spinnetje schreef op donderdag, 23 juni 2005, 11:03:
> marjolijn schreef op donderdag, 23 juni 2005, 10:44:
>
>> Nick Altena schreef op donderdag, 23 juni 2005, 0:32:
> op late leeftijd begonnen met contact met paarden.
> Alleen vind ik het jammer dat hij er toch een stang en trens in
> legt op een gegeven moment. Terwijl hij dit helemaal niet nodig
> heeft.
Voordat je alles van internet kon plukken, simpelweg omdat er nog niks over te vinden was, ben ik uit onvrede met mijn ene les manegerijden gaan zoeken naar iets anders. In de bieb kwam ik toen het boek van Hempfling tegen ( het was toen schijnbaar uitverkocht in de winkels) Ik heb het geleend, verlengd en de datum weken laten verlopen, want het kon niet terug omdat het elke dag op de rand van onze buitenbak lag. :) Ben toen begonnen om onze toenmalige 15 jarige (terbeschikking gestelde) natuurlijk afgekeurde ZZspringer helemaal om te vormen en tegelijkertijd mijn normen en waarden over hoe je omgaat met een paard gaan herzien. Als je eenmaal weet hebt dat het allemaal anders kan, is er geen weg terug. Het maakt dan niet uit of Hempfling nu in onze ogen niet alles perfect deed omdat jezelf ook een stel hersens hebt die gelukkig op bepaalde punten blijven ontwikkelen.
Achteraf ben ik enorm blij dat de manegeinstructrice zei : "laat hem voelen wie de baas is, houd je zweep bij de hand en trek maar eens flink aan de teugels" Want anders was ik misschien nooit gaan zoeken naar een andere manier van communicatie.
Dus mevrouw van de manege: "Alsnog hartelijk dank dat u me de ogen opende en dat u maar snel gestopt mag zijn met werken"
Piet
Warboel
