Marjolein19 schreef :

Ow jawel, ik denk dat je heel veel kunt betekenen voor dit paard.
Maar dan moet echt iedereen zich zeer consequent aan het programma houden. Niet één moment sjoemelen of toegeven, want dan ben je weer terug bij af.

Diesel van ons was ook een ramp, nu is ie een lieve kerel die ons iedere dag op een vast tijdstip, op een vast punt in de hoek van de bak staat op te wachten en elke dag hinnikt hij precies zijn zelfde hinnikje.

Oké, met wel nog een lichte gebruiksaanwijzing, maar daar valt tot ieders tevredenheid zeer goed mee te werken.
Hij kan echt niet tegen drukke mensen en druk pratende personen, maar hij kan wel over de brug terwijl hij wordt ingehaald door een toeterende stadsbus.
De carnavalsstoet kwam vandaag langs de wei en hij lag in de bak rustig te dommelen.

En je mag best weten dat ik die eerste weken dat wij hem hadden nadat hij Anne in het oor gebeten had ( 6 hechtingen) best wel wat nachten heb liggen piekeren om hem. Ik kon nog niet met mijn rug naar hem toegedraaid staan want dat was al uitlokken.
Moet je hem nu eens zien, na 6 maanden.

We hebben nog een weg te gaan, maar dat gaat lukken, ik heb er nu vertrouwen in en hij is rustiger, evenwichtiger geworden, heeft niet meer de neiging in zijn agressie te schieten als ie het even niet meer snapt of het niet meer aankan. Gewoon : De vier R's.
Ik heb echt niet meer met hem gedaan hoor, behalve dat (toen ie het eenmaal aankon) we vanalles gedaan hebben om het leven voor hem gezelliger te maken en we hem ons vertrouwen hebben gegeven.
Expres met je rug naar hem toe gaan staan, zo van : 'kijk, ik vertrouw je nu en ik ga ervan uit dat je mij nu niks meer wilt doen'.

Diesel is nu een paard dat veel prikkels vraagt, overal bij wil zijn, alles meemaken, hij heeft ruimte nodig om zijn ding te doen, maar er is iets onvoorwaardelijks in hem naar boven gekomen, ik vergelijk hem met onze Herdershond, da's ook zo'n trouwe. Alhoewel je met zo-een niet moet gaan lopen klooien.


En dát is je belangrijkste struikelblok.
Die eigenaar.
Overigens dacht ik dat je wel al een paard van jezelf hebt, is dus niet zo.
Oké, dat maakt het wat duidelijker allemaal.

Groet, Pien

marielle schreef op dinsdag 28 februari 2006, 8:10:


Voilá, daar heb je het.
Waarbij het niet zo heel veel meer uitmaakt wát er gebeurd is, maar dát er iets gebeurd is.
Tja, wat doet die man in Belgie he, dat ze ergens heen gaat wil niet gelijk zeggen dat dat ook een juiste methode is (misschien wel in de ogen van de eigenaar). Veel mensen trainen met de zweep erbij.
Ik geloof best dat dat een tijdje goed zal gaan, maar dat geeft geen solide basis en het paard komt toch weer in opstand.
Ik zie het niet zo in 'trainen' in de vorm van werken, ik zie het meer in de vier R's (basisbehoeften) en pas wanneer daaraan voldaan is kun je een vorm van training oppakken.

Wanneer iets solide in een paard aanwezig is en iedereen houdt zich daaraan is er voor het paard geen reden om terug te vallen.
Is dat wel zo (mits solide aanwezig) is het een menselijke 'fout' , niet die van het paard. Het paard 'doet' immers gewoon zijn paardending.

Groetejs, Pien

Christel Provaas schreef op dinsdag 28 februari 2006, 12:29:


Wees blij en dankbaar dat jij als mens het vermogen hebt om wroeging te voelen.
Dat zegt iets over de bewuste manier van hoe je in het leven staat.
Hadden ál die anderen dat maar....

Groet, Pien

Niki schreef :

Wil ik wel maar uik heb nu geen tijd. Ik meld me later nog.
Groet, Pien

Net een heerlijke sneeuwrit achter de rug die ik even met jullie wil delen (zodat niet alles belerend en negatief is hier op dit geweldige forum).

Via een welingelichte bron bij het KNMI vernomen dat het weer om 13.00 uur zou gaan sneeuwen, en krek ; het was ook zo !!!!
Alleen waren wij toen nog met de paarden in het veld.
(Wat héérlijk als je dan geen slee-ijzers hebt zeg)

Je kon de bui al van verre zien aankomen, het hing echt boven de St. Pietersberg en je zag de sneeuw naderbij komen.

Op zo'n moment merk je het verschil tussen de koudbloeden en de Volbloeden. Voor de zekerheid BD maar thuis gelaten (die háát nattigheid en sterke wind) en Fanny meegenomen.
Verder Diesel en Winner. Op sommige plaatsen wel meer dan 40 cm opgewaaide sneeuw waar we doorheen gingen, gááf !

Toen barstte het los :
Fanny hoofd aan de grond en lopen maar, ik heb haar maar losgelaten, ze wou echt haar eigen weg zoeken. Dies blij daarachter met zijn oren vol sneeuw, alleen Winner zag het echt niet zitten (warmbloed).
Hoofd weggedraaid, bijna tegen de knieen van Paul, liep hij zwaar te balen.
Hij was het liefst gestopt en met zijn kont tegen de wind in gaan staan, maar om bij te blijven moest hij wel mee, want de koudies hadden er een behoorlijk tempo ingezet....

Bij thuiskomst stonden alle warmbloeden binnen en alleen Fjord Izzy stond ons op te wachten.En natuurlijk scheen toen weer de zon.

Maar die warmbloeden nemen wel wraak in de zomer, met 30 graden komen die net zo'n beetje op temperatuur, en dan staan de Haffen binnen te puffen, wat ik je zeg....

Pien