Nils Vellinga schreef op maandag 1 mei 2006, 20:49:


Ja helaas wel.. direct naast de zijdelingse straalgroeven zit een richeltje van minder dan een mm wat hanteerbaar is, de rest is hoogstens iets donkerder van kleur, maar absolute steen

Piet schreef op dinsdag 2 mei 2006, 8:21:


Wat betreft de deken en de box ga ik volledig met Piet mee. Blijft natuurlijk nog wel het zadelprobleem wat (liefst zo snel mogelijk, want paarden zijn toch om te rijden ) opgelost moet worden.
Als lichamelijke oorzaken uitgesloten zijn, wat ik eigenlijk aanneem, zou ik toch eens kijken naar de manier van opzadelen. Hóe zadel je op? Gaat dit gepaard met aandacht en respect voor het paard en diens behoeften, of wordt (argeloos babbelend met de buurvrouw) het zadel eropgepleurd om het zo maar even uit te drukken.
Een paard vind het net zo goed als een mens, niet leuk om respectloos benaderd te worden.
Op het moment dat je wil gaan opzadelen, dient gelet te worden op de uitdrukking van je paard. Wanneer zijn de eerste tekenen? misschien al als het zadel in beeld komt, misschien al veel eerder of later. Vanaf dat moment is alles wat je nog doet om je zin door te drammen gebrek aan respect voor de gevoelens van je paard.
Je kan deze omzeilen, zoals Huertecilla ook al zo mooi zei, door dingen anders te doen. Vanaf de andere kant, andere plek, voorbereiden door de plek te kriebelen etc.
Je kan ook nóg een stapje terug doen en eens te kijken wáár in de omgang met dit paard het misverstand schuilt en vanaf dát punt werken aan verbetering van jullie relatie.

Trea

Piet schreef op dinsdag 2 mei 2006, 19:58:


Telt het lopen over de verharde weg alleen als ik erop zit? Dan is het eeehm denk ik zo´n 5u per week.

Tel je wandelen mee dan is het ongeveer 10u per week

Tel je rijden en wandelen bij de tijd die ze zelf staan en lopen op het harde dan is het van oktober tot april zo´n 22u per dag
En van april tot oktober 12u per dag

Hoezo?

Het betrof een volbloed renpaard (Nick geen warmbloedpaard). Bij de dagelijkse training ging het bit erin, paard struggeld flink, hoofd hoog, ontwijken bit, kan niet stilstaan. De training verloopt goed, jockey remt het paard op het bit, paard gooit het hoofd hoog tijdens het remmen (ziet er zo idioot uit) dierenarts neemt bloed af (moet binnen 20sec) en binnen een minuut in een apparaat om het zuurstofgehalte te meten.

Als het paard weer tot rust is gekomen (misschien was het een dag later, dat weet ik niet) krijgt het paard een mooi bitloos hoofdstel (aparte constructie trouwens, had ik nog nooit gezien) en volgt er weer een training. Het paard is beduidend rustiger met dit hoofdstel. Staat er heel relaxd bij. Training verloopt prima en paard (volbloed uiteraard) laat zich probleemloos remmen op het bitloos hoofdstel, staat er nu een stuk rustiger bij, als de dierenarts weer bloed komt afnemen.

Conclusie; het verschil van zuurstofgehalte in het bloed was minimaal (waarom was dat te verwachten Nick??). Men gaf echter toe dat één paard testen niet voldoende is, doch de minimale bloedwaardeverschillen (bij de rit zonder bit was het bloed iets O2 rijker) EN de bitloze remresultaten gaven echter aanleiding genoeg om hier het geld voor meer wetenschappenlijk onderzoek in te steken.

Hier de foto´s van het paard met en zonder bit:
[img]http://www.wdr.de/tv/q21/uploads/pics/Stahl-im-Maul_04_Gebisslose.jpg[/img]

[img]http://www.wdr.de/tv/q21/uploads/pics/Stahl-im-Maul_02_Pferdeschn.jpg[/img]

(en ik ben bang dat die niet zullen pakken op dit forum )

Voor zover mijn samenvatting.

Groetjes, Trea