Nou , ik snap hier dus officieel geen fluit van.
Hoe meer je erover nadenkt en hoe meer je je erin verdiept , hoe ingewikkelder het allemaal wordt.
Zo zit het nu in mijn hoofd :
- paardje dat gevoelig is voor
hoefbevangenheid , mag niet te veel "rijk" gras.
- Liefst geen
krachtvoer , maar wel veel vezels voor de darmwerking enzo.
-
hoefbevangenheid is een soort ontsteking , een ophoping van foute stoffen
- je wilt dus een goed werkend lijfje om afvalstoffen e.d. netjes af te voeren
- voor die lichaamsprocessen moeten ze goede voedingsstoffen binnenkrijgen
- in de gemiddelde wei zit niet ALLES wat ze nodig hebben in het gras
- dus toch iets van een goed compleet voer geven , maar niet te energierijk
- bij voeren van slechts een handje , niet genoeg voedingsstoffen erin
- bij voeren van aanbevolen hoeveelheid per 100 kg lichaamsgewicht krijgt hij wel genoeg goede stofjes binnen , maar WEL teveel energie enzo...
Afijn mijn oplossing bij Rena :
- staat op kort gegraasde wei dus moet flink grazen voor haar kostje
- krijgt Ultimate Balancer van Dodson , geen energie maar samengesteld uit allerlei goede stofjes , klinkt super voor laminitis gevoelige paardjes !
- krijgt bietenpulp waar fructanen uitgehaald zijn. WEL veel vezels !
De Ultimate Balancer zijn hele kleine brokjes waarvan ze zo'n 400 gram per dag krijgt. Dit dus voor de lichaamsprocessen enzo , een gezond goed werkend lijf zal beter bestand zijn tegen
hoefbevangenheid , zit in mijn hoofd.
Is er puur als goede stofjes voorziening : niet voor energie enzo.
De bietenpulp is maagvulling , zodat ze lekker wat te eten heeft , vezels voor haar verteringssysteem en het voordeel is dan weer : waar bietenpulp zit , is geen leegte die gevuld moet worden met gras. Dus ook een voordeel.
Dan zit ik nog met die wei.
Ik kom er dus ECHT niet uit wat daar nu het beste voor is !
Feit is ook dat het niet van mij is dat hele spul , dus ik moet een keuze maken uit de mogelijkheden die ik heb. ik zou zelf het lefst elke dag een strookje nieuw gras erbij pakken , maar dat kan dus niet.
Nu hebben we bijvoorbeeld een paar verschillende weilanden :
Wei 1] kaal gevreten stuk waar de polletjes onderbroken zijn door de grond , echt behoorlijk kaal dus...
voordelen :
- ze kunnen er niet goed bij dus krijgen niet veel binnen
- ze moeten flink "werken" voor hun eten dus dat is ook weer gunstig
nadelen :
- ben een beetje bang voor zandkoliek , en waarschijnlijk zijn die dieren zo gefixeerd op dat gras dat ze zoveel mogelijk naar binnen werken
- ze raken er knap gefrustreerd door , willen GRAZEN , is best snielig
- qua fructaangebeuren : kort gras dus rijk....schijnt het.
Wei 2] ook vrij kort , maar wel iets langer en groener , minder begraasd dus lekkere sappige jonge sprieten.
voordelen :
- risico van teveel zand binnen krijgen een stuk minder
- blijer paard
- paarden zijn minder gefixeerd op eten binnenkrijgen en staan meer te lummelen en te hangen een beetje. Niet de hele tijd die kop aan dat gras.
nadeel :
- krijgen meer gras binnen , en nog van die heerlijke jonge sprieten ook....
Lijkt me qua
hoefbevangenheid vrij link zo'n rijke wei ?
Wei 3] hebben een paar weken geen paarden opgestaan dus gras staat in vol ornaat in de wind te waaien , allerlei bossen en plukken her en der , klaver , best hoog gras. Paarden staan er allemaal kwijlend naar te kijken
Hoog gras dus je zou denken minder "rijk" : het is er al uitgegroeid.
Mooie buikvulling dus dat wat oudere gras....maar ze kunnen zich er enorm vol aan vreten ..... is deze wei nou gunstig vanwege het gras dat de groei-energie eruit heeft kunnen werken , of is deze wei juist teveel van het goede ?
Het is gevoelsmatig nou niet de meest voor de hand liggende keuze om een laminitis-gevoelig paard in een hoge gras-wei te zetten
Wei 4] net gehooid.
Dus staan allemaal dooie stoppels op , de "energie" ie er vanaf gemaaid.
Klinkt goed !!!!
Maar als je dan verder denkt : er komt volop jong fris gras tussen de stoppels omhoog geschoten... vol groei-energie.... dus ook niet zo'n beste keus dan ??
Ik kom steeds uit bij elk voordeel hep ze nadeel en andersom.... weet niet wat per saldo nu de beste keus is.
En dan hebben we het alleen nog maar over de wei , andere dingen zijn ook van invloed op wat ze binnenkrijgt.... is ze gefocussed op eten binnenkrijgen , staat ze in de groep waar dus wat gerend en geklierd word enzo , wat weer van de graas-tijd afgaat ? enz. enz.
En als je dan dat verhaal over die fructaan-kalender leest wordt alles NOG ingewikkelder !
Een weiland is vandaag een laag risico , morgen andere weersomstandigheden en dan ineens zit die spriet gras vol fructaan ?? Dat kan toch niet
Bovendien kan het in de ene kant van het land al 4 dagen lekker zonnig zijn met een beetje koele wind , ergens anders regent het al 4 dagen lang , en weer ergens anders wordt de zon af en toe door een lekker fris groei-zaam buitje onderbroken.
Nou ik weet het niet meer hoor , heb haar nu maar op de gehooide wei gemikt tussen de andere paarden , daar is ze het meest gelukkig en krijgt ze ook lekker beweging door de groep , en ik wissel dat af met de korte wei waar de andere pony staat die echt heel snel
hoefbevangen wordt. Dit zodat ze niet te dik wordt en niet de hele tijd dat grote gras-aanbod heeft.
Ook hier zie ik echter weer een mogelijk domme-keus-kant aan : pony kan de halve dag haar maag vol gras hebben , dan ineens weer een halve dag niet
... raakt het inwendige systeem dalijk weer verstoord....
Of als ze af moet zien op dat "kale" stuk , gaat ze zich ter compensatie maar direct helemaal vol vreten als ik haar weer in de grote wei zet... Bovendien lijkt het wel een soort straf als ik haar naar die kale wei terughaal , ze wil dan constant naar de overkant.... maarja moet ik haar zich dan maar helemaal dik laten vreten terwijl ze steeds zo gevoelig loopt ?
Ik ben doorgedraaid hoor .... redeneer mezelf steeds zoek.
Excuseer het lange verhaal , heeft iemand toevallig even een frisse kijk op bepaalde punten ?
Groetjes Bianca.
Warboel
