Marianne Sychold schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 10:05:


Hoi Marianne,

Even over dat gras eten. Ik heb ervoor gekozen niet het gevecht aan te gaan met mijn graasgrage paard. Gras IS ook belangrijk voor ze, dus neem het ze eens kwalijk als ze zouden willen grazen? Vervelend wordt het pas als je daardoor nergens meer komt.
Wat ik heb gedaan is een stukje lopen en even laten grazen (kort) Weer een stukje lopen, even grazen, iets verder lopen, iets langer grazen, verder verder verder, langer, langer, langer etc. Toen kreeg ze in de gaten dat ik haar heus de kans wel gaf om te grazen, maar ook wel verwachtte dat ze een stuk met me verder wandelde. Ze begon mij daarin te vertrouwen. Dat geeft een heel ander gevoel dan wanneer je paard steeds voelt dat hij niet mag grazen.
Uiteraard kun je de lengte van het grazen tov de lengte van het wandelen op den duur weer verkorten, want je paard vertrouwt er nu op dat je met enige regelmaat stopt om hem een paar happen te laten nemen. Als je het dan ook nog voor elkaar krijgt dat je de lekkerste groene graspollen voor hem uitkiest, zal hij je er nog om gaan waarderen ook!
Ik vind het nu eigenlijk zelfs leuk om met haar mee te zoeken naar de lekkerste grasjes, blaadjes en takjes. Of ik pluk een paar rozenbottels, bramen of wat ik maar voor lekkers kan vinden.

Het is een hele andere benadering dan het afleren van eengewoonte die je niet prettig vindt, maar waarom zou je niet tegemoet komen aan hetgeen wat voor je paard zo belangrijk is in het leven? Als ik met het halster aankom steekt ze zelf haar neus er al in. Het halster wordt verder niet gebruikt dus ze weet precies dat we gaan wandelen!

Veel plezier ermee!

Marleen den Arend schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 12:33:


Grappig vind ik het dat zelf het vragen om "op" beloont kan worden met "ga maar grazen".

Belangrijk vind ik het dat ik Jur toestemming geef met "ga maar grazen", telkens elke keer, zodat daar geen verwarring over bestaat. Eigen initiatief onder het wandelen wil ik niet omdat ik het tijdens het rijden ook lastig vind. En wat met rijden niet mag, mag met wandelen ook niet. "Ga maar grazen" geef ik zelden vanuit het zadel, niet uit principe maar voor extra duidelijkheid, te streng kan dit echter ook weer worden zodat Jur er met zijn uitgestelde behoefte er sjaggie van word, dit voorkom ik dan weer door wel vaker de toestemming te geven. Zo is het altijd zoeken naar een balans, wel leuk hoor.

Michiel

Marianne Sychold schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 10:05:


Niet zo heel verstandig in Parelli land. Het paard kan beter vertrouwen in jou hebben.


Tinkers en Shires,
Ik heb hele gewillige en voorwaartse gezien.
Maar als je zelf niet absoluut "alfa horse" bent, doen ze gewoon waar ze zelf zin in hebben. Dribbelen, sloffen, draven,Ren galop! Lief, niet kwaadaardig, soms werken ze mee en soms ook niet. 'T is maar net hoe de bui is als ze zelf de leiding moeten nemen omdat wij net niet die alfa zijn.
Hoe "gaat" hij aangespannen voor de wagen?

Nils en Olly

Marianne Sychold schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 10:05:

knip

Heey,

je hebt ons verteld dat het werkte door de druk wel steeds méér op te leggen.
hij wilde niet draven..
eerst gewoon vragen, dan benen.. dan teugel laten zien.. en dan alstie nog niet ging n tikje met de teugel.
misschien moet je ook juist heel consequent zijn bij dit paard. hij kan het je niet zomaar iets hebben van..''Heuj gras!! '' en weg dan mag je wedstrijdje trekken gaan doen.. niet leuk dus.
helpt het niet als je strenger bent? het zou ook erg leuk zijn als je alles met hem kon doen, hij overschrijdt zijn grenzen..
maar ben jij ook diegene die hem ook weer goed terug op zijn plek zet??
of wat doe je eigenlijk als hij zo'n gedrag vertoont?

Groetjes,

Anne

Marianne Sychold schreef op vrijdag 25 augustus 2006, 18:31:

Dag Marianne , na een moordweekend (zoals in moordend) hier mijn belooft antwoord op jouw vraag . Eerst en vooral door jouw reakties op de andere antwoorden ben ik eigenlijk wel zeker van de karaktertrekken en het profiel van Jouw paard . De raad die gegeven werd om vanuit grondwerk de oplossing te gaan zoeken klopt wel maar je bent er eigenlijk niet veel mee als je niet weet waar te beginnen of hoe . Als die mevrouw level 2 Parreli er geen eind aan zag hé ! Het karakter van Apache maakt het je niet makkelijk . Eerst en vooral werk je enkel met Apache in de paddock of (doe ik liever) op verplaatsing waardat er geen gras/afleiding aanw. is . Je werkt héél kort(10min)en met reprises(herhaling tot 4 A 5 X)
. Je voorbeeld van één volle minuut targetten ! Niet meer doen met hem of hebt binnenkort een wekkertje nodig om hem terug wakker te maken . .
Een paard zoals Apache kan je bijna niet drijven aan een tempo dat hij niet wil daarom reageert hij zo naar Indy , het is geen kwestie van Hierargie maar meer snuggerheid , als INdy tussen hem en de carrotstick loopt heb jij geen of weinig invloed op hem en bepaalt hij het tempo . Met apache ga je ,om zijn interesse hoog te houden , met beloning onder vorm van eten/wortel/appel gaan werken , kleine stukjes en zoals gezegd niet lang . Enkel zijn zin voor eten( hij ziet er meer dan behoorlijk doorvoedt uit hé gaat hem "mischien" verder over de brug halen . Staar je niet dood op Parelli of andere systemen , vindt zelf een spelletje uit , jij weet waarschijnlijk het beste wat hij "plezant" vindt !! Maak hier een spelletje van , zet je grijze massa aan het werk .
Je problemen met hem op gebied van ruiter paard hebben hier de oorsprong maar er speelt nog iets anders en neem mij dit aub niet kwalijk want het is niet denigrerend bedoelt hoor !!! Jijzelf bent als ruiter nog niet klaar om met een relatief moeilijk /zwaar paard als Apache te rijden. Hij reageert net of je zit er niet op en doet gewoon zijn zin ? Zowel het naar binnen vallen als het Vreetgedrag onderweg zijn voorbeelden dat het paard eigenlijk jou de baas is en niet omgekeerd . Heb vele klanten gehad die hetzelfde probleem hadden en de oplossing ligt eenvoudig maar je gaat het niet graag horen . Zorg dat je zoveel mogelijke anderkarakterpaarden onder je kont krijgt , Laat je ruiterkilometers eens flink aandikken/ zorg voor extra bagage (ruiterkunde) de volgende keer dat je op Apache stapt . Ik weet dat een manegeles "hell" kan zijn maar het heeft een voordeel (voor jou dan, niet voor de paarden hoor) je gaat daar dezelfde problemen voor je geschotelt krijgen en je gaat die op jou probleem moeten toepassen en als je ergens een goede instructor vindt kan die je nog eens praktische raad geven . En dan heb ik het niet over zweep en sporen hé , dan bol je het daar maar af zonder te betalen ofzo (grapje) . Maar het is een feit Marainne dat het voor jou met je beperkte ruiter ervaring nog veel
"Hey niet weer hé "
momenten gaat hebben met Apache , hoe graag je hem ook ziet . Het volgend probleem(pje) dat je aanhaalt . Nl het sloffende galloperen achteraan heeft deels met zijn temperament en deel met jou en deels met zijn bouw te maken . Geen verborgen gangen zoals gesuggereerd werd maar jouw apache is eigenlijk een beetje te lang (eerder rechthoekig dan vierkant) , een beetje te zwaar "freteuh" en dus moet hij om goed te galloperen mooi verzameld aanspringen vanuit de achterhand en NIET vanuit een verlengde draf in galop vallen . Dit heeft tot gevolg dat hij vooraan een imitatiegalop kan tonen en achteraan eigenlijk gewoon meestapt ! Als je hem dan, zoals je zei, een tikje gaf ging hij er met een moordgang vandoor . Op dat ogenblik zal er van een sloffende gang geen sprake meer zijn . Hij brengt dan waarschijnlijk zijn hoofd met een ruk omhoog , brengt zijn achterhand onderin en gallopeert als een volbloed "ahum bijna dan toch" Weet niet ofdat je western rijdt maar de grote fout die hier door vele mensen wordt gemaakt is bij het aangalloperen het paard vooraan in een groot gat laten vallen( teugels naar voren , lichaam naar voren en sporen naar achteren) zodat het paard (indien het niet goed is getraind) gewoon voorover in een galop valt en dus sloft of er met een moordgang vandoor gaat (type paard) . Je stopmomentprobleem met het gras eten kan je op een eenvoudige manier stoppen als je met een "lead rope" rijdt, en dit is enkel voor in het begin als je hem nog niet "kan" vooruit rijden!!!. Je maakt je lead rope voldoende lang, vanuit het touwhalster onder je kopstuk, maar toch te kort om te grazen dwz. hij kan alle kanten uit en wordt niet gehinderd maar als hij je negeert dan kan hij ook niet gaan grazen en gaat hij daar enkele keren met zijn neus naar beneden staan snokken totdat hij doorheeft dat "grazen" er niet inzit ! Zo heb je ook een prima beloningsmiddel als je afstapt/rust enz.... , je lead rope blijft aan het zadel bevestigd(parelli) totdat je hem de "cue" geeft om te grazen(grondwerk). Het telkens een stukje verder gaan en he belonen met grazen zou ik bij hem niet doen , hij lijkt me daar een beetje te stijfhoofdig voor .
Hoop dat deze mail je kan helpen en laat maar iets weten als je vooruitgang hebt geboekt .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 28 augustus 2006, 18:56:


In wezen wat jij nu adviseert Eddy.
Ik kan me prima voorstellen dat je met jouw ervaring in de omgang met paarden je eigen methodes en manieren van werken bedacht hebt en wellicht van een heleboel systemen dat genomen hebt wat werkt voor jou, maar daar zit een gevaarlijke kant aan als je dat een betrekkelijk onervaren ruiter adviseert.

Marianne schreef:

Simpel: paard begrijpt niet wat er gevraagd wordt; de stappen zijn te groot.

Je refereert aan zijn eetlust en zegt beloon met voer.
Dat is ontzettend kort door de bocht.
Als je zo aan het werk gaat, zal vooral een op eten gefocused paard, niet anders doen dan bedelen, lastig en gefrustreerd worden, tot gaan bijten aan toe, het bevestigd het idee van velen, voer je paard niet uit de hand en zo bekeken hebben die velen gelijk.
Voer, in tegenstelling tot wat ook hier nog op de site staat, is een enorm sterke motivator.
Clikkeren is een methode , een manier van werken, die door de aanwezigheid van een marker,( een mededeling dat er een te belonen gedrag is uitgevoerd) belonen dmv van het geven van voer uit de hand mogelijk maakt.
Het wil echter wel zeggen dat je je paard eerst een betrouwbaar, beleefd gedrag aan moet leren.
Dat hij jouw ruimte respecteert ondanks de belofte van een voerbeloning.
Pas dan kun je aan het werk met de dingen die je aan of af wilt leren.


kan achteraf een heel gevaarlijke opmerking blijken te zijn.
Die systemen zijn eromdat er over na is gedacht. In het geval van clikkeren is het een wetenschappelijk beproefde methode..
Piet

Piet schreef op maandag 28 augustus 2006, 19:49:

Voor 80% akkoord , alleen dat beloning met voedsel, als je het paard van in het begin duidelijk maakt dat er altijd een oefening aan een beloning vooraf gaat is er nooit een bedelstatus . Ik gebruik wel degelijk ook de geeikte systemen hoor anders had ik je raad niet gevraagd over dat arabiertje en ik begrijp ook wel dat ik Marianne soms raad geef waar zij nog niet klaar voor is, maar mischien is dit voor haar de zet om meer te gaan uitzoeken met Apache . Voor de rest kan ik me vinden in je uitleg .