e m kraak schreef op woensdag 4 januari 2006, 14:23:


Hallo, Egon,
Tja, zo bedenken de autoriteiten van alles en nog wat, de ambtenaren moeten ook werk houden (sorry voor de ambtenaren onder ons, als grapje bedoeld :) ). Maar met DNA stel je toch ook alleen de identiteit van het paard vast? Hoe wil je dat aan het eigendomsbewijs (en aan de eigenaar) koppelen?
Groeten,
Monique

Ilona Kooistra schreef op woensdag 4 januari 2006, 19:29:


Hallo, Ilona,
Ja, ik weet het, Duitsland is dichtbij.......
Maar ik weet nog niet zeker of ik dan wel kan, aanmelding zou dan op erg korte termijn worden. Mijn vriend gaat sowieso niet mee, die houdt net mijn paardenpraat vol, jullie overleeft hij niet denk ik...... :)
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 20 december 2005, 11:02:


Frans en lona,
Bedankt voor het certificaat! Van de Groene Welle heb ik inmiddels ook mijn certificaat van deelname ontvangen. Ik ga beide inlijsten (in een lijst, leuk die tegenstelling...) en ze komen dan te hangen in de bijkeuken waar mijn hoofdstellen hangen. Laat de inspecteur maar komen! :)
Monique

conny didden schreef op maandag 2 januari 2006, 14:27:


Hallo,
Mijn paard is nu 8 jaar en heeft ook nog steeds wat scheve hoeven achter, hoewel het zo langzamerhand wel steeds beter wordt. Zij is jarenlang verkeerd bekapt, verschillende hoefsmeden hebben (zonder dat ze het in de gaten hadden, denk ik) haar verkeerde stand steeds versterkt.
Van voren gezien is de binnen wand bol en de buitenwand hol die echt een punt vormde en naar buiten wees. De hoef leek aan de binnenkant lijkt langer te zijn, maar nagemeten bleek dat de buitenkant langer is. Door de hol/bol vorm werden veel hoefsmeden op het verkeerde been gezet en versterkten de afwijking alleen maar meer. De zool was ook scheef, in het boekje van de Groen Welle staat dat haar stand "Franse stand" genoemd wordt, bovendien had ze achter ook nog diagonale hoeven, de straal zat niet in het midden van de hoef. Die stand heeft mij heel wat hoofdbrekens gekost.......
Met de cursus van de Groen Welle heb ik haar wel van die diagonale hoeven af kunnen helpen, maar de rest was erg lastig. Ik ben er sinds een tijdje achter (gewoon door voorzichtig uitproberen!) dat ik juist niets aan de binnenkant weg moet halen omdat anders de kroonrand scheef komt te liggen (binnenkant wordt steeds meer lager dan de buitenkant) en ze begint te waggelen. Daarom zwaaide ze altijd zo charmant met haar kont en maaide ze gevaarlijk ver naar buiten met haar rechter achterbeen. (Kwam ze langs draven kon ze zo even je teen pletten, daar hoefde ze helemaal niets extra haar been voor uitsteken!). Van die scheve straal heb ik helaas nooit een foto gemaakt, de moderne tijd had ook nog niet de intrede gedaan bij ons, we hadden nog geen digitale camera......
Haar linker voet was nooit zo erg, die is bijna helemaal hersteld, er is bijna geen verschil meer tussen binnenkant en buitenkant, hol/bol speelt geen rol meer, de kroonrand is bijna recht, de voet staat nog een klein beetje naar buiten.
Haar rechter voet is een heel ander verhaal, die stond in Charlie Chaplin stand, helemaal naar buiten gedraaid. Daar moet ik nog een ingescande foto van hebben, toen was ze een jaar oud. Ik zal eens kijken of ik die foto hier kan plaatsen. Dat voetje is erg moeilijk te bekappen, is haal er milimeter voor milimeter af, rasp hier een beetje en daar een beetje, en laat haar regelmatig even een stukje lopen, daarna rasp ik de hoeven flink rond. Sinds twee weken zet ze haar achterhoeven erg goed neer voor haar doen, ze tilt ze steeds beter op en zet ze echt neer, met net zo'n klap als voor. De diagonale hoeven zijn gelukkig verdwenen, alleen rechts achter moet ik nog van een stukje hol naar buiten gebogen hoefwand af. De hielen heb ik wel eindelijk met veel geduld gelijk gekregen, het hoogteverschil van 0,5 cm is eindelijk helemaal weg. Nu dat stukje hoefwand nog, ik denk dat als de hoef zich een keer hersteld heeft, ik ook eindelijk kan zien hoe haar natuurlijke stand is. Volgens mij blijft ze een beetje naar buiten staan, maar dat vind ik niet erg, zolang ze daar goed mee kan lopen vind ik het best..... In ieder geval zwaait ze niet meer zo met haar kont en naar buiten maaien is er ook niet meer bij. De schoenen met de stalen neuzen kunnen dus weer opgeborgen worden.
Monique

manonnetje schreef op woensdag 4 januari 2006, 21:42:


Hallo, Manonnetje,
Hoefzweren, peesblessures, dat komt mij erg bekend voor. Pas met NatuurlijkBekappen ging dat helemaar over, sinds oktober 2004 heeft ze geen problemen meer gehad. Ik zou dit zeker proberen!
Succes,
Monique

Marie-Christine Vesters schreef op maandag 9 januari 2006, 12:31:


Hallo, Piet en Marie-Christine,
k heb mij nooit druk gemaakt over hoefbevangenheid/fructaan e.d., gewoon omdat mijn paard altijd op het weiland staat als het even kan, is het te nat moet ze helaas in de bak blijven, omdat ze anders de boel omploegt :)
Pas de site van PaardNatuurlijk heeft mij aan het denken gezet. Ook als de omstandigheden ideaal zijn om hoefbevangen te raken, dartelt mijn paard vrolijk door het weiland. Zij is er schijnbaar (gelukkig!) niet vatbaar voor.
Het zou mij ook erg interesseren of er inderdaad een factor is die over het hoofd gezien wordt. Mijn paard is altijd buiten, krijgt onbeperkt hooi, maar wordt alleen in de winter wel bijgevoerd met een beetje muesli, een scheut slaolie en een schep biotine. Aan fruit krijg ze wat voorhanden is, momenteel enkele wortels per dag. Haar gewrichten werken wat beter op de slaolie, zonder biotine en muesli in de winter worden haar hoeven helaas wat slechter. Mijn paard wordt dus niet helemaal natuurlijk gehouden en raakt toch niet bevangen. Zoals Marie-Christine schrijft, de natuur moet iets geregeld hebben, ik kan alleen niet bedenken wat. Zoals gezegd, mijn paard wordt alleen in de winter "onnatuurlijk" bijgevoerd, dan zou zij toch bevangen moeten raken?
Monique

Hallo,
Gisteren hebben mijn collega en ik een vier uur durende buitenrit gemaakt. Wat ongelooflijk koud zeg! Maar wat een heerlijke rit..... Indy loopt als een trein! Voor het eerst merkte ik aan Indy dat zij de rit echt met gemak aankon. Ze liep ijverig en vrij. Heuveltje op voelde ik haar echt kracht zetten, geen hobbelig geklauter/getrek met haar rechter voorbeen. Ze ging vanzelf over in draf en ging met gemak omhoog.
Anders merkte ik altijd aan de laatste kilometers dat zij toch wel wat moe werd, haar passen werden korter, haar bewegingen wat houterig. Nu was daar geen sprake meer van. Moeilijke ongelijke ondergrond, een glibberig, blubberig paadje afdalen en slalommen tussen bevroren molshopen, ze wilde heel graag en kon het ook aan. We zijn aan het eind van de rit zelfs nog lekker een stukje naar huis gedraafd, oortjes naar voren (Indy bedoel ik) en met lichte dwang moest ik haar duidelijk maken dat we toch echt naar huis gingen. Ze probeerde weer stiekum rechtdoor gaan! De natuurlijke hindernisjes die we tegengekomen zijn stellen werkelijk niets voor, maar voor Indy is het heel wat. Dit was twee jaar geleden niet mogelijk. Even verstappen en er was weer een pees verrekt en ontzettend dik. Geweldig als je je daar geen zorgen meer over moet maken. Ik heb haar lekker laten lopen, later moest haar zelfs afremmen, want ze wilde overal overeen denderen. En dat vond ik toch teveel van het goede, ze was mij een beetje te overmoedig!
Ik heb haar trouwens wel haar schoenen aangetrokken, want we hebben deze winter helaas het punt bereikt dat haar hoeven heel langzaam groeien. Van bekappen is geen sprake meer, het blijft beperkt bij uitkrabben en wat losse stukjes verwijderen. Ze loopt overigens nog prima op onze kleine wandelingen, maar er kan werkelijk haast niets meer af! Om te voorkomen dat ze bij de eerstvolgende keer dat de bak en het weiland weer bevroren is de boel kneust, neem ik liever geen risico. Het voorjaar komt zo langzamerhand weer in zicht, dan zullen de hoeven ook wel weer meer gaan groeien, dan kunnen de schoenen weer in de motteballen!
Monique

epona schreef op maandag 9 januari 2006, 14:04:


Hallo, Epona!
Ja, Indy was inderdaad het paard wat soepel gemaakt moest worden. Bijkt dat ze haar achterhand steeds beter kan gebruiken.
Er is mij trouwens nog iets heel raars opgevallen: Indy heeft altijd scheef gelopen! Sinds ze ruímer loopt en absoluut niet meer met haar rechter voorbeen trekt, verschuift mijn zadel onder het rijden naar links! Ik heb gemerkt dat ik ook al die jaren scheef gezeten heb, mijn linker been verder naar achteren dan mijn rechterbeen, om haar scheefheid te compenseren. Nu loopt ze recht en moet ik ook recht zitten. Dat is knap lastig!
Ik ben echt ontzettend blij! We gaan eindelijk de goede kant op!
Monique