kimmeke schreef op woensdag, 22 juni 2005, 15:13:


Kim, alles wat een paard tegen je zegt heeft een reden. Omdat ze het niet kan zeggen gebruikt ze daar lichaamstaal voor. Dat kan slaan, duwen,bijten, likken, bokken, stijgeren, wegrennen en het bewegen van haar oren zijn. Veel meer mogelijkheden heeft ze niet.
Een van de verplichtingen van de eigenaar is om te leren te begrijpen waarom je paard op een bepaalde manier ergens op reageert.

Ik heb je de beste mens aangeraden die ik ken om je hier mogelijk mee te helpen. Neem contact met haar op en blijf niet langer zo doormodderen.
Eigenlijk zijn we hier al blij dat het bit en de join up voorlopig niet door gaan, van uitstel komt misschien wel uitstel.
Piet

trea hoex schreef op woensdag, 22 juni 2005, 15:43:


Hoi Trea,
Ik vind het meer een vakboek dan een echt leesboek.
Echt iets om per hoofdstuk af te werken. Er staat zo verschrikkelijk veel informatie in dat je dit nooit allemaal kan opslaan in 1 keer.
Ik weet ook dat het haar bedoeling was om niet een boek te schrijven zoals er al zovele zijn, wat dingen aanraakt maar er nergens ook echt op in gaan. Het boek moest iets zijn waar mensen jaren mee kunnen werken. Ik zelf ben begonnen met het globaal door te lezen en daarna die dingen op te zoeken die aansluiten bij waar ik op dit moment met mijn paard ben.
Ik hoop dat je het niet te druk hebt vanavond :)
Piet

spinnetje schreef op donderdag, 23 juni 2005, 11:03:


Voordat je alles van internet kon plukken, simpelweg omdat er nog niks over te vinden was, ben ik uit onvrede met mijn ene les manegerijden gaan zoeken naar iets anders. In de bieb kwam ik toen het boek van Hempfling tegen ( het was toen schijnbaar uitverkocht in de winkels) Ik heb het geleend, verlengd en de datum weken laten verlopen, want het kon niet terug omdat het elke dag op de rand van onze buitenbak lag. :) Ben toen begonnen om onze toenmalige 15 jarige (terbeschikking gestelde) natuurlijk afgekeurde ZZspringer helemaal om te vormen en tegelijkertijd mijn normen en waarden over hoe je omgaat met een paard gaan herzien. Als je eenmaal weet hebt dat het allemaal anders kan, is er geen weg terug. Het maakt dan niet uit of Hempfling nu in onze ogen niet alles perfect deed omdat jezelf ook een stel hersens hebt die gelukkig op bepaalde punten blijven ontwikkelen.
Achteraf ben ik enorm blij dat de manegeinstructrice zei : "laat hem voelen wie de baas is, houd je zweep bij de hand en trek maar eens flink aan de teugels" Want anders was ik misschien nooit gaan zoeken naar een andere manier van communicatie.
Dus mevrouw van de manege: "Alsnog hartelijk dank dat u me de ogen opende en dat u maar snel gestopt mag zijn met werken"
Piet