Wat is genezen als je niet zeker weet waar de oorzaak van de pijn zit? Als de röntgenfoto een aangetast straalbeen laat zien, zit daar dan de oorzaak?! Ik denk dat er weinig geheel correcte foto's te maken zijn van paarden die prima lopen. Dus wat zegt een foto?
Ik ken een Andalusier met 3-tjes en 4-tjes aan de kogels, hij loopt als een zonnetje.
Eergisteren reed een kennis met haar 16-jarige artrosepaard, dat al 3 jaar op het land stond te pensioneren, mee in een AdB-les. Ze zat er voor de tweede keer op en toen het paard na tien minuten werk zijn achterbenen in het spoor van de voorbenen ging zetten, werd hij ruim, soepel en regelmatig. Het probleem was niet de artrose, maar het nooit opgelost hebben van spanning in de rug.
Maw de artrose is er wel, maar veroorzaakt geen pijn.

De da constateert hko als het paard bij lokale anaesthesie (dus in het hoefgewricht zelf) significant, dus minstens 75% beter gaat lopen. Op de volte, op het harde, in draf. Een straalbeentje op de foto met een rafelige zijde waar z.g. voedingskanaaltjes zichtbaar zijn, is voor de da HET bewijs van hko.htm">hoefkatrolontsteking. Ziet het straalbeentje er goed uit, maar reageert het paard toch op de lokale anaesthesie, dan spreekt men van klinische hko. Dat het paard daarbij gemonsterd wordt aan een halster waarbij hij naar believen scheef (en DUS mogelijk kreupel) loopt, wordt gemakshalve over het hoofd gezien.
(Mijn 13-jarige paard was goed op de foto, maar onregelmatig bij het monsteren, na hoefgewrichtsverdoving liep hij iets beter, maar nog steeds niet rad.)

Enne.. dierenartsen hebben overigens geen flauw benul van steunsels, hoge hielen of hoefmechanisme is mijn ervaring, dat leren ze nog niet op de opleiding. Ze zullen daar dus ook nooit een kreupelheidsoorzaak in zoeken. Het feit dat ze praktisch allemaal zooltjes en siliconen adviseren, zegt daarover genoeg.

Een kennis van me studeert diergeneeskunde, ze is ervan overtuigd dat lang niet elk paard zonder ijzers kan. Ik bedoel... deze mensen verklaren wel je paard voor onbruikbaar!

Gefeliciteerd met je verjaardag vandaag, Eddy Druppel!
Ik wist niet dat er naast de serreta ook een "ferrata" bestond. Waarin zit het verschil?

Gefeliciteerd met je verjaardag vandaag, Eddy Druppel!
Ik wist niet dat er naast de serreta ook een "ferrata" bestond. Waarin zit het verschil?

Is longeren dan ook vergelijkbaar met join-up? daarbij stuur je je paard immers ook bij je weg in de snelheid/gang die je wenst.

Ik longeer meestal zonder iets, heb alleen mijn stem en lichaamshouding. Mijn paarden -Cadiz is wat fijngevoeliger en speelser dan Buck en is nog subtieler te dirigeren- verkleinen en vergroten de cirkel om me heen, veranderen van hand en gang, maken een abrupte stop en komen op een teken naar me toe of gaan bij me vandaan. Geen idee of dat join-uppen is, maar met angst heeft het beslist niks te maken!

Het happen herken ik goed, maar ik kan je er niet mee helpen. Ik ben er nog steeds niet uit wat het is in het geval van Cadiz. Wanneer ik grondwerk met hem doe, zoals het aanleren van de spaanse pas maar ook het gewoon wandelen op straat, loopt hij als een piranha met opengesperde kaken in de lucht te happen, met name op de terugweg. Hij weet dat bijten niet mag, maar lijkt aan de reflex geen weerstand te kunnen bieden. Het kan zelfs zover komen dat hij zichzelf in de borst gaat bijten. Ik ben gestopt met "nee" roepen want hij is sneller dan mijn geluid en je creëert een negatieve sfeer.
Spaanse pas doe ik dus alleen nog maar onder het zadel, dan vertoont hij zijn hapreflex niet. Bij het wandelen negeer ik zijn rondzwaaiende hoofd en concentreer me op de richting waar ik naar toe ga, ik let daarbij totaal niet op hem. Ik richt zijn aandacht op mij als richtingbepaler door om te draaien, van snelheid te veranderen, hem even achteruit te zetten of enkele passen te draven. Zodra hij daarvan weer druk en dus bijterig wordt, wat niet altijd hoeft te gebeuren, zet ik mijn blik op oneindig en schenk totaal geen aandacht aan hem, ook niet in mijn hoofd. Deze aanpak werkt enigszins, maar zoals ik al zei: ik ben er nog steeds niet uit.
Hij is een karakterpaard, kwalijknemend en vol vuur, misschien speelt dat ook mee.

Het woord dominant vervangen door onzeker vind ik ook een hele goede. Niet dat het mijn benadering verandert; ik vind duidelijkheid altijd de belangrijkste vereiste.

Op de cirkel om me heen dansen en uitsloven ervaart hij als spelen waar hij geen genoeg van kan krijgen, maar naast me stappend al dan niet oefeningetjes doen, werkt enorm op zijn zenuwen.

Het kan duiden op een mineralentekort. Hangt er een blok?
Ik heb het bij mijn ene paard -die praktisch geen krachtvoer kreeg- weten op te lossen door hem dagelijks een eierkoek te geven. Het werkt nl bij honden en het werkte ook bij mijn paard. Geen idee waarom. Een geheel gratis en afdoende tip van mijn dierenarts.

Ik zie nu voor het eerst de foto onder je naam. Wat voor paard heb je trouwens, Gregoor? Is het een welsh cob?

Ik had een heel betoog geschreven dat op mysterieuze wijze verdwenen is. Geen zin om het te herhalen, maar in essentie kwam het hierop neer:

Wanneer je longeert ben je toch ook met wegsturen bezig? Ik longeer veel, zonder enige aankleding, dus geen touw, halster of zweep, laat mijn paarden van gang en hand veranderen, abrupte stops maken, bij me komen en stuur ze weg, maar heb niet het idee dat ze gefrustreerd raken omdat ik ze wegstuur bij de enige persoon die ze vertrouwen...! Het is eigenlijk spelen en staat voor mij mijlenver verwijderd van jullie kritiek op join up.

Piet schreef op woensdag 19 april 2006, 8:20:

Me stuk staat er weer!..?..! Magisch...!
Iemand trouwens een idee over de bijtgraagte van mijn spanjaard (nu ik immers weer het woord heb)? en het over happende paarden gaat?

Vanochtend was het bijvoorbeeld weer goed mis. Ik poetste Cadiz vóór het rijden en hij probeerde me steeds te bijten, oren plat, kaken wijdopen, met name wanneer ik zijn hals, schouders en voorbenen 'deed'. Intussen verzet hij trouwens geen stap, ook niet als hij los staat, dus hij probeert er niet aan te ontkomen door weg te lopen.
Pijn? Lijkt me niet, want toen hij het gras ontdekte waar hij nét bij kon, liet hij zich gewoon wel poetsen en kon blijkbaar de bijtreflex uitschakelen. Het lijkt erop dat hij niet aangeraakt WIL worden. Zachtjes aanraken met twee vingertoppen op de borst lokt ook al een geïrriteerde reactie uit. Onder het zadel (spaans met flexibele boom, voor wie het interesseert) dus in het werk, wanneer de concentratie op IETS gericht is, laat hij zich overal probleemloos aanraken, kriebelen en krabben. Ik moet erbij zeggen dat het een ultra lichtgeraakt tiepje is.

Piet schreef op woensdag 19 april 2006, 8:20:

Me stuk staat er weer!..?..! Magisch...!
Iemand trouwens een idee over de bijtgraagte van mijn spanjaard (nu ik immers weer het woord heb)? en het over happende paarden gaat?

Vanochtend was het bijvoorbeeld weer goed mis. Ik poetste Cadiz vóór het rijden en hij probeerde me steeds te bijten, oren plat, kaken wijdopen, met name wanneer ik zijn hals, schouders en voorbenen 'deed'. Intussen verzet hij trouwens geen stap, ook niet als hij los staat, dus hij probeert er niet aan te ontkomen door weg te lopen.
Pijn? Lijkt me niet, want toen hij het gras ontdekte waar hij nét bij kon, liet hij zich gewoon wel poetsen en kon blijkbaar de bijtreflex uitschakelen. Het lijkt erop dat hij niet aangeraakt WIL worden. Zachtjes aanraken met twee vingertoppen op de borst lokt ook al een geïrriteerde reactie uit. Onder het zadel (spaans met flexibele boom, voor wie het interesseert) dus in het werk, wanneer de concentratie op IETS gericht is, laat hij zich overal probleemloos aanraken, kriebelen en krabben. Ik moet erbij zeggen dat het een ultra lichtgeraakt tiepje is.

Hoi Tineke,

Volgens mij is het bioresonantie met een 'n' ertussen. Voor het geval je gaat googelen en niets vindt...

Hoi Tineke,

Volgens mij is het bioresonantie met een 'n' ertussen. Voor het geval je gaat googelen en niets vindt...

Kan dit ophouden alsjeblieft?

Hij heeft er zelf een eind aan gemaakt.

Het verbaasde mij toen de tocht nog moest beginnen dat er op dit forum zo fanatiek werd aangeraden om op de valreep de paarden te ontijzeren, de cursus (gratis) te volgen en nog snel te trainen ipv de dames dit waanzinnige plan af te raden.
Een van mijn twee paarden die 8 maanden geleden ontijzerd werd, loopt op het asfalt nu nog steeds als een krant, hij zal de enige niet zijn...? Dat risico mág je iemand niet laten nemen.