jose schreef op zaterdag 15 juli 2006, 0:00:


Misschien kun je onderweg tijdens het wandelen heel speels kleine grondwerk-oefeningetjes inbouwen:
Halthouden, wenden, achterwaarts, stukjes teruglopen (vond die van mij erg vreemd in het begin en is nu tijdens buitenritten af en toe erg handig!)
Soms kom je mooie bomen tegen waartussen je kan slalommen, etc.

Doe het rustig aan: jee hij is nog zo jong!

ps. Voest zit vlak bij jullie in de buurt (nog), waarom ga je daar niet eens kijken? Heb er zelf goede ervaringen mee!

Succes en geniet ervan!

Groet'n Bianca

Marjolein Mepschen schreef op zaterdag 15 juli 2006, 11:18:


Die van mij is ook niet altijd even enthousiast: ik zou weleens meer energie willen zien in de dingen die ik met haar onderneem. Hierdoor ga ik inderdaad ook weleens denken dat er wat is (zie ervaring magnesium gevraagd op dit forum). Maar aan de andere kant denk ik dan gewoon, dat ze lekker in d'r vel zit, zich veilig voelt en het allemaal wel goed vindt!
In iedere wereld (dier of mens) zijn er immers ook verschillende types: ik ben zelf niet zo'n enthousiasteling in sport en spel, terwijl mijn buurvrouw (zelfde leeftijd ) daarin uitblinkt....

Waarom zou ik dat van haar dat dan wel eisen......?

Ik ben trouwens zelf de grondwerkoefeningen van Voest wel gaan uitbreiden, moeilijker maken door bv de omstandigheden te veranderen, etc. Had namelijk ook het idee, dat ze na een aantal weken die bewuste oefeningen wel door had en toe was aan een ander 'level'

Het is gewoon leuk en heerlijk om steeds met ze bezig te zijn. Alleen tussendoor slaat dan af en toe bij mij de twijfel toe (het is mijn 1e paard) of ik het wel goed doe, of dat het misschien beter kan...

Maar als ik dan gisteravond weer naar les ben geweest en ik rijd terug op de halsring langs het fietspad in galop, dan weet ik eigenlijk wel, dat we het samen niet zo gek doen hoor!

Groet'n Bianca (en Foxy)

Marjolein Mepschen schreef op zaterdag 15 juli 2006, 13:19:


Het is heel wisselend: andere mensen staan versteld over wat en hoe ik ALLES met haar kan doen. Zelf ben ik dat misschien wel heel gewoon gaan vinden. En zijzelf waarschijnlijk ook.
Daardoor is ze niet snel van haar stuk te brengen en eigenlijk altijd erg relaxed. Tot je dan een keer op les te horen krijgt, dat ze op dat moment wel erg sloom is. Ze stond die dag op 'nieuw'gras en het was erg warm: mag ze dan een keer sloom zijn?

Ik wil het zo graag goed doen en ga (heb ik ontdekt) nog steeds erg af op wat andere mensen in een opwelling even kunnen opmerken. Zonder de omstandigheden goed te kennen, etc.

Zo ben ik meerdere keren van haar afgevallen: "ahjoh, dat is je eigen paard, daarop kun je toch weleens zonder zadel galopperen, ahjoh, gewoon doen...."

Intussen ben ik een stuk wijzer en ga ik gewoon op mijn gevoel af: en probeer ik zo goed mogelijk het gevoel van mijn paard te volgen!

Ik zou graag wat meer enthousiasme zien bij sommige dingen, maar dat relaxte is eigenlijk onbetaalbaar en vooral op de momenten waarop het er op aankomt (buiten met trekkers/graafmachines/optochten) onmisbaar!

Groet'n Bianca.

ps. vannacht was ze echter errug enthousiast: samen met haar paarde-vriendin (fries) ontsnapt en de golfgreen van mijn man leeg staan vreten MET remsporen!!!!!!!

Marjolein Mepschen schreef op zaterdag 15 juli 2006, 13:19:


Denk je door het ruinen?
Of door de manier waarop je met hem bezig bent?

Marianne Sychold schreef op maandag 17 juli 2006, 22:36:


Hoi, thanx voor je reaktie: wil je me op de hoogte houden van de vorderingen? Ben erg benieuwd!
Zoals ik in dit berichtje al melde, ben ik eigenlijk erg tevreden: zoals we met elkaar omgaan lijkt het altijd vanuit vertrouwen en het wel goed vinden te gaan, niet vanuit veel enthousiasme. Maar zoals ik ook schreef in een ander berichtje, heb ik intussen (vooral aan mezelf) toegegeven, dat de één (net als bij mensen onderling) een enthousiast sportieveling zal zijn en de ander meer een bourgondische levensgenieter.
Ik heb Foxy intussen maar in het laatste hokje gedrukt: bourgondisch en vooral genieter: overal haar tijd voor nemen en zich vooral niet druk maken.

Vandaaruit geniet ik dan gewoon van haar mee, maar blijf idd benieuwd naar mensen die op deze manier 'geholpen' zijn met het magnesium!

Succes met Apache, laat nog even horen hoe het gaat!

Groet'n Bianca

Marjolein Mepschen schreef op dinsdag 18 juli 2006, 11:21:


Nou nee, hij is al 3 jaar bezig met de aanleg ervan en sinds die nacht.....
Hoe we dat nog weer goed gaan maken?

Gr. Bianca

Piet schreef op woensdag 19 juli 2006, 18:38:


Jemig wat ben ik blij, dat je daar gisteravond over begon:
Heb er vannacht van gedroomd (nachtmerrie met allemaal beestjes)
Vanmorgen direct al mijn beesten gecheckt en wat wil mijn verbazing?
Onze langharige franse hangoor, welke leeft op een manier van 'konijnnatuurlijk' oftewel los in het bos met een nachthok, was door een appel wat aan de dunne; klitten bij de kont erbij en jahoor: het krioelde er al van.........
JEMIG wat schrok ik (vooral omdat ik denk altijd zo goed voor ze te zorgen (
Dus zoals hier geopperd werd, de eertse schade verwijderen en het beestje zo snel mogelijk naar de dierenarts...
Een scheerbeurt, infuus, anti-biotica, pijnstillers, een dagopname verder heb ik haar weer thuis:

Ze gaat het halen.... maar allen maar omdat we er zo snel bij waren!

Gossie, wat ben ik blij met deze off-topic opmerking van Piet!

Thanx!
Groet'n Bianca

Christel Provaas schreef op maandag 24 juli 2006, 7:23:


Wij wonen vlak bij de Waddenzee: vinden we na al die jaren TOCH nog een voordeel van het op de vlakte wonen: hier is NIX voor die rotvliegen om in te schuilen: geen bomen, geen struiken, etc.

Dus hierbij is iedereen uitgenodigd om snel langs te komen boven Dokkum MET paard voor een heerlijke buitenrit van 2,5 uur met gemiddeld 6 dazen(niet per uur, maar tijdens de hele rit : is toe doen toch?

ps. ben intussen aan het testen: een vriendin van mij was in Mongolie te paardrijden op de steppe: daar behandelen ze de paarden VOOR ze gaan rijden met Dettol (desinfecterend middel). Vanaf vandaag is de mijne afgesponst met verdunde Dettol in water na de afsproeibeurt. Ze deden het daar (Mongolie) met onverdunde Dettol, maar dat durfde ik niet.
Ze staat in het land met 3 anderen die 'gewoon' dat dure spul op zich hebben: we testen en houden jullie hier op de hoogte!

Groeten Bianca

masja jonker schreef op maandag 14 augustus 2006, 10:08:


Annerheide wordt "de Andere Heide".......

Of zelfs De Andere Heide, voor anders Paardrijden!

Gr. Bianca

sandratien schreef op woensdag 16 augustus 2006, 9:58:


Moet je alleen niet in je zadeltas stoppen en vervolgens van je paard vallen terwijl deze er in een rotgalop vandoor schiet.......hihi

Michiel schreef op zaterdag 26 augustus 2006, 13:48:



Foxy en ik gaan het liefst met zijn 2-en weg:
Ik heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht; ik wilde niet afhankelijk zijn van een andere ruiter met zijn/haar paard. Ik wilde kunnen gaan rijden op het moment dat het mij uitkwam en niet op een ander hoeven wachten.
Daardoor ben ik denk ik destijds maar gewoon opgestapt en zijn we onze ritjes steeds wat meer gaan verlengen. Ik kocht haar als groene 4-jarige en achteraf gezien, wisten we BEIDE nog van niks. We waren al blij (beide) met een ritje van een kilometer in stap, gewoon lekker buiten met zijn tweetjes.
Intussen zijn onze ritten langer (tot 3/4 uur) en veelzijdig in allerlei gangen en ritmes. Ik ben altijd afgestapt als ze iets eng vond: gaf haar mijn vertrouwen om het samen te doen in mijn kielzog, maar dat werden steeds minder gelegenheden waarbij dat hoefde. Tegenwoordig lach ik me kapot, als ik haar laat beslissen waar we naartoe gaan: ze zoekt de smalste paadjes in de dorpen uit, langs kerkhoven en over terpen
We rijden ook wel met anderen, maar mij viel op, dat je dan altijd bezig bent met het aan elkaar aanpassen: De KWPN-er waar we mee lopen neemt gewoon langere passen: altijd maar aansporen en bijdraven en de Tinker blijft achter, waardoor we steeds weer staan te wachten en ZIJ aan het aansporen zijn....
Fox en ik (ik durf in naam van haar te spreken) gaan het liefst met zijn tweetjes: ons tempo, onze route en onze humor onderweg!

Gr. Bianca

Nee joh; want als Foxy met haar (al zeg ik hetzelf) perfecte hoefjes op een buitenrit een keer liever in de berm loopt, hoor ik dat ze achteraf tegen elkaar hebben gezegd: "ze zal wel pijn aan de hoefjes hebben..."

Ze vinden altijd wel iets, waardoor ze kunnen zeggen "zie maar"
Of anders wel "jamaar die van mij...."

Mijn ervaring is, dat mensen die al zolang hun paard beslaan omdat ze niet beter weten het inderdaad doen OMDAT ZE NIET BETER WETEN.

Maar ze WILLEN geloof ik ook niet beter weten: "het gaat toch goed zo? Waarom zou je dan veranderen?"

Dat hun paardje in de les steeds struikelt, omdat de hoeven (beslagen en al) wel zo'n 20 cm lang zijn vinden ze raar, maar niet vanwege de hoeven: "hij let gewoon niet op waar hij zijn benen neerzet..."
Als je dan wijst op die 'ondergeschoven' hoeven zeggen ze: "nee hoor, de smid hoeft nog niet langs te komen, de ijzers zitten nog zo mooi vast! Die zitten NOG wel een maand...."

Dat mijn paardje nooit struikelt, nee DAT komt NIET door het natuurlijk bekappen! Tuurlijk niet!

Moeilijk hoor! Ik ben opgehouden mensen ervan te overtuigen. Ik ga nog wel door met erover te vertellen: dat ze later nooit kunnen zeggen "ik wist het jiet"maar overtuigen? Mij niet meer gezien. Ik steek die energie liever in mijn eigen natuurlijke manier!

Gr. Bianca

Coulash schreef op zondag 27 augustus 2006, 14:08:

OEI, op deze manier wordt de titel "hart onder de riem"ineens weer erg negatief: dat is niet mijn bedoeling, want als IEMAND achter het natuurlijk bekappen en houden staat ben ik het wel!

Perfect dus, dat hart onder de riem!

Gr. Bianca

Wat is die regio?
Hier bij ons in het verre Noord-Oost Friesland worden we gewoon aangehouden op het fietspad door allerlei pluimage: "Famke, famke, dat is levensgevaarlijk...zonder bit. Wat doe je dan alsie ervandoor vliegt?"

Lachen joh! Ik bied dan wel aan, dat ze even op mogen stappen.......

En zonder ijzers? Hoofdschuddend en achterstevoren fietsen ze ons voorbij....

Niet alleen mij paardje heeft humor onderweg, ook de voorbijgangers zorgen voor menige lachbui van mijn kant!

We hebben ons wel heilig voorgenomen om volgend jaar in de jaarlijkse plaatselijke ringrijderij ZONDER bit, Zonder ijzers en zonder oogkleppen te verschijnen aan de start!
Winnen we vast de originaliteitsprijs!

Gr. Bianca

Piet schreef op zondag 27 augustus 2006, 21:18:


Wow, weer een hart onder de riem voor ijzerloos!

Blijft het feit dat het 2 verschillende paarden zijn, maar de doorglij en de stuiter van het beslagen paard is een heel andere tred dan de vaste van het onbeslagen!

Knap gefilmd trouwens!

Gr. Bianca