epona schreef op donderdag 5 januari 2006, 17:42:
> Hoe groot is dat
> hart dan van dat paard dat ze het toelaten om op hun rug te
> zitten.
> Ina
Dát was ook ook de kern van de oorsprong van het rejoneo; de overtreffende trap daarvan voor ruiter en paard en ja, de tercio van de bandarillas ís de ultieme demonstratie van het vertouwen van het paard in de ruiter en van de vaardigheid van die ruiter. Heden ten dage, in onze moderne maatschappij, zie ik daar de functie echter niet van en hoeft de uiteindelijke toépassing ervan voor mij in het geheel niet.
De ethiek van de toepassing staat zoals meermalen aangegeven los van de dressuurvorm op zich. De dressuurvorm die hierbij toegepast wordt is de oéroude grondslag voor wat renaissance-rijden genoemd wordt.
De overige vormen echter zijn nog steeds in de dagelijkse praktijk van de veefokkers essentieel voor het beheer en management. Net zoals het paard in Zuid-Amerika (iets minder Noord-) nog steeds onmisbaar is voor de extensieve veeteelt.
Wat relativering betreft: voor de betreffende páárden is rejoneo statistische minder riskant dan militairy. Dat is echter geen enkel kriterium op zich. Ook bvan militairy ben ik geen voorstander maar ook in de dresuur dáárvoor zitten dingen die je bij het dwarsvelden kan gebruiken.
Zo ook oorlog; wie is dáár nu bij het volle verstand voor?? Toch is er een serie DVD's over cavalerie-inzet tijdens WO2 en daar staan verrekt nuttige tips op mbt rijtechniek.
Ik blíj het trouwens wonderlijk vinden hoe op deze site 'lief' en 'natuurlijk' een relatie hebben terwijl de natuur volslagen mededogenloos is en op een paard gaan zitten niet natuurlijk is maar opeten wel zoals Ina terecht opmerkt.
Warboel
