Myriam schreef op vrijdag 29 juli 2016, 21:42:


Hier idem! Ik kon het niet beter omschrijvern.

Mijn arabs, dravers en ijs kunnen omlopen mits het een opstelling is die al enige tijd als zodanig bestaat. Door herhaling weten ze dat ze het pad moeten volgen en dat dan de oplossing volgt. Echter als je een nieuwe opstelling maakt is het error en beginnen ze gewoon te lopen en zien dan wel waar ze uitkomen (water, liksteen, voer, baasje). Het weiland hier aan de overkant verandert dagelijks van vorm door de mobiele paddock paradise en dat is best ingewikkeld voor ze.

Het verstand van paarden, helaas Egon, is niet heel erg groot, schapen zijn ongeveer of zo niet zelfs slimmer dan paarden. In het wild is het eten meestal voor hun neus te vinden bij alle grazers en houden ze zich ook aan vaste 'rondjes' waarbij de verschillende voorzieningen worden aangedaan. Bij het vangen van mustangs maakt men daar nu ook gebruik van heb ik me laten vertellen. Zet een hok op een van hun 'spoorrails' en ze lopen er zo in. Voorheen werden ze in de hekken gedreven wat minder goed werkte, want ze rennen direct terug naar hun spoorrails.

Hier in het weiland zie je het ook, ook bij de schapen en geiten en koeien, hoe breed de track ook is, ze lopen in ganzenpas achter elkaar aan in hetzelfde gootje en zo slijten olifantenpaadjes uit. Paarden houden van vaste routine. In Castricum rijden we vaak hetzelfde rondje van 10 km, toen reed ik het een keer een tegengestelde richting en hadden ze eigenlijk geen flauw idee.

Het intellect van paarden wordt vaak nogal ruim overschat. Getuige de nieuwste hype van coaching met paarden, waarbij paarden de mens een spiegel voorhouden en met poepen aangeven dat de patiënt z'n emoties loslaat. Een paard denkt niet na, laat staan dat ie zich interesseert op een diep niveau voor mensen. Het leven bestaat toch voornamelijk uit eten,schijten en dom kijken.

Een roofdier 'studeert' en 'bedenkt' hoe hij zijn prooi gaat vangen. Graasdieren hebben maar één oplossing bij bedreiging; vluchten! Of het nou een kartonnen doos, een tijger, of een plastic zak is, NIET NADENKEN, VLUCHTEN! En dan vooral gewoon domweg zo hard mogelijk rennen zonder enig systeem.

Je kunt een paard wel wat leren, maar de mogelijkheden zijn wel beperkt. Je kunt ze leren dat een kartonnen doos en een plastic zak niet paardetende dingen zijn, je kunt ze leren springen en rondjes draaien in een zandbak en wat kunstjes zoals bij vrijheidsdressuur maar dan houdt het wel op. En diepe gedachtes hebben ze al helemaal niet. Vandaar dat je ze heerlijk bezig kunt houden met een veranderende paddock paradise, maar ze zijn ook gelukkig met een vaste PP waarin alles vastligt.

En dat heeft niets te maken met minachting voor mijn paarden, maar eerder een reeël beeld van hun mogelijkheden. Ik ben wel degelijk erg gek op mijn paarden.