fairytale schreef op donderdag, 11 augustus 2005, 17:02:


Hoi,

laat ik even dwars zijn: het lijkt mij juist handig je stem wel te gebruiken...niet zozeer omdat het paard er wat aan heeft, die maakt een minimale associatie met woorden en klanken, maar voor jezelf. Onbewust kan je namelijk net even je lichaamshouding versterken door een commando uit te spreken.
Bij Horst Becker bijvoorbeeld is dit een automatisme, hij denkt alleen dat het paard op zijn stem reageert, maar het paard reageert op de lichaamstaal van Horst, die hij bij zijn uitroep uit.
Kort dus: als hij een commando uitspreekt, beeldt zijn lichaam dat automatisch uit en daar reageert het paard op.

Het is wat je zelf handig vindt, denk ik.

Groetjes,
Marlies

Spirithorses schreef op zaterdag, 13 augustus 2005, 20:44:


He Pien,

van mijn leraar, Maarten Abeln. www.nh.cybercomm.nl
Hij is weer een leerling van Horst Becker.
Wij borstelen alle paarden op deze manier.

Groeten,
Marlies

Marlies schreef op zondag, 14 augustus 2005, 12:08:


Vergissing: Maarten heeft het geleerd toen hij bij Circus Krohne werkte...lang geleden.

ingrid van der post schreef op zondag, 14 augustus 2005, 21:26:


Hoi Ingrid,

weet niet precies wat de methode van Antoine de Bodt inhoudt, maar het voorbeeld dat je noemt hanteer ik ook, volgens de klassieke Iberische methode (als het dan toch een naam moet hebben) gecombineerd met hoe de indianen reden.

Kan je er meer over vertellen?

Groeten,
Marlies

fairytale schreef op maandag, 15 augustus 2005, 19:35:


als het voor je paard prettiger is, waarom zou je dan niet gewoon het tussenschot opzij doen? We kunnen paarden niet altijd begrijpen, hij heeft er vast een reden voor. Vertrouw gewoon op zijn beslissing, andersom vragen we paarden ook ons te vertrouwen...het is een wisselwerking.

Ilona Kooistra schreef op zondag, 21 augustus 2005, 18:06:


Hoi Ilona,

Ik kan me heel vaak vinden in dingen die je hier schrijft, maar wat jij hier een spelletje met een touwtje noemt, noem ik toch paard pesten.
Er zijn legio paarden die niet achterwaarts een schuine plank af willen lopen, dus kennelijk vragen wij nogal wat van ze als we ze zo de trailer uit willen krijgen en dat kan ik mij ook heel goed voorstellen, ze zien niet waar ze hun voeten neer moeten zetten.

Ik ben nu even een paard dat op de trailer staat en voor mij staat Ilona, die ik te boek heb staan als "toffe tweebener" want ik twijfel er echt niet aan dat jouw paarden zo tegen je aan kijken. Jij vraagt mij vriendelijk (zonder druk, de paarden waar ik mee werk, hebben geleerd zich tegen druk te verzetten en het paard waar jij het over hebt kennelijk ook) achterwaarts over die schuine plank te lopen. Duidelijk geef ik dan aan: Sorry, wat je nu van mij vraagt, kan ik niet doen, ik heb angst. (hierbij ga ik ervan uit natuurlijk dat een paard altijd gewillig is, maar angst is nu eenmaal een barriere.) Vervolgens ga jij met dat touwtje staan zwaaien en dat snap ik als paard echt niet: ik durf iets niet, waarom zwaai jij met dat touwtje, waardoor ik mij ongemakkelijker ga voelen...ik doe toch niks fout?

voorzover mijn paardbelevenis als mens heb ik bijvoorbeeld hoogtevrees en als jij achter mij gaat staan om me met een stokje te prikken, klim ik heus wel een keer die ladder op, maar niet omdat ik overloop van het vertrouwen dat ik in je heb.

Zelf zou ik gewoon, zolang als nodig, het tussenschot weghalen om het paard voorwaarts uit te laden als het dat prettiger vindt. Je kan heel goed vertrouwen opbouwen door het paard af en toe gewoon zijn zin te geven. Wie weet, als ik hem de twintigste keer uitladen vraag om achterwaarts te gaan, denkt hij wel: "ok, als jij zegt dat het kan, zal het wel kunnen, ik doe het!" Het idee is dat het paard erop vertrouwt dat jij degene bent die de juiste keus maakt...en zoals Rachid dat mooi vertelde, in de kudde is het niet het dominante paard waar de rest vertrouwen in heeft, dat paard schopt rond om zijn zin te krijgen en wordt liever vermeden. Het paard dat al dit tumult vermijdt (energie bespaard!) en het beste gras weet te vinden, daar willen de anderen wel achteraan lopen. Raak ik meteen even de kern van waarom ik niet zo'n Parelli-fan ben.

Een paard hebben dat erop vertrouwt dat ik de juiste beslissingen neem en mij daarom volgt, verdient het van tijd tot tijd ook om het vertrouwen te krijgen dat hij de juiste beslissing neemt...we weten dat paarden slim genoeg zijn, dus waarom hen niet eens vertrouwen?

Het is een iets langer verhaal geworden dan dat mijn bedoeling was, maar wilde graag duidelijk maken wat ik bedoel, hopelijk is het gelukt.

Groetjes,
Marlies

Ik neem het meteen van je aan! Maar wat was dan haar reden om niet direct van die trailer af te komen?? Ik weet niet beter dan dat paarden (mits goed behandeld en dat is ze bij jou wel natuurlijk) welwillend zijn.


Dan is mijn idee inderdaad niet mogelijk, dus fijn inderdaad dat jij een vriendelijke oplossing weet te bieden.


Ik neem het pesten inderdaad terug...parelli paarden zullen inderdaad niet erg opkijken van een draaien touwtje dat dichterbij komt. Wel blijf ik het een "trucje" vinden om iets voor elkaar te krijgen, iets wat ikzelf probeer te vermijden, maar dat wil m.i. niet zeggen dat het trucje per definitie fout is.

Waarschijnlijk zit m het probleem dus in het onbekende.

Heb inderdaad een wat genuanceerder beeld gekregen en waardeer het zeer dat je mijn commentaar niet persoonlijk heb opgevat, maar het op kan brengen gericht en inhoudelijk te reageren, dat is zeldzaam volgens mij.

Marlies

Sabrina Wuyts schreef op maandag, 22 augustus 2005, 19:45:


Stoppen, sturen, draaien: je doet het altijd op je zit. De rest zijn hulpmiddelen die vaak alleen bijdragen aan de verstoring van de balans van het paard.
Ik kan iedereen aanraden eens op een "naakt" paard te rijden, dan zie je zo of je een goede ruiter bent of niet.

Groeten,
Marlies

Knap dat je daar zo eerlijk over bent hoor!! Klinkt helemaal niet amateuristisch, het zal mij verbazen als 5% van de ruiters in NL een goede zit heeft. Ik heb er ook 10 jaar over gedaan om erachter te komen dat een goede zit uiterst belangrijk is...zonder werk je het paard namelijk tegen.

Verder weet ik wel in theorie hoe ik moet sturen en stoppen

Het gaat er met name om dat je, d.m.v. een goede zit het paard de mogelijkheid geeft zich te verzamelen en jouw gewicht op zijn achterbenen te dragen. Als hij je op zijn voorbenen moet dragen, is dit ten eerste vijf keer zo zwaar voor hem, maar ook onprettig...door naar voren geplaatst gewicht gaat het paard harder lopen in een poging met zijn benen vóór dat gewicht te komen omdat hij het gevoel heeft anders voorover te vallen.....daarom zitten jockeys zo raar, hun gewicht op de voorhand doet het paard lopen uit angst uit balans te raken. Tot slot kan het op langere termijn ook tot artrose in de voorbenen leiden.

Ik weet niet waar je woont, maar als je interesse hebt, kan ik je wel het een en ander leren...houd mijzelf er behoorlijk intensief mee bezig. Je begrijpt hopelijk dat het niet aan te raden is op een onbeleerd paard te stappen als je dit soort dingen niet onder de knie hebt, maar ik kan het je niet kwalijk nemen hoor, op maneges en sowieso wordt er niet stilgestaan bij dit, en andere essentiele aspecten van paarden en paardrijden.

Groeten,
Marlies

jose schreef op dinsdag, 23 augustus 2005, 19:32:


Hoi,

k heb even op boomloosrijden.nl gekeken omdat het mij wel wat lijkt, maar wat mij opvalt is dat er slechts éénmaal een voorbeeld wordt gegeven aan de hand van foto's van iemand op een bewegend paard.
Een soort van "before and after" vergelijking.
Ik wil hierbij opmerken dat zowel met een gewoon, als met het barefoot zadel de ruiter haar gewicht nog steeds te ver naar voren heeft waardoor de pony het gewicht op zijn voorbenen draagt en dat is m.i. iets wat voorkomen moet worden...een paard draagt je nu eenmaal beter op zijn achterhand.
Het zegt niks over het barefootzadel an sich, maar laat wel zien, dat een juiste zit toch uit jezelf moet komen.

Overigens zie ik nog steeds wel voordelen in boomloos rijden, maar wil er dus op wijzen dat het niet alle problemen verhelpt.

Groeten,
Marlies

Sandy schreef op zaterdag, 27 augustus 2005, 22:00:


Tja, de meesten die hier cursussen in geven, moeten er ook van rond zien te komen..das lastig, maneges verdienen op de baromzet de pensionklanten, op de lessen met manegepaarden maken ze ook verlies.

Hier de site van iemand die het anders aanpakt : www.nh.cybercomm.nl
Misschien heb je er wat aan.

groeten,
Marlies

100_lovergirl schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 17:54:


Welkom in de wondere wereld van paard pesten! Dressuur is ook niet bedacht om het paard een plezier te doen.
Blijf jezelf vooral zulke dingen afvragen, je bent op de goede weg

groet,
Marlies

Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:26:


Zullen we het academisch discussiëren op basis van termdefinities achterwege laten? Het is wel duidelijk wat ik hier met dressuur bedoel.
Conditioneren is inderdaad onvermijdelijk als je domesticeert, maar ook wij zijn geconditioneerd...alles en iedereen staat bloot aan condities en voor mij hoeft dat helemaal geen negatieve lading te hebben.


Mee eens, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat het paard geen plezier in het paardrijden hoeft te hebben, sterker nog: ik streef ernaar de paarden waar ik mee werk zoveel mogelijk plezier te laten beleven daarin en maak dus ook geen gebruik van het "rust is beloning principe"...want als rust de beloning is...wat is het werk dan..vervelend?? Bovendien is rust niks bijzonders of extra's voor een paard, het is waar het vanuit eigen inzicht voor zal kiezen om energie te besparen voor wanneer het energie nodig heeft.


Ik zat te denken dat het woord "natuurlijk" eigenlijk al niet meer van toepassing is als je een paard domesticeert inderdaad, maar "niet natuurlijk" hoeft zo slecht nog niet te zijn, anders mogen we ons ook wel bekommeren om de mensheid...bij uitstek het wezen dat het verst van zijn natuur verwijderd is...er lopen zelfs exemplaren rond die niets van planten en dieren weten willen.

Ik denk dat je paarden daar zelf geen besef van hebben, dieren kennen geen zelfbeklag en vinden zichzelf ook niet zielig m.i. en ik denk dat jij je paarden van de andere kant genoeg biedt om ze paard te laten zijn en een goed leven te hebben, omdat je zoveel mogelijk rekening houdt met hun behoeften en beperkingen.


Kan niet meepraten over Michiel, maar Anky zal zeker ook geen vriendin van mij zijn

Dat is echter mijn perceptie en een

Ik zou juist zeggen dat je je paarden in uitstekende conditie en vorm houdt, juist door bergen met ze te beklimmen...het paard IS beweging toch?

Volmondig mee eens!

groeten,
Marlies

Hoi Egon,

Volgens mij raak je hier de kern van het probleem van zo'n beetje de hele mensheid: het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Advies wordt altijd (even generaliserend) van anderen aangenomen, niet zelf bedacht wat het best zou kunnen zijn.
Het maken van keuzen, maakt dat je ook zelf verantwoording af moet leggen over die keuzes en het lijkt mij dat zeer weinig mensen daartoe bereid zijn...soms gaat het zelfs zover als het hun eigen gezondheid betreft: als de overheid zegt dat het goed is, zal het wel goed zijn..zo niet, geven we de overheid toch de schuld?

Ik houd steeds meer van dieren in ieder geval!

Groet,
Marlies

Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 19:42:


Hoi Piet,

Vraag: Wáárom zou je je paard wei willen voeren?
Omdat jij met een overschot zit (of wat over hebt) lijkt mij niet een reden die jij aan zou voeren.

Denk je dat je paarden iets missen, wat wei zou kunnen bieden?
Als dat niet het geval is, zie ik niet eens een reden om er ook maar over na te denken een paard wei te voeren.

Zoals je zegt: alleen de mens drinkt melk van een ander dier en het blijkt inderdaad lang zo goed niet te zijn, maar ja, de onderzoeken blijven ook elkaar daarover tegen spreken.

Succes met uitvogelen in ieder geval.

groeten,
Marlies