Spirithorses schreef op donderdag 26 januari 2006, 22:25:
>> Oke gaat niet over paarden, maar er zitten nog zoveel
>> onnatuurlijke elementen in onze omgang met kinderen, dat ik 't
>> toch effe wou zeggen.
Het gaat toch wel over paarden. Een paard opsluiten zodat hij niet bij andere paarden kan zijn, is vergelijkbaar met een baby en peuter opsluiten zodat hij niet bij andere mensen kan zijn. Paard gericht zijn, maakt automatisch mens gericht zijn.
Ik wist eerst ook niets van de voordelen van de draagdoek (slendang) mijn 2de, Tessel dus, heeft er ook onafgebroken in gelegen en in gezeten. Heb jij ook vast het boek van Jean Liedloff gelezen: "Op zoek naar het ware geluk"? Terug naar paarden, de draagdoek periode (tot kruipen) is vergelijkbaar met het al of niet scheiden van merrie en veulen. Het natuurlijke gedrag van het veulen is om lange tijd in de nabijheid te blijven van zijn moeder. In de zelfde wei waar hij als vanzelf leert onafhankelijk te zijn. Precies zo leerd een baby de wereld kennen vanuit de veilige nabijheid in de draagdoek totdat het kruipend op eigen onderzoek uitgaat. Een baby die liggend naar het plafond ligt te staren, of naar zijn mobiel, is vergelijkbaar met een veulen die zijn moeder niet kan zien.
En zo zijn er nog wel meer overeenkomsten, of wat we kunnen leren van paarden, over hoe we natuurlijker met elkaar om kunnen gaan.
Wat dacht je van duidelijk je eigen grens aangeven?
> Wil ik toch even off topic op reageren want ik vind het heel
> leuk dat je dit schrijft.
> Bij ons was het :
> Maar goed, ik kruip weer terug op mijn eiland....
> Leuk, Michiel....ik herken wel veel....typisch westerse
> samenleving he....
> Pien
Michiel