Hier maar weer, omdat ik niet mag reageren op FB PN.
https://
www.facebook.com/hoefsmiddries/posts/994389090615857Misschien kan Piet dan gewoon eindelijk eens foto´s etc. plaatsen, daar heeft iedereen iets aan en is voor iedereen leerzaam. Niet dat gelul over privacy etc. Daar hadden ze ook geen enkele moeite mee toen het paard uit Merelbeke kwam etc.
Er is ongeveer 2 jaar wanneer het maar over bevangenheid ging geroepen " kijk naar ons succes verhaal Zarra" Paard is naar 2 jaar nog niet goed, dit terwijl er toen werd geroepen dat het gemakkelijk te genezen was.
Ze gingen die domme professoren wel even een poepie laten ruiken.
En na 2 jaar wordt het bij Koen Thys in zijn schoot geworpen, kan die daar even mooi zijn vingers aan branden. Dit alles onder het mom van een frisse kijk. Die frisse kijk had 2 jaar geleden al gevraagd moeten worden.
"Absoluut alle lof voor Koen, hij heeft in iedergeval wel een eerlijke objectieve kijk op deze zaken, en de broodnodige ervaring!*"
Ik vind het triest voor het paard en vooral voor Daisey, gemakkelijk om iemand die wanhopig is te beïnvloeden.
Hieronder het stuk van Piet vol met "feiten", hou op zeg kom met foto's, video´s etc ipv van een of ander lulverhaal over je oude pony. Je plaats gewoon een foto met 2 personen erop en schrijft er een lulverhaal onder. Zo kan je misschien op FB wel je punt maken, hier moet je toch echt dingen iets beter onderbouwen.
Ook het gelul over normale bevangen voeten, iedereen die met bevangen paarden werkt weet dat er geen "normale" bevangen voeten bestaan. Ieder geval in uniek.
"Piet Loof Ik ga me proberen te houden aan de feiten, zonder te reageren op de boosaardige toon en insinuaties van topic starter. Iedereen die het verhaal van Zarra kent, weet dat dit paard met "normaal' bevangen voeten naar de kliniek in Gent ging. Naar mate de tijd verstreek bleek dat dat er weken niets aangedaan werd , dan op stal staan, pijnstilling en rontgenfoto's, elke week weer. Daarna is een behandeling voorgesteld die averechts bleek te werken en geadviseerd het paard af te maken, Intussen kon ze niet meer staan van de spierbevangenheid en de morfine en werd als laatste redmiddel - na maanden- peessnedes voorgesteld. Paard zou dan nooit meer normaal kunnen lopen, maar er was een kans op genezing. Het vertouwen bij de eigenares was -logisch-weg. Na heel veel druk en medewerking van Pnners, die weten dat dat een bevangen paard helemaal niet iets is wat afgemaakt moet worden als je het op de juiste manier behandeld en stevige tegenwerking van de kliniek, kreeg de eigenaar haar paard terug en is door de inzet van een aantal mensen Zarra naar een 'tussenstation' gebracht. Daar ging het langzaamaan beter, ze lag niet meer, haar spierbevangenheid werd behandeld en verminderde, ze kwam af en toe uit de stal, kreeg natuurlijk voer en hobbelde door haar paddock. Complicatie na complicatie kwam echter te voorschijn. Enorme ontstekingen van de kroonrand eerst in de ene, daarna in de andere voorvoet. Samen met een heel goede veearts zijn die behandeld en genezen. Intussen is Anne Schuite daar op een geweldige manier aan het werk geweest en heeft haar zover gekregen dat ze terug naar haar baasje kon. Helaas is het zo dat werkelijk goed lopen tot nu toe uitgebleven is. We zijn God niet en kunnen niet meer dan alle beschikbare kennis toepassen. Op dit moment is Koen Thys aan het werk met de voeten en we hopen dat hij met een frisse blik datgene vindt dat Zarra weer als een normaal paard door het leven kan en de eigenares beloond wordt voor haar moed om tegen de gevestigde orde in te vechten voor het leven van haar paard. Ik ontving bericht dat ze weer een stuk beter loopt op zachte bodem. Het zou echt mooi zijn als het lukt. Wat ik iedereen wil meegeven is: als je paard bevangen is, verander onmiddellijk de omstandigheden waardoor hij dat geworden is, haal er een hoefverzorger bij met verstand van zaken en laat er nóóit 'speciaal beslag onder slaan....... Dan kan een paard zonder dat het eerst bijna de achterdeur uit is gegaan tussen 7 maanden en een jaar weer normaal lopen. Net zoals Carlos onze Wesh...op 43 jaar zwaar bevangen, op 43,5 weer in draf over een grindpad en gestorven toen hij 45 jaar was door een ongeluk. Op de foto 39 jaar."
Warboel
