Jeannette van den Eng schreef :
> Wat betreft electrolyten.
> Daar heb ik al een 'overlegje' over gehad. Bij onze voorraden
> voor die op locatie op ons staan te wachten, komt een liksteen.
> We vinden dit veiliger dan een supplement, omdat ze hiervan
> naar eigen behoefte kunnen nemen. En nogmaals, we gaan niet
> lopen 'hannesen', als er iets scheelt aan een paard, gaat het
> terug!
Ik voer mijn paarden bewust wél electrolyten voor- en na voor hen 'zware' ritten van 30 kilometer of meer, en eigenlijk
juist mijn koudbloeden, omdat zij veel meer zweten en dit voor hun een grotere inspanning vergt dan de warmbloeden. En ik doe het door het voer, alleen op de dag zelf.
De koudbloeden zijn erop gebouwd om relatief zware lasten over relatief korte afstanden in een laag tempo te versjouwen.
Kortere spieren, dus korte afstanden.
De warmbloeden met hun langgerekte spieren en dito uithoudingsvermogen hebben nooit 'behoefte' aan electrolyten, die hebben een heel andere energiehuishouding.Veel meer erop gebouwd lange afstanden te rijden met meer snelheid, maar ook minder gewicht.
Gaan veel spaarzamer met hun energie om.
Met het vocht (zweten) verliezen de paarden ook belangrijke lichaamszouten als calcium, natrium, kalium en chloride. Bij langdurig tekort van deze elektrolyten kan het paard minder goed vocht vasthouden, de elasticiteit van de huid vermindert, het uithoudingsvermogen gaat snel achteruit en het paard herstelt minder snel van de geleverde prestatie.
Dit uit zich in snel mager worden ondanks grazen, sloom, geen zin hebben, moeheid, kortom ; een wat 'dof' paard.
Het is mijn ervaring dat een liksteen voor deze paarden echt niet voldoende is om een tekort te compenseren,
wel om een evenwicht te behouden.
Boevendien vertrek je eind maart met paarden die van vacht gaan/zijn aan het wisselen, naar een warmer klimaat.
Een koudbloed is een Noordelijk type, en je gaat naar het zuiden.
Groet, Pien
Warboel
