Esther schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 0:33:


Hoi Es,
UIt wat je al geschreven hebt, begrijp ik, dat het meisje al een half jaar bij je komt. Het zou kunnen dat je aan het begin niet al te veel aandacht aan het bedanken hebt besteed. Dat zit dus nu niet in het "systeem" van het meisje. (Om even een voorbeeld te geven: ik heb mijn zoon met PDD-NOS altijd verteld dat hij vóór school en vóór het naar bed gaan zijn tanden moet poetsen. Dat was dus fout, want nu poetst hij in de vakanties 's morgens zijn tanden niet, hij hoeft immers niet naar school.) Zou heel voorzichtig met kleine stapjes gaan proberen het meisje iets langer bij het paard te houden na het rijden en dan proberen of ze het paard aan wil raken of misschien iets lekkers wil geven. Dacht ook een bericht gezien te hebben dat ze wel borstelt, maar niet met haar blote hand het paard aanraakt. Ook dat kan een probleem zijn, dus wees voorzichtig. Mijn ervaring is dat dwingen niet werkt, wel heel duidelijk zijn en wellicht ook voor het kind er een beloning aan koppelen.
Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 13:11:


Hoi Els
Goed te weten dat er manieren zijn, ik heb er zelf nog niet echt ervaring in wat de duidelijkheid kan geven. Ze heeft vorige week pas voor het eerst op het paard gezeten, de rest hebben we steeds op de grond gedaan het borstelen en het verzorgen. Ze had eerst eigenlijk Ör als verzorgpaard gekregen, het was dan ook best een klap voor haar de Ör dood ging.
Ze is toen een tijdje niet geweest, ze heeft nu Björk als haar lievelingspaard gekozen, eigenlijk is dat er ook eentje die zelf structuur nodig heeft die reageert direct als er iets niet duidelijk is of als ze iets niet snapt, Björk voert een lik op stuk beleid zeg maar. Prikken met je voeten is een bokje geven. Falka is eigenlijk veel stabieler, maar ze vindt Björk mooi. Er lopen hier allemaal vosjes, Ör was ook een vosje en Björk is de enige die een andere kleur heeft dus misschien is dat ook wel heel duidelijk. Ik bergiste me zelf laatst ook tussen 2 paarden hahaha. Ik dacht jeetje wat gaat Falka hard, maar ik had haar dochter Ik ben beslist niet van plan om iets te dwingen, ten eerste is het niet mijn dochter en iedereen moet wel lol hebben, dat staat voorop. Maar het is zeker goed te weten dat een bepaalde volgorde rust geeft. Wel heel bijzonder is te zien dat ze zich inmiddels op haar gemak voelt tussen de paarden, ook met borstelen staan ze niet vast, alles loopt door elkaar heen. Je ziet het zelfvertrouwen groeien, zulke grote beesten die allemaal even lief zijn en nergens moeilijk om doen.

Es

ozzy schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 12:44:

De vraag die ik stel is naar de mevrouw in kwestie5Sheila) die zich blijkbaar met autisme bezig houdt en er véél vanaf weet is de volgende .
Structuur en planning is doorslaggevend bij het werken met autisme , alles wat buiten het schema , planning valt is ofwel gewoon niet zichtbaar voor hun of een bron van ergernis, aanval. en ik had er nog wel drie vraagtekens achtergezet om toch maar niet misbegrepen te worden . 'K heb wel nog geen antwoord teruggekregen .

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:02:


Maar met jou "nee" achter elke vraag heb je jou vraag ook steeds beantwoord ! Nee ??

Nils en Olly

Esther schreef op donderdag 17 augustus 2006, 22:58:


He Ester, dat bedanken met een borstel vind ik een geweldige vinding, maar het kan zijn dat ze dan denkt dat ze weer mag/moet rijden.
Zelf beloon ik de paarden waarmee ik heb mogen werken altijd met goed afborstelen en afwrijven als een soort massage op de plaatsen waar het tuig of zadel gelegen heeft. Vinde ze heerlijk.

Nils en Olly

Esther schreef op donderdag 17 augustus 2006, 22:58:


Misschien kun je haar het paardje al laten bedanken terwijl ze er nog op zit? Dan is het voor haar namelijk nog niet helemaal afgelopen en kan ze afstappen na het bedanken.

Nathalie

Nils Vellinga schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:23:


en denk je dan dat je weer mag??

Es

ozzy schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 13:11:


Hoi, ik ben Sandra. Aankomende dinsdag 46. Ik houd heel veel van mijn paarden. En van rijden, maar dat komt er de laatste tijd niet zo van.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:13:


Nee !

elian schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 20:51:


Nee Nathalie, wel bedankt trouwens voor het meedenken hoor. Ik denk dat het gaat om een ritme in handelingen, dat hebben mensen me duidelijk gemaakt die ook met autistische kinderen te maken hebben. Bedanken bij een paard doe je na afstappen, als ze dat niet kent is het eigenlijk ook niet zo'n groot probleem denk ik, wij zijn er ook nog bij. Ik denk dat het onbegrip van mijn kant is of was, ik kon het niet plaatsen. Ik denk dat de wereld van een autist gewoon een andere dimensie heeft als die van mij, ik vind het gewoon om een paard te bedanken, misschien heeft ze het paard allang bedankt op de rug, en is het mij ontgaan. Het verwachtingspatroon ligt anders. De dimensie van dingen ervaren is gewoon voor mij aftasten en vragen aan mensen die het kennen. Ik heb er zelf te weinig ervaring mee.
Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen wat het betekent om geen pijn te voelen, dat alleen al is veel inlevingsvermogen. Ik moet mijn verwachtingspatroon bijstellen en zorgen dat ik haar in haar waarde laat en mijn paard. Beter opletten dus de volgende keer, en dan kijken hoe we en of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al veel aan de reacties van bijv. Tineke en Ans gehad, zij hebben ervaring en weten waar het om gaat. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat de rest het niet weet, maar ervaringsdeskundigen hebben nu eenmaal hele goede praktische tips.
Voor alle visueel gehandicapten heb ik weer tips

Es

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 19:02:


ik hou me niet veel met autisme bezig, maar zie veel autisten om me heen.
Vanwege mijn beroep.
En er zijn veel vormen van.
En structuur bieden is gewoon heel belangrijk voor deze mensen.
Zij denken niet zoals wij.
Bij ons werken ze inderdaad veel met picto's en dat bied veel duidelijkheid en geeft dus rust.

ozzy schreef op vrijdag 18 augustus 2006, 22:42:

Dank u wel .