Even wat nadere uitleg bij natuurkundige termen

massa = is recht evenredig met de hoeveelheid materie, massa is overal in het heelal hetzelfde, dus zelfs als je gewichtsloos bent of op de maan staat. Je massa blijft bijv. 58 kg.

zwaartekracht = de kracht die de aarde uitoefent op een voorwerp, op ons rotsblok is dat afgerond 10 N per kg (9,81 exact), oftewel om 1 kg op te tillen moet je 10N aan kracht uitoefenen. Andere eenheid is 10 m/s^2, oftewel als je wat loslaat dan valt iets na 1 seconde met een snelheid van 10 m/s (36 km/h) en na 2 seconde met 20 m/s enzovoort. Als je massa 58 kg is, is de zwaartekracht 580N

gewicht = de kracht die een voorwerp op z'n ondergrond uitoefent. Op het moment dat een voorwerp in rust is, zijn het gewicht en de normaalkracht in evenwicht. In dit geval kun je zeggen dat de zwaartekracht gelijk is aan het gewicht. Val je van een toren af, dan is je gewicht 0 N maar de zwaartekracht nog steeds 580 N

Gaat een voorwerp bewegen wordt het allemaal veel lastiger. De tweede wet van Newton definieert een resulterende kracht als verandering van beweging. De verandering van de beweging is evenredig met de kracht en volgt de richting waarin de kracht werkt. Oftewel als jij meer trapkracht op je fiets produceert dan dat de rolweerstand en luchtweerstand op je uitoefenen ga je versnellen. Er blijft na aftrek een nettokracht over in de bewegingsrichting. Is de nettokracht nul, jouw trapkracht evengroot als de tegenwerkende krachten, dan blijft je snelheid constant. Oke we dwalen af.

Een kracht kan twee effecten hebben: of het voorwerp verandert van richting/gaat bewegen of vervormd (plastisch - dan blijft het ingedeukt of elastisch - dan veert het weer terug).

Mijns inziens zijn de kracht van de diepe buiger en de strekpees in evenwicht en zou je dus een nettokracht nul overhouden en dus geen beweging. Ik kan me niet voorstellen dat de diepe buigpees een grote kracht uitoefent dan de strekpees die precies het tegenovergestelde doet. Dit mechanisme moet volgens mij los gezien worden van de ophanging van het hoefbeen aan de hoefwand.

Brengt mij op het volgende punt: Bij een zwakke binding 'glijdt' het hoefbeen langs het 'klitteband' naar beneden, (sinker), of het laat gewoon los ('kanteling'). Het gewicht van het paard hangt via de witte lijn (lamellen) aan de hoefwand. Het is dus een hangconstructie, geen drukkracht op de zool. De hangconstructie hangt af van de 'spankracht' of 'kleefkracht' van de lamellen. Vergelijk het met de telefoonboeken die je bladzijde voor bladzijde in elkaar vouwt. Met nog geen twee paarden trek je dat uit elkaar. Het intern oppervlak van een hoef bij de lamellen is ongeveerl 0,8m^2. De 'hangkracht' die wordt uitgeoefend op de lamellen, het klittenband, is dus ook nog eens verdeeld over een flink oppervlak, waardoor de krachten per oppervlakte eenheid flink gereduceerd worden. (Vergelijk het met lopen over te dun ijs, leg je een ladder neer kan het wel, want de kracht wordt uitgesmeerd over een groter oppervlak).

Als de hoefwand te lang wordt en te ver uitsteekt krijg je een hefboomwerking op het gebied in de kroonrand en dat zou logischerwijs ook verklaren waarom het inkorten van de teen en de hoefwand zodat deze niet meer meedraagt gunstige effecten heeft op het herstel bij HB. De wand is losgelaten en moet niet weer ook nog eens die hefboomwerking ondervinden van z'n eigen wand door contact met de grond.

Normaal gesproken zijn gewicht en kleefkracht van de hoefwand in evenwicht en heb je dus een nettokracht van nul en een stevige binding tussen hoefwand en hoefbeen. Laat deze los, dan heb je een probleem want het gewicht van het paard drukt nu op de zool die daar niet voor gemaakt is. Bovendien worden de haarvaten die onder het hoefbeen doorlopen daardoor hopeloos afgekneld. Dit is met venogrammen ook vastgesteld.

Dus kortom de diepe buigpees en strekpees houden elkaar in evenwicht en hebben dus geen sodemieter te maken met het al dan niet loskomen van het hoefbeen van de wand. En zal dus pezen doorsnijden, noch het gebruik van botox enig effect hebben.

Het onderzoek naar wel TWEE hele paarden is in één woord af te schrijven: waardeloos, want te kleine steekproef.