Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)

Lena schreef op zaterdag 18 juli 2015, 22:45:


Ja, doxy is het standaardspul tegen van alles en nog wat, maar ik wist niet dat het zowel een veterinaire als een humane toelating had want principieel zou dat gescheiden moeten zijn (die scheiding is wellicht in deze totaal zinloos en vandaar, maar dat heb ik allemaal niet uitgezocht).


Je kunt zowel de veterinaire als humane prof. commentaren lezen omtrent de niet geringe risico's van (steeds zwaardere AB strategieën). Het helpt ook nog eens slecht (of je moet de opgegeven succes percentages wel goed vinden maar ik vind ze belabberd).

Misschien ben je de polemiek omtrent de verschillende (humane) strategieën (CBO, ILADS) tegen gekomen. Komt al meteen naar voren in de link van Joop.
Er is (vooral vanuit patiëntenzijde) nogal kritiek geweest op de NL protocollen en aangedrongen op (zeer) zware AB strategieën. Ik (maar dat is uiteraard mijn keus) ben het daar allemaal niet kritiekloos mee eens, vooral met het oog op bijwerkingen en risico's (operatie geslaagd patiënt overleden dus heeft nergens meer last van).
Ook alweer een jaar of 4, 5 terug, toen ik ontdekte dat ik een oude lyme besmetting moest hebben, heb ik het daar o.a. met de huisarts over gehad en die was het helemaal met mij eens (zegt allemaal niets, allemaal anekdotisch, maar ik wil de anekdote toch niet onthouden omdat het mij ondertussen niet verkeerd gaat. "Kon minder" zeggen we hier in Grunn)

Coralie schreef op zondag 19 juli 2015, 20:16:


Nee, het is allemaal nogal subtiel, luistert nauw en ik heb geen enkel vertrouwen in zowel de discipline, kennis, voorstellingsvermogen en inzicht van meelezers. Ik heb het gevoel dat ik jullie met een toch relatief simpel rekenarijtje omtrent "homeopathie" al kwijt raak en geef geen mogelijk medische info waar ik evt. voor verantwoordelijk gesteld kan worden. Ik ben geen Leen Taal en heb niets te verkopen. Maar zelfmedicatie is (nog) niet verboden!


Och, ik heb mijn kwaaltje door de jaren heen braaf genotuleerd, het is mijn hele body zo'n beetje doorgefietst, heb zere ellebogen gehad, schouder, polsen, knie, spierverhardingen, enge cysteachtige knobbels van septische gewrichtsontstekingen en ga zo maar door. Het engst was het frequent zomaar uit het niets prikkelende, dove lichaamdelen hebben, een gevoel dat tussen een slapend been en flink door de brandnetels gelopen hebben in zit, vingers die ineens niet doen wat ze moeten doen en dingen die daardoor uit je poten flikkeren.
Alles ging na verloop van tijd over. Alles neemt stuk voor stuk tijd, maanden, en ondertussen vier jaar verder. Nu zijn enkels al een paar maanden aan de beurt maar die zitten ook het verst weg dus zijn hopelijk laatst. Hopelijk want hartklachten kunnen zich ook via dikke zere enkels duiden maar dat merken we dan wel weer... maar ik heb goede hoop, hoor, want ik verneem geen enkel andere indicatie in deze richting.
Voor de volledigheid, ik wil goed begrepen worden, voel ik me echt nog niet "genezen". Maar het kon minder, veel minder en het lijkt mij duidelijk dat dit voor mij progressief op de goede weg zit als ik me in 2011 (besmetting moet ik rond 2006/7 opgedaan hebben) dusdanig beroerd voelde dat ik ermee naar de huisarts ben gegaan, rond 2013 hier kon berichten dat er goed mee te leven valt en me nu in alle opzichten een stuk beter voel dan toen.


Als je er maar snel bij bent, liefst binnen een etmaal, werkt doxy- of een andere tetracyclinevariant wrsch. wel.
Maar deze draad ging over paarden met minimaal fase 2 "oude besmetting" verschijnselen, hè, dat had ik ook hetgeen mij tot uitgebreide grijzecellenarbeid motiveerde en dan snap ik totaal niet hoe doxy zo goed zou moeten werken als het dat bij mensen niet doet. Ik kan me allerlei verklaringen bedenken maar ik hoor die liever van de profs.


Het colloïdaal zilver verhaal was zekers wel een van de inspiratiebronnen, tezamen met o.a. wat nanotech opzoekkennis, bacteriologie opzoekerij, secondary compounds in planten en wat hogere hekserijkunde uit antieke bronnen. Vergeet nooit dat best veel wat vroeger verkeerd verklaard werd desalniettemin wel werkte (je moet natuurlijk niet vergeten bij de juiste maanstand de juiste godin aan te roepen met precies de goede spreuken) Prachtvoorbeeld omdat het laatst toch al uitgebreid in het nieuws was is https://www.newscientist.com/article/dn27263-anglo-saxon-remedy-kills-hospital-superbug-mrsa#.VRo-zuEpqHQ
Maar geen sprake van dat ik wie dan ook wat dan ook aanraadt want mijn casus is geheel anekdotisch op te vatten. Het kan immers even goed dat ik er vanwege natuurlijke weerstand bovenop kom. Of dat ik mezelf méér dan uitstekend help met een placeboeffect!
Er zit ook nog een psychische kant aan: toen ik van de huisarts bevestigd kreeg dat mijn vermoeden juist was bevonden met de bloedtesterij - en dat er idd niet veel aan te doen was, was dat eng en zwaar klote. Een eind van de rit gevoel. Maar dat heb ik allang niet meer en het zal me allemaal de derrière oxideren zolang mijn hekserijtje maar werkt.

Christel Provaas schreef op zondag 19 juli 2015, 21:11:


Nou je hebt het gelezen, dus mag ik per omgaande een filmpje verwachten waarin je een bezem nuttigt denk ik zo. Leuk!

muriel schreef op dinsdag 21 juli 2015, 10:39:

[knip]

Dan zet je toch even een "advertentie"? Ik zie het probleem niet...

muriel schreef op dinsdag 21 juli 2015, 12:34:


Esparcette dus en om iedere onduidelijkheid voor te zijn:
Onobrychis viciifolia (Onobrychis sativa, Hedysarum onobrychis)
http://wilde-planten.nl/esparcette.htm
http://www.ccbt.be/?q=node/277

Waarom esparcette en niet bijv. voederwikke (Vicia sativa ssp) - een alhier meer inheemse smalbladige wikke variant/ondersoort (vgl. ook "vergeten wikke", een andere ssp.).
Er is als vlinderbloemige uiteraard ook een grote verwantschap met luzerne...
Vertel eens wat meer als je kunt over de chemische verschillen die tot een bewuste keus voor Esparcette leidt.

Als je goed ruigthooi oogst moet het al raar lopen wil daar geen fractie Vicia sativa in zitten... teveel daarvan is ook weer niet goed want wordt dan "giftig" vanwege de alkaloïden eigen aan vlinderbloemigen maar een teveel komt vanuit natuurlijke groei gewoon nooit voor (heb ik althans nooit waargenomen).

Zie je wel, ik kan dit wel op forum en zonder reclame

e m kraak schreef op maandag 20 juli 2015, 0:15:


[knip]
Prachtvoorbeeld omdat het laatst toch al

De aanhef was niet erg aardig geformuleerd maar tenminste wel eerlijk.
Nu neem ik aan dat jullie allemaal dat linkje gelezen hebben en daar wil ik graag iets over zeggen en dan hoop ik dat gesnapt wordt dat het niet onaardig bedoeld was.
Ik citeer: "Some of the ingredients, such as copper from the brass vessel, kill bacteria grown in a dish" en even verderop: "As “brass vessels” would be hard to sterilise – and expensive – they used glass bottles with squares of brass sheet immersed in the mixture.".
Valt nu echt niemand op dat dit wetenschappelijk verhaal raar is, inconsequent, gebrek aan voorstellingsvermogen dat buiten het kader van de inprenting gaat?

Als je nu al aanneemt (want dat staat er min of meer) dat het koperen bakje van koper moest zijn vanwege oligodynamisch effect (hetgeen pas 1000 jaar later ontdekt werd) dan zijn je grijze cellen toch raar bezig met te bedenken dat je een glazen bakje eerst moet ontsmetten om dan alsnog koper toe te voegen... of ben ik weer Simpele Siempie?

Het recept werkt uitwendig perfect, al zou ik het koperen bakje vervangen door een zilveren of desnoods verzilverd bakje (jawel daar heb je dat zilver weer, Christel. Komt er nog wat van met die bezem! ).
Maar dat werd wellicht destijds ook weer onnodig duur gevonden (als in een 21e eeuws lab een koperen bakje al te duur gevonden wordt...). Vanaf het moment dat je over inwendige toepassingen prakkiseert wordt de zilverexponent ineens wel dwingend omdat de andere bruikbare metalen veel giftiger voor zoogdieren zijn.