Annemieke B schreef op zaterdag 20 mei 2006, 21:00:


Hallo, Annemieke,
Bedankt voor je uitleg. Ik heb zelf gelukkig veel profijt van de cursus massage en stretching die ik gedaan heb. Veel simpele dingen kan ik daardoor zelf oplossen en Indy langzaam maar zeker soepel maken. De laatste tijd voel ik duidelijk dat ze veranderd, ze beweegt heel anders, ik ZIE nu spieren in haar rug bewegen die anders zo stijf als een plank waren en het voelt ook heel anders aan als ik op haar rijdt. Eerst was rijden op Indy net alsof je in de auto zit, alleen rechtdoor en verder eigenlijk geen beweging. Mijn collega benijdde mij er altijd om dat ik ook in een verschrikkelijk snelle draf gewoon op mijn achterwerk kon blijven zitten en haast niet uit het zadel kwam. Op haar Haflinger wordt je bijna zeeziek, daar beweegt echt alles...... Maar Indy begint nu gelukkig ook meer te bewegen, voor mij wel wennen!
Ik heb over equine touch en quantum touch gelezen op internet, maar ik denk niet dat het wat voor Indy is. Als Indy iets heeft dan zit ze werkelijk MUURVAST, echt heel erg. Het euvel zelf moet dan aangepakt worden, anders krijg je haar niet weer op de been en gaan er ook andere lichaamsdelen vastzitten.
Ik heb nu de hele dag Indy haar been gekoeld en gemasseerd, gevarieerd tussen rustig op stal hooi knabbelen tot even grazen op het weiland en korte stukjes op onze verharde oprit lopen. Indy haar been is niet meer warm of dik, ze loopt weer bijna normaal. Duik ik met de pot verkoelende gel op, houdt ze haar been al omhoog en doet met een diepe zucht haar hoofd omlaag. Ik zal blij zijn als het weer helemaal over is, bah geen leuke dingen. Dit hoort nu eenmaal bij Indy, daardoor kan ik ook wel eens niet rijden, maar dat vind ik niet erg, ik zou haar voor geen goud willen missen.
Groeten,
Monique

Hallo,
Gistermiddag heb ik nog even Indy haar hoeven bijgewerkt. Ik loop altijd nog een paar keer op de weg heen en weer of ik iets raars hoor of dat er ergens nog een flintertje af moet. Maar Indy liep goed en ik wilde weer naar huis. Kom ik voor ons huis een achterbuurman tegen die mij onmiddellijk besprong.
Erg mooi paard, maar jammer dat ze geen hoefijzers heeft, anders had ze het ver kunnen brengen. Wie ik wel als hoefsmid heb, want zo horen hoeven er niet uit te zien. Hij stond er verontwaardigd bij en keek met een ongelooflijk gezicht naar Indy haar hoeven.
Wat een uitspraak, dat is toch niet te geloven. Ik heb voorzichtig pogingen gedaan hem uit te leggen dat ik de hoefbekapper ben, maar dat wilde hij niet geloven. Dat kunnen vrouwen niet. De stoom begon langzamerhand uit mijn oren te komen, maar ik heb me kunnen beheersen. Na een half uur was Indy in slaap gevallen en ik had hem aan het verstand gebracht dat hoefijzers niet nodig zijn. Met het hoefbeen had hij meer moeite, want hoeven zijn immers massief....... Toen kwam de hamvraag, wat zij nu eigenlijk voor pony was. Vertel dat maar een oud boertje van 85 jaar........ Meld ik dat ze een quarter horse is en wil ik uitleggen wat dat is, meld hij trots dat hij kwetter hossess wel kent, dat zijn die met die koeien. Tja, de wonderen zijn de wereld niet uit....
Nou hopen dat hij mijn verhaal over hoefjes onthouden heeft. Het woord quarter horse leer ik hem ook nog, desnoods schrijf ik het voor hem op.
Groeten,
Monique