Isabel van der Made schreef op vrijdag 23 juni 2006, 8:14:
> Piet schreef op donderdag 22 juni 2006, 18:39:
>
>> Eva Saegerman schreef op donderdag 22 juni 2006, 14:07:
> Zeg, afwezige Piet, dat is geen excuus, wij willen jouw mening,
> anders gaat er gewreven worden! P-)
>
> Isabel
Amaai, tja dan moet ik wel :)
Wat zou ik doen.
Natuurlijk ga ik uit van een clikkerwise paard. Een paard dat weet dat ie iets moet doen voor het horen van een yes en de latere beloning.
Ik denk dat ik het zou proberen aan een touwtje in diep los zand, om het verschil tussen schoen uit en aan zo klein mogelijk te maken.
Ik deed het met 2 mensen, waarvan ik er een veranderde in een voerautomaat.en de ander in schoenmens.
Christel heeft gezegd dat ze hem overal aangeraakt heeft met de schoen , dus vandaar uit vertrekken we.
De voerautomaat aan het hoofd en de ander legt de schoen tegen het bovenbeen, geen reactie ? Dan zegt de schoenmens Yes en de automaat geeft
onmiddellijk een beloning. Daarna zakt de schoen een cm. Geen reactie? yes en weer heel snel de beloning. Dit moet zo snel gaan dat het paard zodra hij de mond leeg heeft de volgende yes weer gehoord heeft en weer kan eten.
Reageert hij angstig, dan zegt de schoenmens niks, (dus ook geen beloning) negeert dus het "verkeerde" gedrag maar gaat terug naar ruim voor de plek waar het als laatste nog goed ging en begint weer vandaar uit.
Bedenk dat elke centimeter verder richting voet, (of als je al zover bent) bij het schoen aan of uit doen een overwinning is. Het paard wil dan liever de yes horen dan dat hij bang wil zijn.
Wint zijn angst het toch, ga dan een paar stappen terug, of stop een paar stappen eerder dan het "breek" moment, yes en beloon en besluit dat het voor vandaag genoeg was. Laat hem met die schoenen maar een dag met rust en je zult meemaken dat het de volgende dag, na weer even aan het idee gewend te zijn, een ruk beter gaat.
Lees in het boek van Inge, Grondwerk met paarden, eens het stuk over het schoftuig van Shiny, hoeveel van mijn geduld het heeft gekost om mijn getraumatiseerde paardje, die nog geen leidtouw over zijn rug accepteerde, uiteindelijk dat monster op zijn rug te leggen.
Het belangrijkste is: werk met enorm kleine stapjes, probeer angstige reacties voor te blijven , door zelf minder druk te geven.
laat je niet verleiden wanneer het goed gaat ineens met grote stappen verder te gaan, wordt nooit boos, negeer het niet gewenste gedrag en creeer een sfeer voor het paard alsof de hemel is opengegaan en de lekkernijen eruit vallen.
Als je eenmaal zover bent dat de schoen uitgaat, werk dan ook hier met zo klein mogelijke stapjes en wees zijn paniek voor door Yes te roepen als hij ook maar een onderdeel van een seconde stil staat en ruk die voerautomaat open :)
Ah ja, worteltjes snijden is me veeeeel te veel werk, geen geduld voor :) ik werk altijd met havertjes, of wat
muesli en dan wel zo weinig dat op het zelfde moment zijn mond weer leeg is.
Gaat het allemaal goed, kun je beginnen met wat minder crusiale stapjes over te slaan.
Nou dit is hoe ik het zou doen. Eigenlijk hetzelfde als bij leren voetje geven, hoop dat je er iets aan hebt.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk
Warboel
