Ans Jondral schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 13:09:


Nee, AdB werkt ook aan de dubbele longe, begint daar vaak mee als het paard te zeer kreupel mee.

@Nick: ze loopt nu al niet goed, met pijn en ellende. Door training kan dit in zeer rap tempo verbeteren, dus waarom niet gewoon aan de gang gaan?

Houden jullie met dit idee even in jullie achterhoofd dat paarden die volgens de AdB methode getraind worden, vaak al na een kwartier hun rug ontspannen? En dus pijnloos lopen? Wat kan dan dat eerste beginnetje van de training schelen dat er pijn is? Er is toch al pijn, dus wat is het probleem?

Als je zelf na jaren niet sporten ineens weer begint, heb je eerst ook even last, maar het is met de bedoeling dat het daarna beter wordt als dat het ervoor was.

Ans. De buitenste laag van je paard is letterlijk de spieren (even heel simpel gesteld).
Als de spieren (wat maar al te vaak het geval is) ongelijkzijdig zijn ontwikkeld, zwak zijn, pijn hebben e.d. dan zet dit het lichaam in een heel andere stand.
De spieren houden het skelet bij elkaar.
Je kunt je dus voorstellen dat een ander gebruik van spieren een heel andere skelethouding bewerkstelligt en een andere stand van de gewrichten
Je zet je paard daarmee dus letterlijk anders op zijn voeten.

Ik heb vaak genoeg het verschil in houding gezien van een paard voor en na training, soms een wereld van verschil.

Ik vind het logisch dat een paard wat niet gebruikt wordt verslijt. Met training wordt je toch zelf ook fitter en beweeglijker, waarom zou dat voor een paard niet opgaan?

Het verschil tussen een coach potatoe en een persoon die regelmatig sport, het is toch logisch dat de eerste sneller moe is en eerder klachten krijgt?

Wat zou volgens jou dan het 'goede' been moeten zijn welke kreupel zou moeten zijn en waarom?

Moniek schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 12:41:


En waarom zou het oogpunt van menselijkheid niet gewoon kunnen gelden? Het niet willen accepteren dat je dier moet lijden? Dat niet paardwaardig vinden?

Ik heb vorige week een rammetje verloren. Het dier had pijn, erge pijn, ik wil er alles wel aan doen om het beest te helpen en heb dat eerst ook gedaan, wat ab spuiten, water laten drinken, daar wil ik veel voor opofferen hoor. Maar ik kan het niet aanzien dat dat dier daar uren ligt te lijden. En waarom? Als er eigenlijk geen hoop meer is?

Is het dan juist egoisme om het beest te houden, omdat je zo graag wilt helpen? Het rammetje had daar geen boodschap aan denk ik. Uiteindelijk het beestje na uren uit zijn lijden verlost, met het akelige gevoel dat ik het direct had moeten doen, dat ik hem dan die laatste akelige uren had kunnen besparen.

jose schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 13:49:

Dat lijkt mij inderdaad ook een belangrijke overweging !

Tja, moeilijk om op het goede moment het juiste besluit te nemen. Maar als de situatie zich voordoet, wjst het misschien ook zichzelf wel!

Moniek

Moniek schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 12:41:


Yep....en dat weet je , of behoor je althans te weten , zodra je een paard koopt?

Ook een

Allemaal zaken die je van te voren moet bedenken en er dus ook rekening mee moet houden?

Wat gedaan als je gek

Een andere goedkopere hobby zoeken ? Fiets of brommer kopen ? Kan je ook op rijden toch ?
Dit vind ik eigenlijk wel de meest domme /vreemde reden om een paard weg te doen of naar de slager te brengen....maar het is me bekend dat velen zo denken.
Paardrijden is mijn hobby....kan i niet meer....weg d'r mee en zo een ander weer gekocht.
Een paard is het meest verhandelde dier om deze reden....das op zijn zachts gezegd vreemd denken in mijn ogen.


Wat versta jij onder "te kort doen" ?
En waarom of waarop zou je bezuinigen ?

Mijn paard staat nu zowat een jaar in de wei zonder dat ik er op rij.
Overigens niet omdat ZIJ wat mankeerd hoor....
Als ik er heen ga ben ik gewoon aanwezig in de wei....
Komen doet ze altijd....
Heeft ZIJ zin dan spelen of knuffelen we wat...zo niet , gaat ze na de begroeting lekker door met grazen en ga ik naar een uurtje weer naar huis (komt overigens best wel eens voor).
Doe ik mijn paard nu te kort ?
Kom op zeg...er zijn ook andere dingen te doen met een paard dan alleen rijden toch ?


Nmm ? Je paard lekker paard laten wezen zonder alle mensenlijke gedachtes er aan op te willen dringen of het als gebruiksvoorwerp te zien?

Pas bij ondraagzaam lijden zal ik mijn paard , als er niks meer aan te doen is , in laten slapen.
Tot die tijd zijn er voor haar geen verplichtingen en mag ze genieten in haar kudde zoals dat nmm. hoort.....en daar betaal ik ook nog voor.
Ik krijg er slechts veel liefde en plezier voor terug , dom he ?

Ik geloof overigens niet dat het hier bij Ans om een paard gaat dat ondragelijke pijn heeft....het dier heeft pijn en kan niet meer bereden worden maar kan zich nog prima redden op haar eigen tempo in de wei , dat is zoals ik het begrepen heb ?

Ik heb ook pijn.....dagelijks...en kan vele zaken niet meer doen.
Gelukkig zegt mijn vrouw niet dat ik onbruikbaar ben en laat ze me om die reden inslapen of ruilt me om.
Waarom zou dit met een paard anders moeten zijn ?

Nick

jose schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 13:45:


Door spieren in je rug te ontspannen is je pijn in schouder, heupen , voeten of andere gewrichten niet verdwenen Jose.
Niet bij een mens....niet bij een paard.

Wat

Nog meer pijn ? Ook achteraf ?


En het wonder is geschied ?
De artrose en botvergroeingen verdwijnen als sneeuw voor de zon ?

Ik denk dat de AdB manier voor veel paarden goed kan doen hoor....maar geen wonderen verrichten.
Ik beweeg me al jaren een ongeluk....maar mijn botten blijven slecht.
De ondragelijke pijn is er wel dragelijker door geworden !!

Vraagje:
Bij mensen groeit het bot tot een bepaalde leeftijd.....dan houd groeien en opbouwen op en takelt het al dan niet snel achteruit, wordt het broos (vaak heupen) of kan gaan vergroeien en wordt aldus pijnlijk ( bijv. vingers of rug ).

Dit proces kan je vertragen door beweging....maar niet uitstellen , voorkomen of genezen.

Is dit bij paarden anders ?

Nick

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 17:49:



Dat heb je dan correct begrepen. :)
In principe zou ik er zelfs mee kunnen rijden. Een hoop pijnstillers erin, en ze is weer zo goed als nieuw. Maar dat lijkt mij nou niet meteen eerlijk tegenover m'n paard.

Ze kan best nog een hele tijd door zoals ze is. Maar als de mogelijkheid bestaat om haar weer pijnvrij te krijgen, hoever wil ik daar dan voor gaan? Dat is eigenlijk de vraag waar ik mee zit.

Ans

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 18:11:


Het groeien en vernieuwen van bot houdt niet op Nick. Het wordt alleen brozer omdat het evenwicht tussen afbraak en vernieuwing verschuift. Er zijn wel bepaalde dingen die je hier aan kan doen. Bijvoorbeeld zien dat je in je kinder -en pubertijd genoeg reserve aan mineralen opbouwd. (En voor de vrouwen niet zwanger worden :) want die kleine parasieten jagen de helft van je voorraad erdoor)
En bijvoorbeeld mensen met osteoporose, die nemen toch ook medicatie om de afbraak tegen te gaan.

Ik denk dat dit bij paarden niet anders is. Bot is nog steeds bot, maakt niet uit welk beestje. De cellen verantwoordelijk voor opbouw en afbraak zijn dezelfde.
En oudere paarden met een botbreuk moeten toch ook langer herstellen dan jongere dieren.

Ans

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 18:11:


AdB laat telkens weer zien dat pijnklachten bij paarden verdwijnen door gerichte training. Zeg maar fysiotherapie / mensendiek / yoga etc. Reken maar dat je daar pijnvrij van kan worden!


Nee dus.


Zoals Ans al gezeg heeft, KUNNEN botwoekeringen en artrose verschijnselen verdwijnen. Vaak gebeurt dat niet. De vaak bijbehorende pijnklachten verdwijnen wel vaak met gericht training en ook met supplemten.


Botdichtheid kan toenemen. Daar zijn onderzoeken naar gedaan bij mensen op oudere leeftijd: door gewichtstraining te doen, nam de botdichtheid van oudere mensen duidelijk toe. Gewrichten kunnen inderdaad vergroeien, juist met het vergroeien nemen de pijnklachten vaak af (spat bijvoorbeeld). Er zijn ook wel voorbeelden van gebroken straalbeentjes of zo iets, waarbij het hele beenderwerk in de ondervoet tot een geheel is vergroeid. Het bijbehorende paard zal niet mooi gelopen hebben, maar was wel pijnvrij stond erbij. Mooi staaltje zelfredzaamheid van de natuur vind ik dat.

jose schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 18:33:


Het spijt me Jose....maar hier geloof ik dus geen ene bal van.
Hier wil ik wel eens gedegen onderbouwing van zien dan.

Ik ga er een geven als tegenovergestelde omdat ik natuurlijk ook wat beweer:

15 jaar geleden belande ik in het ziekenhuis na een ongelukje.
Ik was toen 32 jaar.
Na een botscan en botpunctie kwamen de toch behoorlijk opgeleide heren met o.a. de conclusie dat ik al de botjes had zoals men die gewoonlijk aantreft in een lichaam van een 75 jarige....vreselijk poreus dus, zeker voor die leeftijd (eigenlijk een vrouwenkwaaltje).

Buiten die conlusie ging de botdichtheid in een heel rap tempo naar beneden...het werd dus NOG poreuzer in een veel sneller tempo dan de gemiddele waardes zijn (ze hebben daar van die mooie grafiekjes voor).
Didrokit gehad....dat was toen het nieuwste van het nieuwste en een vreselijk duur medicijn.....en daarnaast beweging...heel veel beweging (oa. zwemmen en sportschool ).

Had ik die pillen toen niet genomen dan was ik nu na 15 jaar uhhh....erg soepel geweest zeg maar.

NU.....nog steeds.....krijg ik om het jaar een botscan (meting van de botdichtheid).
De botjes zijn nog steeds poreus....erger dan het 15 jaar geleden was....maar in een veel minder snel tempo aflopend dan dat het voorheen deed, eigenlijk zoals het bij iedereen gaat.
In de situatie is weinig veranderd...ik slik nog steeds...en beweeg ook veel zover dat mogelijk is, net als aan het begin.

Er is niks...maar dan ook helemaal niks weer opgebouwd.
Het is niet dichter geworden dus ?
De pillen .... samen met de beweging ....hebben het proces dus hoogstens vertraagd naar een "normaal" tempo van afbraak zoals dat bij iedereen gebeurd.

Poreuze botten groeien na een bepaalde leeftijd echt niet weer dicht en zeker niet door het heffen van gewichten....tenzij mijn artsen (botspecialisten) erg achterlopen met hun kennis en de meetapparatuur in het ziekenhuis ook al niet klopt cq verkeerd afgelezen/geintrepeteerd wordt.

Bron:
Gespecialiceerde botartsen in:
Ziekenhuis Nijmegen, St. Maartenkliniek Nijmegen en ziekenhuis Zwolle (insulade heet die geloof ik)
Foto's cq grafieken krijgt men gewoonlijk niet mee naar huis maar kan ik misschien ook nog wel opvragen :)


Waarom krijgen dan zoveel ouderen pijn in die gewrichten (handen , rug en heupen ) ?
Wat is dan hierin het verschil met paarden of andere dieren ?
Waarom zouden die niet gewoon pijn kunnen krijgen door slijtage of vergroeiing ?
Nmm. lang niet altijd maar de schuld van "verkeerd" lopen of rijden en ook lang niet altijd op te lossen door....anders te gaan rijden/lopen ?

Nogmaals....verkeerd spiergebruik is nmm. geheel wat anders dan dit soort botproblemen.
Verkeerd spiergebruik zal zeker door AdB op te lossen zijn....maar versleten bot blijft bestaan.


Die natuur heeft mij dan mooi in de steek gelaten.....en weer terug op de paarden...waarom zou dat bij hen niet ook kunnen gebeuren ?

Nick

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 17:49:


Jou vrouwtje is een goed mens nick, dat je je oude dag daar mag slijten.
heeft ze er nu een nieuwe hengst BIJ ?

Nils en Olly

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 19:13:


Dan geloof je het niet, mij ook goed. Blijkbaar is dit voor jou erg interessant, dus dan zou ik er zelf eens naar zoeken als ik jou was. Ik dacht dat het vrij algemene koek was.
Gewichten belasten botten meer (ook nog onder invloed van de zwaartekracht) om dit aan te kunnen, krijgen de botten dus een seintje dat ze sterker moet worden.
Zo simpel als wat.

In de ruimte neemt de botdichtheid van astronauten ras af. Simpelweg omder er geen druk op staat.


In ziekenhuizen weten ze heel veel niet. Specialisten zijn beroepsblind en weten amper iets van voeding, training, werking van vitaminen e.d.


Omdat er bij ouderen geen sprake is van vergroeiing, maar alleen maar van het afnemen van de gewrichtsvloeistof tussen de gewrichten en/of het vormen van woekeringetjes op de botten.


Nick, ga gewichtheffen, neem de proef op de som en laat je artsen na een jaar nog eens kijken of de botdichtheid is toegenomen.

Op de bank blijven zitten en pillen slikken wordt niemand beter van.
Ook voor paarden geldt dat: onder invloed van training kun je een paard dag en nacht veranderen.
Revalideren heet dat.

Nick Altena schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 19:13:


Dan geloof je het niet, mij ook goed. Blijkbaar is dit voor jou erg interessant, dus dan zou ik er zelf eens naar zoeken als ik jou was. Ik dacht dat het vrij algemene koek was.
Gewichten belasten botten meer (ook nog onder invloed van de zwaartekracht) om dit aan te kunnen, krijgen de botten dus een seintje dat ze sterker moet worden.
Zo simpel als wat.

In de ruimte neemt de botdichtheid van astronauten ras af. Simpelweg omder er geen druk op staat.


In ziekenhuizen weten ze heel veel niet. Specialisten zijn beroepsblind en weten amper iets van voeding, training, werking van vitaminen e.d.


Omdat er bij ouderen geen sprake is van vergroeiing, maar alleen maar van het afnemen van de gewrichtsvloeistof tussen de gewrichten en/of het vormen van woekeringetjes op de botten.


Nick, ga gewichtheffen, neem de proef op de som en laat je artsen na een jaar nog eens kijken of de botdichtheid is toegenomen.

Op de bank blijven zitten en pillen slikken wordt niemand beter van.
Ook voor paarden geldt dat: onder invloed van training kun je een paard dag en nacht veranderen.
Revalideren heet dat.