Ans, je kan ook rechtrichten bij Marijke de Jong (www.paardenbegrijpen.nl). Zij richt recht volgens de methode van Bent Branderup (klassieke dressuur) en geeft lesarrengementen waarbij je meerdere dagen achter elkaar les krijgt. Het lijkt me helemaal niet zo geweldig om binnen een uur resultaat te boeken (zoals bij Antoine deBoth). Er wordt nogal wat van het paard gevraagd.
Ik kom zelf net terug van vier dagen rechtrichten met mijn paard (bij Marijke) en is zó goed bevallen. Vier dagen om heel veel basis te leren, zodat je ook thuis verder kunt, en een goede dvd als begleiding, voor thuis.

Succes met je keuzes,
Trea

Nick Altena schreef op maandag 14 augustus 2006, 17:08:


Ik zou je wel willen antwoorden, maar van de meeste zaken durf ik geen uitspraak te doen. Daarvoor zul je echt bij mevrouw Strasser zelf moeten zijn. Ze geeft antwoord op emails, dus waarom niet proberen?

Wat betreft de steeds aangehaalde pijn bij behandeling in de klinieken.... De behandelingen daar zijn zeer ingrijpend en nauwelijks via de 'normale wegen' meer te behandelen. Zie het als een operatie van je voetbalknie. Revalideren is behoorlijk pijnlijk! Zo ook het revalideren (want DAT is het!) van paardenhoeven. Het is niet te vergelijken met een thuisbekapping. De resultaten zijn goed, uitgaande van de staat waarin de meeste paarden zijn bij binnenkomst.

Over homeopathie weet ik teweinig. Het schijnt dat er veel verschil is tussen de homeopathie zoals jij beschrijft met verdunningen etc. en het werken met heilzame natuurlijke middelen. De paarden hebben daar zoveel te verduren dat voor sommigen de schadelijke stoffen uit reguliere pijnbestrijdingsmiddelen funest kunnen zijn voor de weerstand en dus de genezing.
En geloof het of niet; de meeste SHP-ers zijn pro-natuurlijk en zien niet veel heil in chemisch. Vast weer uitzondering.....

Ik vind het zelf ook lastig. We weten te weinig af van de situatie die bestond bij de beide voorvallen van juridische toestanden en vermeend dierenleed bij de SHP's. Ik kan daar dus geen oordeel over vellen, maar ben geniegd te denken dat het idd in dezelfde categorie valt als: in de winter moet een paard een deken op om hem te beschermen tegen de kou en anders mishandel je je paard. Onwetendheid en verschil in visie dus.
Daarnaast weet ik ook de vele succesvolle 'reparaties' van geheel afgeschreven paarden.
Maar hebben we het hier dan over de methode of bespreken we de afzonderlijke voorvallen? Laten we vooral niet gaan generaliseren. Dat wordt toch al veel te veel gedaan?

Groetjes, Marleen

Marleen den Arend schreef op maandag 14 augustus 2006, 17:22:



Mee eens hoor...alleen is daar het probleem dat mensen, vooral onwetende of met een vershillende visie nu juist die afzonderlijke voorvallen...en dan bedoel ik de slechte....onthouden en ook aangrijpen als verweer tegen een methode cq behandeling , geloof , of hoe je het ook noemen wil.
De goede berichten vergeet men snel.
Dit is met alles zo..dus zal ook hiermee geen uitzondering zijn?

Nick

Ans Jondral schreef op maandag 14 augustus 2006, 13:43:


ik heb een 18 jarige pony gehad met vergevorderde botwoekeringen(hoge overhoef),op de foto's duidelijk te zien maar ook vanaf de buitenkant te voelen en te zien als harde bobbels.
het paardje was behoorlijk kreupel en stond zoals op de manege gewoonlijk was in die tijd(15 jaar geleden) de hele dag op stal en was er alleen uit als ik kwam.
de dierenarts wilde haar in laten slapen maar de eigenaresse wist een goede smid die er speciaal beslag onderdeed.
ik heb haar toen in het land kunnen zetten daar het zomer werd en ze verloor de ijzers en heeft ze daarna niet meer onder gehad en liep redelijk.
ze kwam daarna eind zomer weer op stal en ben iedere dag gaan stappen tot ze vanachter instapte,vervolgens draf en galop,dit allemaal aan de longe met gebruik van de hele bak en gedurende maanden.
kon daarna weer voorzichtig rijden behalve kleine voltes.
een paar jaar daarna kwam ze thuis te staan inmiddels in de 20 jaar in grote zandbak met uitloop stal en dag en nacht los .
ze is niet meer kreupel geweest en de botwoekeringen zijn op wonderbaarlijke manier helemaal verdwenen.
de dierenarts zei dat de beweging het belangrijkste was voor genezing.
groetjes.

Margot van Lare schreef op maandag 14 augustus 2006, 11:46:




Ik heb het bij optie 2 niet over strasser, maar over het natuurlijke bekappen wat nu al bij dit paard gebeurt. Dan wordt er niet in de zool gesneden en heb je dat probleem dus niet.

Ans Jondral schreef op maandag 14 augustus 2006, 14:02:

>

Voor mij is het de afweging kwaliteit van leven boven kwantiteit. En dan eerst nog de vraag kan het paard nog als paard rondlopen? Dus geen pijn, wei, vriendjes, keertje sprintje trekken, misschien wandelingetje, etc. voor de afwisseling. En is het paard daar happy mee?

Daarna pas komt de vraag over bruikbaarheid en wat ik er nog mee kan. En als dat niks is, en ik het paard niet kan houden is de kans heel groot dat het een enkeltje slager of spuit gaat worden. Waarom? Heel simpel. Ik ben er verantwoordelijk voor het welzijn van mijn paard. En dat betekent ook dat je de verantwoordelijkheid van een ziek dier niet aan iemand anders overlaat die een leuk verhaaltje ophangt en vervolgens het dier het handelaarscircuit ingooit met een lading dope om hem aan de gang te houden.


Nee, operaties zijn zwaar, zeker voor een dier dat je niet kan uitleggen waarom het pijn doet en dat hij nu XYZ allemaal niet mag.


De beslissing nemen om de operatie uit te laten voeren ligt nog altijd bij de eigenaar, die moet danook goed doorvragen wat er gaat gebeuren, wat de kansen zijn, etc.
En beslissen wat voor het paard het beste is. Niet opereren omdat de eigenaar geen afscheid kan nemen, maar omdat de operatie het paard een betere kwaliteit van leven zal geven. En dan nog moet je zeker weten wat het voorland voor je paard is tijdens de revalidatie en of je dat wil meemaken.

En nee dat zijn geen makkelijke beslissingen. Ik heb ze gelukkig nog niet hoeven nemen, maar ik heb ook met een kreupel paard getobt. En toen wel gezegd : als het aan het eind van het weideseizoen niet duidelijk verbeterd is/ over is gaat hij weg (slager) verkopen kan niet, en ik hoor teveel verhalen over zgn. weidemaatjes die verkeerd terecht komen.

Ik heb dit paard gelukkig nog steeds en ben er erg happy mee.

Ans Jondral schreef op maandag 14 augustus 2006, 15:50:


Sterven is helaas niet het ergste wat een levend wezen kan overkomen.


Kwaliteit boven kwantiteit stellen. Geldt ook voor alle levende wezens, maar doodgaan is in de medische wereld eigenlijk verboden. Hoewel dat is sommige gevallen wel het beste is. En ja, dat is een heel moeilijke beslissing en dat moet het ook zijn. Toch is dat ook een verantwoordelijkheid die je als eigenaar hebt en niet opzij mag schuiven omdat jij het niet leuk vindt.

tambayo schreef op maandag 14 augustus 2006, 19:05:


Aha, Hier is dan de pointe. Waarom laat je dat dier dan juist inslapen?
Omdat jij er niet meer voor wil zorgen. het gaat hier dus niet over wat het beste is voor het dier, maar het beste voor het baasje.
Hij is onbruikbaar en nutteloos en je wilt er dus vanaf. Verkopen is geen optie (en daar geef ik je inderdaad gelijk in) dus dan moet ie maar dood?
Waarom hou je hem dan toch niet zelf bij?


En die eigenaar is nog steeds afhankelijk van de info die je krijgt van de DA's. En als je er zelf niet veel vanaf weet maken die je toch wijs wat ze willen. Je hebt niet altijd de tijd om extra info in te winnen of andere mensen aan te spreken.


Weerom de vraag, waarom hou je hem dan zelf niet bij?
Eindigt je verantwoordelijkheid voor je paard dan wanneer hij nutteloos wordt?

Ans Jondral schreef op dinsdag 15 augustus 2006, 10:48:


Voor velen wel Ans , helaas voor velen wel.
Een gebruiksvoorwerp, en als dat niet meer kan....weg d'r mee.
Je wordt voor gek verklaard als je een paard alleen nog maar in de wei laat lopen.
Vreemd genoeg geld dat niet voor shetlanders , wel voor grote paarden.

Nick

jose schreef op zondag 13 augustus 2006, 18:58:

Ik was het bericht even kwijt..maar hier stond toch wat in wat ik een beetje vreemd vond.


Een zadel en er zelf ook op gaan zitten bedoel je ?
Dat lijkt me nog al een groot verschil ?
Als jij pijn in je rug hebt ..... dan ga je toch ook niet trainen met gewichten op je rug ?
Rug, heupen, spieren....noem het maar, lijkt me niet echt prettig om dat meteen belast te gaan trainen op een manier die het paard blijkbaar niet gewend is ?
Gezien alle verhalen gebeurd er nog al wat in de houding van het paard als ik het goed begrijp tijdens die training ?

AdB manier van laten lopen kan alleen maar als je er op zit ?

Nick