorbereiding al vele malen (met succes, want we zijn niet opgevreten!) geboden heb.
Je moet dit dus ook niet zomaar doen, maar pas als je er zeker van bent dat zij het vertrouwen in zichzelf heeft EN in mij!

Zodra je paard er aan toe is, gun haar dan de kans om haar moed te laten tonen en voorop te gaan..... hun trots groeit waar je bij staat!

Groeten, Marleen

Coulash schreef op zondag 27 augustus 2006, 13:16:


Mooi voorbeeld Bianca!

Groetjes, Marleen

eva sychold schreef op woensdag 30 augustus 2006, 11:40:


Dat is toevallig! Of juist niet dus.... Mijn paard van 3,5 heeft van de 1 op de andere dag ineens hele lellen gele puddingachtige drap in haar ogen. Het trekt als een sliert over haar oogbol en druipt er dan in de ooghoek uit. Verder lijkt ze goed gezond. Ik heb van Eric Laarakkers traumeel ampullen gehad en moet daar elke dag 2 maal druppels van in haar ogen druppelen. Er is bij mij op de wei nog een jaarling die het heeft en het lijkt alsof er meer het beginnen te krijgen. Het lijkt dus een beetje een besmettelijke infectie te zijn. Of het bacterieel is of een virus, dat kon Laarakkers op afstand niet zeggen, maar ik moet goed haar temperatuur in de gaten houden en letten op eventuele andere verschijnselen (bijv snotneus) die konden duiden op verminderde weerstand. Dan moeten er andere maatregelen getroffen worden.

Het is heel sneu.... Ik ga nu naar mijn paarden om te kijken of hoe het nu gaat, ik hoop al ietsje beter.

Is dit een beetje wat jouw jaarling ook heeft?

Groeten, Marleen

Marleen den Arend schreef op donderdag 31 augustus 2006, 8:18:


Oh ja.. er werd ook bijgezegd dat je met ooginfecties niet te lang moet wachten met behandelen, omdat de ogen erg gevoelig zijn en gemakkelijk schade ondervinden van infecties. Laat er anders snel een DA naar kijken. Ik weet niet hoe je tegenover de traditionele medicijnen staat, maar je kunt ook Eric Laarakkers bellen en omschrijven hoe het met je paard gaat. Dan krijg je iets paardvriendelijkere medicijnen

Piet schreef op donderdag 31 augustus 2006, 9:32:



Piet, ik weet niet hoe goed je gelezen hebt, maar ik heb ook een DA geadviseerd, met daarbij de aanbeveling om Eric Laarakkers te bellen voor paardvriendelijke medicijnen. Reguliere middelen zijn vaker dan je zou willen erger dan de kwaal.

Groeten, Marleen

Nick Altena schreef op vrijdag 1 september 2006, 21:39:



Ja! Dat was de allereerste vraag van zijn assistente
Ik heb de info van Laarakkers gecombineerd met de info uit het bezoek van de DA die voor de jaarling kwam. In dit geval dezelfde info... Ik was dus gerustgesteld.

Groeten, Marleen

Peet schreef op zaterdag 2 september 2006, 11:14:


Haha! De oorzaak is niet bekend... kon een bacteriele of virus infectie zijn, misschien mede aangewakkerd door de vliegenplaag. De behandeling bij Laarakkers bestond uit het druppelen van traumeelampullen in de ogen en die van de reguliere dierenarts cavasan oogzalf (met, jaja... wederom antibiotica erin). Beide artsen stelden voorop dat indien de temperatuur zou stijgen of bijv een snotneus of ander ziektebeeld erbij zou komen onmiddelijk ingegrepen diende te worden ivm verslechterde weerstand. Laarakkers heeft daarvoor echinea c (schrijf ik dat goed?) ampullen meegegeven die ik dan zelf moest inspuiten en de reguliere dierenarts zou in alle waarschijnlijkheid ..... daar is tie weer: antibiotica hebben ingespoten.
Enfin; het is alweer over. Het druppelen ging erg moeilijk dus ik heb de druppels gemengd met een verzorgende oogzalf met alleen vitamine A erin, zodat ik dit mengsel heel makkelijk in haar ogen kon smeren.

Groeten, Marleen